صدوقی یزدی، محمد (یزد ۱۲۸۲ ـ۱۳۶۱ش)
صدوقی یزدی، محمّد (یزد ۱۲۸۲ ـ۱۳۶۱ش)
از علمای شیعۀ ایران، فرزند میرزا ابوطالب، و از اعقاب شیخ صدوق. در یزد مقدمات علوم دینی و بخشی از سطوح فقه و اصول را فراگرفت و سپس برای تکمیل تحصیلات به اصفهان رفت. در ۱۳۴۹ق به قم عزیمت کرد و از محضر آیات عظام: حائری یزدی، صدر، خوانساری، حجّت، مرعشی نجفی و بروجردی و دیگران بهره گرفت و به درجۀ اجتهاد رسید. وی همزمان با تحصیل در حوزۀ علمیه قم به تدریس و تربیت شاگرد پرداخت. آیت‌الله صدوقی مورد عنایت ویژۀ مراجع وقت بود و در انجام برخی امور حوزه و تولیت مدارس دخالت داشت. او پس از ۲۱ سال اقامت در قم به دعوت بزرگان یزد و حکم آیت‌الله بروجردی و توصیۀ امام خمینی (ره) در ۱۳۳۰ش به آن شهر، عزیمت کرد و مرجعیت امور شرعی و تدریس و بازسازی مدارس علمیه را برعهده گرفت. آیت‌الله صدوقی در نهضت امام خمینی (ره) علیه ژریم پهلوی همراه بود. اطلاعیه‌ها و سخنرانی‌های روشنگرانۀ او در یزد، در حوادث مختلف سیاسی از‌قبیل اعتراض علیه لایحه انجمن ایالتی و ولایتی، وقایع ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، ۱۹ دی قم، ۲۹ بهمن تبریز مؤثر بود. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی امام خمینی(ره) به امامت جمعه یزد منصوب شد. همچنین در ۱۳۵۸ از طرف مردم یزد به مجلس خبرگان تدوین قانون اساسی، راه یافت. وی در انجام امور جبهه و جنگ و خدمات اجتماعی و فرهنگی پیشتاز بود و سرانجام هنگام ادای نمازجمعه در مسجد ملا اسماعیل یزد توسط سازمان مجاهدین خلق به شهادت رسید و در مسجد روضۀ محمدیه (خطیره) همان شهر دفن شد. مجموعۀ اطلاعیه‌های او چاپ شده است.