ابوعمرو بن علاء
| ابوعمرو بن علاء | |
|---|---|
| زادروز |
بصره ۶۸ق |
| درگذشت | ۱۵۴ق |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | قاری |
| گروه مقاله | دین اسلام |
ابوعَمرو بن علاء (۶۸ـ۱۵۴ق)
از قاریان هفت‌گانه. گویا در بصره زاده شد و همان‌جا در محضر نصر بن عاصم لیثی قرائت و نحو آموخت. پس از مدتی راهی مکه و مدینه و از آن‌جا عازم یمن شد. در این مدت نزد استادانی بسیار چون مجاهد بن جبر، ابن کثیر، عکرمة بن خالد، سعید بن جبیر، و ابن رومان قرائت آموخت. هیچ‌یک از قاریان هفت‌گانه این همه استاد نداشته‌اند. او قرائت اهل حجاز را اساس و مبنای عمل خویش قرار داده بود و به سنت بسیار پای‌بند بود. انتقال قرائت او به آیندگان، بیشتر به اهتمام یکی از شاگردانش، با نام ابومحمد یحیی بن مبارک یزدی، از قاریان چهارده‌گانه، بوده است. از دیگر شاگردان ابوعمرو می‌توان از حمزة بن حبیب کوفی، عبدالوارث بن سعید کنوری، ابوزید انصاری و یونس بن حبیب و عبدالملک بن قریب اصعمی نام برد. قرائت ابوعمرو در قرن‌های ۳ و ۴ق نیز همواره با استقبال استادان قرائت واقع می‌شد؛ تا آن‌جا که در شام، قرائت سنتی را متحول کرد و رواج قابل توجهی یافت. وی یکی از شروط استفاده از منابع دینی را علم به ظرایف ادبی و علل گمراهی بیشتر کافران را ناآگاهی نسبت به دقایق زبان عربی می‌دانست. برخی از آراء و نظرات ابوعمرو پیرامون نحو را می‌توان در الکتاب، اثر سیبویه و المجاز، اثر ابوعبیده یافت. ابوبکر صولی نویسنده قرن ۴ق در کتابی با نام اخبار ابی عمرو بن العلاء به جمع‌آوری مجموعه‌ای از روایات منسوب به ابوعمرو پرداخته است. نیز ← قاریان هفت‌گانه