بیرمنگام (انگلستان): تفاوت میان نسخه‌ها

شهر صنعتی و مرکز اداری کلان‌شهر میدلندز غربی<ref>West Midlands

</ref>، در مرکز انگلستان، به فاصلۀ ۱۷۷کیلومتری شمال غربی لندن. دومین شهر بزرگ انگلستان است. 1,157,603 نفر جمعیت (۲۰۲۲) و ۲۶۸ کیلومتر مربع مساحت دارد. مرکز مهم تولیدی، صنعتی، تجاری و خدماتی است. سالن‌های تئاتر و سه دانشگاه این شهر را به مرکز مهم فرهنگی و آموزشی تبدیل کرده‌اند. تولیدات اصلی آن عبارت‌اند از موتور و قطعات خودرو، ماشین‌آلات، سیستم‌های کنترل هوافضا، اسلحه، لوازم برقی، پلاستیک، مواد شیمیایی، مواد غذایی، شکلات، جواهر و شیشه. پس از کشورگشایی نورمان‌ها<ref>Normans Conquest </ref>، شهر به مالکیت خانوادۀ بیرمنگام درآمد، و در ''کتاب مساحی انگلستان''<ref>''Domesday Book ''</ref> (۱۰۸۶م)، ارزش آن ۲۰ شیلینگ اعلام شده بود. تا اواخر قرن ۱۳م، بازار شهر<ref>market town </ref>ی پیرامون محل تقاطع چندین جاده به‌وجود آمد. خانوادۀ بیرمنگام تا ۱۵۲۷ این منطقه را در اختیار داشتند تا این‌که دوکِ نورتامبرلند<ref>Duke of Northumberland </ref> آن را تصرف کرد. در جنگ داخلی انگلستان<ref>English Civil War </ref>، بیرمنگام از طرفداران پارلمان<ref>Parliamentarians </ref> حمایت کرد و سلطنت‌طلبان آن را در ۱۶۴۳ غارت کردند. طاعون ۱۶۶۵ جان بسیاری از مردم شهر را گرفت. در قرن ۱۹، بیرمنگام مرکز ناسازگاری<ref>Nonconformity </ref> مذهبی بود و از جنبش‌های اونیتارْیانیسم<ref>Unitarianism</ref> و تعمید<ref> Baptism </ref> حمایت می‌کرد. جوزِفْ پریستلی<ref>Joseph Priestley </ref>، شیمی‌دان و کشیش انگلیسی، از ۱۷۸۰ در این شهر موعظه می‌کرد. بیرمنگام تا ۱۸۳۲ در پارلمان نماینده نداشت و در ۱۸۸۹ به شهر تبدیل شد. بیرمنگام چندین نمایشگاه و یک فرودگاه بین‌المللی دارد. وجود چندین کیلومتر آبراه<ref>canal</ref> سبب شد که این شهر به شهر آبراه‌های انگلستان<ref> Britain’s Canal City</ref> معروف شود.