ایرج کابلی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
نویسنده و مترجم ایرانی و متخصص و پژوهشکر خط و رسمالخط زبان فارسی. عمدهی اهمیت علمی کابلی در اقدامات عملی و پیشنهادهای او برای تغییر و اصلاح شیوههای رسمالخط فارسی و شیوههای نوین تقطیع [[وزن (شعر)|اوزان عروضی]] است. | نویسنده و مترجم ایرانی و متخصص و پژوهشکر خط و رسمالخط زبان فارسی. عمدهی اهمیت علمی کابلی در اقدامات عملی و پیشنهادهای او برای تغییر و اصلاح شیوههای رسمالخط فارسی و شیوههای نوین تقطیع [[وزن (شعر)|اوزان عروضی]] است. | ||
در خانوادهای زرتشتی به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات مقدماتی برای تحصیل در [[دبیرستان البرز]] به تهران رفت و با پایان تحصیلات متوسطه در رشتهی معماری تحصیل کرد. با یادگیری زبانهای روسی و انگلیسی ترجمههایی از شعرهای [[آنا آخماتووا]] و داستانهای [[چخوف، آنتون (۱۸۶۰ـ۱۹۰۴)|چخوف]] و آثار دیگر شاعران و نویسندگان روسی و انگلیسیزبان را به نشریاتی چون [[آدینه]] و کارنامه سپرد. وی همزمان با [[احمد شاملو]] به ترجمهی [[دن آرام]] پرداخت، اما با اطلاع از کار شاملو کارش را نیمهتمام رها کرد. در مرداد 1371 فراخوانی برای اصلاح خط و نگارش فارسی در ماهنامهی آدینه منتشر کرد که به تشکیل «شورای بازنگری در شیوهی نگارش و خط فارسی» انجامید. پیشنهادهای وی در این شورا که افرادی چون [[محمدرضا باطنی]]، [[کریم امامی]]، [[حق شناس، علی محمد (جهرم ۱۳۱۹ـ۱۳۸۹ش)|علیمحمد حقشناس]]، احمد شاملو، [[هوشنگ گلشیری]]، [[محمدرضا شفیعی کدکنی]]، کاظم کردوانی و مسعود خیام در جلساتش شرکت کردند، منجر به اتخاذ شیوههایی در رسمالخط فارسی (از جمله مسالهی بیفاصلهنویسی) شد که بلافاصله یا بعدتر توسط [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی]] و مجامع فرهنگی و پارهای ناشران مورد استفاده قرار گرفت. پس از انحلال این شورا در اوائل دههی 1380ش کابلی با انتشار کتاب ''درستنویسی خط فارسی'' سعی کرد راه شورا و کار نیمهتمام آن را پی بگیرد. | در خانوادهای زرتشتی به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات مقدماتی برای تحصیل در [[دبیرستان البرز]] به تهران رفت و با پایان تحصیلات متوسطه در رشتهی معماری تحصیل کرد. با یادگیری زبانهای روسی و انگلیسی ترجمههایی از شعرهای [[آخماتووا، آنا (۱۸۸۹ـ۱۹۶۶)|آنا آخماتووا]] و داستانهای [[چخوف، آنتون (۱۸۶۰ـ۱۹۰۴)|چخوف]] و آثار دیگر شاعران و نویسندگان روسی و انگلیسیزبان را به نشریاتی چون [[آدینه]] و کارنامه سپرد. وی همزمان با [[شاملو، احمد (تهران ۱۳۰۴ـ۱۳۷۹ش)|احمد شاملو]] به ترجمهی [[دن آرام]] پرداخت، اما با اطلاع از کار شاملو کارش را نیمهتمام رها کرد. در مرداد 1371 فراخوانی برای اصلاح خط و نگارش فارسی در ماهنامهی آدینه منتشر کرد که به تشکیل «شورای بازنگری در شیوهی نگارش و خط فارسی» انجامید. پیشنهادهای وی در این شورا که افرادی چون [[باطنی، محمدرضا (اصفهان ۱۳۱۳ش)|محمدرضا باطنی]]، [[امامی، کریم (شیراز ۱۳۰۹ـ تهران ۱۳۸۴ش)|کریم امامی]]، [[حق شناس، علی محمد (جهرم ۱۳۱۹ـ۱۳۸۹ش)|علیمحمد حقشناس]]، احمد شاملو، [[گلشیری، هوشنگ (اصفهان ۱۳۱۶ـ تهران ۱۳۷۹ش)|هوشنگ گلشیری]]، [[شفیعی کدکنی، محمدرضا (کدکن ۱۳۱۸ش)|محمدرضا شفیعی کدکنی]]، کاظم کردوانی و مسعود خیام در جلساتش شرکت کردند، منجر به اتخاذ شیوههایی در رسمالخط فارسی (از جمله مسالهی بیفاصلهنویسی) شد که بلافاصله یا بعدتر توسط [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی]] و مجامع فرهنگی و پارهای ناشران مورد استفاده قرار گرفت. پس از انحلال این شورا در اوائل دههی 1380ش کابلی با انتشار کتاب ''درستنویسی خط فارسی'' سعی کرد راه شورا و کار نیمهتمام آن را پی بگیرد. | ||
از سوابق حرفهای کابلی باید به عضویتش در هیات دبیران [[کانون نویسندگان ایران]] و همچنین عضویت در هیات امنای بنیاد هوشنگ گلشیری اشاره کرد. | از سوابق حرفهای کابلی باید به عضویتش در هیات دبیران [[کانون نویسندگان ایران]] و همچنین عضویت در هیات امنای بنیاد هوشنگ گلشیری اشاره کرد. | ||