واروژ کریم مسیحی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
واروژ کریممسیحی (اراک 4 فروردین 1331ش- ) | واروژ کریممسیحی (اراک 4 فروردین 1331ش- ) | ||
کارگردان، فیلمنامهنویس و تدوینگر برجستهی ایرانی سینما. در خانوادهای ارمنیتبار به دنیا آمد. بعد از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه در سال 1348 برای تحصیل پزشکی ابتدا به اتریش و بعد به آلمان رفت. در مونیخ به خاطر علاقهمند شدنش به سینما تحصیل پزشکی را رها کرد و در سال 1350 به ایران بازگشت. تحصیل سینما در [[دانشکده هنرهای دراماتیک|دانشکدهی هنرهای دراماتیک دانشگاه تهران]] را نیز ناتمام گذاشت و در سال 1351 با [[بیضایی، بهرام|بهرام بیضایی]] به عنوان دستیار کارگردان و منشی صحنه در فیلم [[رگبار]] همکاری کرد. این آغاز فعالیت کریممسیحی در سینما به حساب میآید. کریممسیحی بعد از رگبار، در تمام فیلمهای پیش از انقلاب بیضایی (غریبه و مه، شاید وقتی دیگر، مرگ یزدگرد و چریکه تارا) و چند فیلم بعد از انقلابش نیز به عنوان دستیار کارگردان حضور داشته است و همین زمینهی تسلط او را بر نگارش فیلمنامههایی با دیالوگها و زبانی تئاتری و فیلمسازیای با تمرکز وسواسگونه بر تمام جزئیات کار فراهم کرد. او در این دوره دستیاری کارگردان بزرگ دیگری چون [[شیردل، کامران|کامران شیردل]] (صبح روز چهارم، ۱۳۵۱)، [[نادری، امیر|امیر نادری]] ([[تنگنا]]، ۱۳۵۲)، [[فرمان آرا، بهمن | کارگردان، فیلمنامهنویس و تدوینگر برجستهی ایرانی سینما. در خانوادهای ارمنیتبار به دنیا آمد. بعد از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه در سال 1348 برای تحصیل پزشکی ابتدا به اتریش و بعد به آلمان رفت. در مونیخ به خاطر علاقهمند شدنش به سینما تحصیل پزشکی را رها کرد و در سال 1350 به ایران بازگشت. تحصیل سینما در [[دانشکده هنرهای دراماتیک|دانشکدهی هنرهای دراماتیک دانشگاه تهران]] را نیز ناتمام گذاشت و در سال 1351 با [[بیضایی، بهرام|بهرام بیضایی]] به عنوان دستیار کارگردان و منشی صحنه در فیلم [[رگبار]] همکاری کرد. این آغاز فعالیت کریممسیحی در سینما به حساب میآید. کریممسیحی بعد از رگبار، در تمام فیلمهای پیش از انقلاب بیضایی (غریبه و مه، شاید وقتی دیگر، مرگ یزدگرد و چریکه تارا) و چند فیلم بعد از انقلابش نیز به عنوان دستیار کارگردان حضور داشته است و همین زمینهی تسلط او را بر نگارش فیلمنامههایی با دیالوگها و زبانی تئاتری و فیلمسازیای با تمرکز وسواسگونه بر تمام جزئیات کار فراهم کرد. او در این دوره دستیاری کارگردان بزرگ دیگری چون [[شیردل، کامران|کامران شیردل]] (صبح روز چهارم، ۱۳۵۱)، [[نادری، امیر|امیر نادری]] ([[تنگنا]]، ۱۳۵۲)، [[فرمان آرا، بهمن|بهمن فرمانآرا]] ([[شازده احتجاب]]، ۱۳۵۳) و [[اصلانی، محمدرضا (رشت ۱۳۲۲ش)|محمدرضا اصلانی]] (چنین کنند حکایت، ۱۳۵۳) را در کارنامهاش دارد. از همین دوره (سال 1354) تا سال 1359 با ساخت سه فیلم کوتاه برای [[کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان]] ([[فاخته (تلویزیون)|فاخته]]- 1354) و تلویزیون ملی (کوچ و سلندر- 1356 و 1359) تجربهاش در ساخت فیلم را تکامل بخشید. | ||
در سال ۱۳۶۹ اولین فیلم بلند سینمایی خود را با نام پردهی آخر ساخت. فیلمی که پس از اکران با تحسین بسیاری از سوی مردم و منتقدین همراه شد و همواره نامش در میان چند فیلم برتر سینمای پس از انقلاب دیده میشود. کریممسیحی در نهمین جشنوارهی فیلم فجر (1369) با همین فیلم برندهی سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی و 7 سیمرغ در رشتههای دیگر شد. او بعد از این فیلم به مدت 18 سال فیلمی نساخت تا سال 1387 که با فیلم تردید مجددا به سینما بازگشت. همان سال فیلم تردید در بیست و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم فجر، برندهی دیپلم افتخار بهترین فیلمنامهی اقتباسی و بهترین کارگردانی بخش فیلمهای اول و دوم شد. او در سال 1389 نیز سیمرغ بلورین بهترین تدوین را برای فیلم سینمایی ''ندارها'' (به کارگردانی محمدرضا عرب) دریافت کرده است. | در سال ۱۳۶۹ اولین فیلم بلند سینمایی خود را با نام پردهی آخر ساخت. فیلمی که پس از اکران با تحسین بسیاری از سوی مردم و منتقدین همراه شد و همواره نامش در میان چند فیلم برتر سینمای پس از انقلاب دیده میشود. کریممسیحی در نهمین جشنوارهی فیلم فجر (1369) با همین فیلم برندهی سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی و 7 سیمرغ در رشتههای دیگر شد. او بعد از این فیلم به مدت 18 سال فیلمی نساخت تا سال 1387 که با فیلم تردید مجددا به سینما بازگشت. همان سال فیلم تردید در بیست و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم فجر، برندهی دیپلم افتخار بهترین فیلمنامهی اقتباسی و بهترین کارگردانی بخش فیلمهای اول و دوم شد. او در سال 1389 نیز سیمرغ بلورین بهترین تدوین را برای فیلم سینمایی ''ندارها'' (به کارگردانی محمدرضا عرب) دریافت کرده است. | ||