پیمان بغداد
پیمان بغداد
معاهده‌ای سیاسی بین کشورهای ترکیه و عراق. هدف اصلی این پیمان، که در 24 فوریۀ 1955م/5 اسفند 1333ش در بغداد امضا شد، همکاری‌های اقتصادی و نظامی دو طرف و تضمین امنیت منطقۀ خاورمیانه بود. پس از عقد این پیمان، در 4 آوریل/ 16 فروردین 1334ش انگلستان، در 23 آوریل 1955/3م اردیبهشت 1334ش پاکستان، و در 12 اکتبر 1955/20م مهر 1334ش ایران به این پیمان پیوستند. تشکیل این پیمان از ابتکارات امریکا بود. دولت عراق در 25 مارس 1959/5 فروردین 1338ش، درپی کودتایی که در 14 ژوئیۀ 1958/23م تیر 1337ش در آن کشور به وقوع پیوست از عضویت این پیمان خارج شد. در 19 اوت 1959/28م مرداد 1338ش این پیمان به سازمان پیمان مرکزی (سنتو)[۱] تغییر نام یافت و مرکز آن به آنکارا منتقل شد. دولت ایران در 5 فروردین 1358/25ش مارس 1979م رسماً از پیمان سنتو خارج شد.
- ↑ Central Treaty Organization (CENTO)