آل تمغا
آل تَمْغا (Al Tamgha)
این واژه که به صورت‌های آلتمغا، اَلْتَمغا، تمغاء آل، و اََل طَمغی در منابع تاریخی ضبط شده، از اصل اویغوری، به زبان مغولی راه یافته و اصطلاحی مغولی ـ ترکی است. آل به‌معنای قرمز و تمغا به‌معنای مُهر و نشان و روی‌هم رفته به نوعی مُهر گفته می‌شده که با مرکب سرخ یا شنگرف بر اسناد، نامه‌ها و فرمان‌ها می‌زده‌اند. آل تمغا اصطلاحی دیوانی است که با ورود مغولان به ایران و ممالک همجوار به زبان فارسی راه یافت و در دورۀ ایلخانان، چوپانیان، جلایریان و تیموریان رایج بوده و رفته‌رفته از رواج افتاد.