سوادکوه شمالی، شهرستان
سوادکوه شمالی، شهرستان (County) North Savadkuh
| سوادکوه شمالی، شهرستان | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | مازندران |
| بخش | مرکزی، و نارنجستان |
| جمعیت | 24,834نفر (1395ش) |
| موقعیت | نواحی شمالی ایران در حد فاصل کوهستان البرز مرکزی و دریای خزر، در نیمۀ شرقی استان مازندران |
| نوع اقلیم | معتدل و نیمه‌مرطوب |
| ارتفاع از سطح دریا | 223متر |
| تولیدات و صنایع مهم | برنج، گندم، نیشکر، پرتقال، نارنگی، گردو، شلیل و کیوی |
| برخی بناهای مهم | پل سنگی شاپور |
| نام لاتین | North Savadkuh |
| شهر ها و آبادی های مهم | شهر شیرگاه |
واقع در نواحی شمالی ایران در حد فاصل کوهستان البرز مرکزی و دریای خزر، در نیمۀ شرقی استان مازندران، به مرکزیت اداری شهر شیرگاه. در اوائل سال 1392ش، بنابر مصوبۀ هیأت دولت در جلسۀ 13 اسفند 1391ش، ضمن تغییر و اصلاحاتی در بخش شیرگاه و انتزاع آن از شهرستان سوادکوه ایجاد شده است. تاریخ این شهرستان نه تنها اکنون، بلکه از گذشته‌های دور به سوادکوه و تپورستان/طبرستان بسته است. حتی پاره‌ای مورخان قدیم و جدید عنوان پتشخوارگر را که عموماً برای کل منطقۀ طبرستان به کار می‌رفته، محدود به ناحیۀ سوادکوه کرده و بلکه سوادکوه را شکل دگرگون‌شدۀ این واژه می‌دانند. از اواخر دورۀ ساسانیان حکومت طبرستان و دیلمستان در اختیار اسپهبدان بود. این فرمانروایان تا چند سده پس از ورود اسلام در برابر خلفای اسلامی مقاومت کرده و گاه‌به‌گاه یا به صورت مستقل یا خراج‌گزار آنان بر این مناطق حکومت می‌کردند. در همین دوره طی حکومت 60-70سالۀ علویان زیدی بر سرتاسر طبرستان، مردم این منطقه به‌تدریج به اسلام و خاصه مذهب تشیع گرویدند. دهستان کنونی لفور طی سده‌های میانی اسلامی گاه تختگاه برخی پادوسبانان و حکام محلی بوده است.
شهرستان کنونی سوادکوه شمالی متشکل است از 2 بخش، 4 دهستان (با حدود 50 روستای مسکونی) و 1 شهر: بخش مرکزی (مشتمل بر دهستان‌های «شرق و غرب شیرگاه» و لفور[۱]، به مرکزیت شهر شیرگاه)، و بخش نارنجستان (مشتمل بر دهستان‌های چایباغ[۲] و هتکه[۳]، به مرکزیت روستای چایباغ). براساس سرشماری سراسری سال 1395ش جمعیت سوادکوه شمالی 24,834نفر بوده است که به‌طور تقریبی یک‌سوم این مقدار ساکن شهر شیرگاه و باقی ساکن نقاط روستایی بوده‌اند. شهرستان سوادکوه شمالی در شمال با شهرستان قائمشهر، در شرق با شهرستان ساری، در جنوب با شهرستان سوادکوه، و در غرب با شهرستان بابل محدود شده است.
ارتفاع شهرستان سوادکوه شمالی از سطح دریا 223متر، مساحتش حدود 490کیلومترمربع و اقلیم آن معتدل و نیمه‌مرطوب است. بخش زیادی از اراضی شهرستان را مناطق جنگلی در بر گرفته که بر روی چین‌خوردگی‌های البرز میانی قرار دارند. درختان شمشاد، راش، افرا، توسکا، گردو، ون، ازگیل، و آلوچه بیشترین گونه‌های گیاهی این جنگل‌ها را تشکیل می‌دهند. رودخانه‌های دائمی تلار[۴] و کسیلیان[۵] با عبور از این شهرستان و طی مسیر به سمت شمال به دریای خزر می‌ریزند. آب کشاورزی این شهرستان از طریق همین رودها، چشمه‌ها، رودخانه‌های فصلی و نزولات آسمانی تأمین می‌شود. شغل بیشتر مردم شهرستان کشاورزی و باغداری و مهم‌ترین محصولاتشان برنج، گندم، نیشکر، پرتقال، نارنگی، گردو، شلیل و کیوی است. مردم این شهرستان به فارسی و طبری (گویش سوادکوهی) سخن می‌گویند و شیعۀ دوازده‌امامی‌اند.
پل سنگی شاپور یا شاهپور بر روی رودخانۀ اوتجون در دهستان چایباغ (از آثار دورۀ صفویه) در این شهرستان قرار دارد.