آن

آن (۱۶۶۵ـ۱۷۱۴م)(Anne)
ملکۀ بریتانیای کبیر و ایرلند (۱۷۰۲ـ۱۷۱۴م). در ۱۷۰۲م جانشین ویلیام سوم شد. وقایع مهم دوران حکمرانی او عبارت‌اند از جنگ جانشینی اسپانیا، پیروزی‌های مارلبورو در بلنهایم، رامیه، اودنارد، مالپلاکه، و اتحاد پارلمان‌های انگلستان و اسکاتلند در ۱۷۰۷م براساس قانون اتحاد. آن براساس تعالیم پروتستان پرورش یافت و در ۱۶۸۳م با شاهزاده جورج (۱۶۵۳ـ۱۷۰۸م) از دانمارک ازدواج کرد. از میان فرزندان آنان فقط ویلیام (۱۶۸۹ـ۱۷۰۰م)، دوکِ گلاستر به ۱۱‌سالگی رسید. آن بیشتر عمر خود را به دوستی نزدیک با سارا چرچیل (۱۶۵۰ـ۱۷۴۴م)، همسر جان چرچیل (۱۶۵۰ـ۱۷۲۲م)، گذراند؛ جان چرچیل در ۱۷۰۲م لقب «دوکِ اول مارلبورو» را دریافت کرد. نفوذ خانوادۀ چرچیل تا حدودی به‌سبب دوری ‌اختیارکردن آن از پدرش و حمایت از برادر شوهرش ویلیام اورانژ (بعدها ویلیام سوم)، درخلال انقلاب شکوهمند (۱۶۸۸م) بود. تأثیرپذیری از خانوادۀ چرچیل، بعدها او را به مشارکت در توطئه‌های هواداران جیمز دوم (جیکوبی‌ها) سوق داد. اگرچه هوادار حزب توری (حزب محافظه‌کار) بود، از ۱۷۰۴ تا ۱۷۱۰م با به روی‌کارآمدن دولتی موافقت کرد که اکثر اعضای آن هوادار حزب ویگ (حزب لیبرال) بودند. از ۱۷۰۷م به بعد نفوذ خانوادۀ چرچیل کاهش یافت. پس از مشاجره‌ای تند در ۱۷۱۰م، سارا چرچیل از دربار اخراج و اَبیگیل مَسِم ندیمۀ آن شد. آن به مسم توجه کرد و مسم از نفوذش برای تقویت موقعیت هواداران حزب محافظه‌کار استفاده کرد. آن در زمینۀ جانشینی، به اعتبار وابستگی خانوادگی، اعتقاد داشت که برادر ناتنی‌اش جیمز ادوارد استوارت، معروف به مدعی پیر (فرزند جیمز دوم از همسر دومش ماری مودنایی)، باید به سلطنت برسد. به هر حال، براساس سند قانون جانشینی، مصوب ۱۷۰۱م، جانشینی پادشاه پروتستان تضمین شد و پس از ملکه آن، جورج اول، نتیجۀ جیمز اول، به سلطنت رسید.

---