قراقورم، رشته کوه
قَراقورَم، رشته‌کوه (Karakoram)
رشته‌کوه‌هایی عظیم در آسیای مرکزی، به موازات هیمالیا[۱]. بین چین، پاکستان، و هند تقسیم شده است. با چندین قلۀ بلندتر از ۸هزار متر و قله‌های بسیاری مرتفع‌تر از ۷هزار متر شکوه طبیعی خیره‌کننده‌ای دارد. قلۀ کا ۲[۲] (چوگوری[۳])، با ۸,۶۱۱ متر ارتفاع، بلندترین قلۀ جهان پس از اورست[۴]، و نیز یخچال طبیعی سیاچن[۵]، با ۶۸ کیلومتر طول و ۲,۵۰۰ کیلومتر مربع وسعت، در این رشته‌کوه‌ها واقع شده‌اند. فلاتی که قراقورم در آن سر برافراشته ۳,۰۷۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این فلات خشک است و باران فقط در کوه‌ها می‌بارد. این رشته‌کوه‌ها مهم‌ترین حوضۀ جریان آب در آسیای مرکزی است و رودهای آن در شمال به بیابان‌های این ناحیه و در جنوب به اقیانوس هند می‌ریزند. بالتی‌ها، ساکنان کوهستان، از نژادی مختلط‌اند و به زبان تبتی سخن می‌گویند. رشته‌کوه لاداخ[۶]، با ۵,۷۹۱ متر ارتفاع، بخشی از رشته‌کوه مزبور، در شمال شرقی کشمیر[۷]، در مرز تبت قرار دارد.