اسحاقیان: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِسحاقیان <br> | اِسحاقیان <br>سلسله‌ای از امرای محلی گیلان و حاکم بخش باختری سپیدرود به نام بیه‌پس. بنیادگذار این سلسله که نسب خود را به اسحاق پیامبر (ع) می‌رساند، امیر حسام‌الدین ( ـ۹۳۲ق) از زمین‌داران بزرگ محلی بود. وی در ۹۱۷ق با [[اسماعیل صفوی اول|شاه اسماعیل اول صفوی]] جنگید ولی مغلوب و مطیع شاه شد. امیر دیباج ملقب به مظفر‌السلطان پسر و جانشین حسام‌الدین در ۹۴۰ق که سلطان سلیمان قانونی [[تبریز، شهر|تبریز]] را تصرف کرد به استقبال او رفت اما پس از بازگشت، مردم وی را به دارالحکومه ([[رشت، شهر|رشت]]) راه ندادند. وی ناگزیر به [[شروان]] رفت و در [[باکو]] دستگیر و به تبریز فرستاده شد و در آن‌جا به فرمان شاه اسماعیل او را سوزاندند. پسر وی، سلطان محمود خان، با دختر شاه اسماعیل ازدواج کرد. شاه جمشید اسحاقی، که نوادۀ شاه اسماعیل و داماد [[شاه طهماسب]] بود شاعری توانا و از غزل‌سرایان معروف عصر خود به‌شمار می‌آمد. آخرین امیر اسحاقی محمد امین بن جمشید بود که تا ۹۹۹ق در بیه‌پس حکومت کرد. دودمان اسحاقی شیعه‌مذهب بودند و در ایام فرمانروایی آنان سرزمین گیلان از مراکز بزرگ زبان و ادب فارسی به‌شمار می‌رفت.<br><!--11288500--> | ||
سلسله‌ای از امرای محلی گیلان و حاکم بخش باختری سپیدرود به نام بیه‌پس. بنیادگذار این سلسله که نسب خود را به اسحاق پیامبر (ع) می‌رساند، امیر حسام‌الدین ( ـ۹۳۲ق) از زمین‌داران بزرگ محلی بود. وی در ۹۱۷ق با شاه اسماعیل اول صفوی جنگید ولی مغلوب و مطیع شاه شد. امیر دیباج ملقب به مظفر‌السلطان پسر و جانشین حسام‌الدین در ۹۴۰ق که سلطان سلیمان قانونی تبریز را تصرف کرد به استقبال او رفت اما پس از بازگشت، مردم وی را به دارالحکومه (رشت) راه ندادند. وی ناگزیر به شروان رفت و در باکو دستگیر و به تبریز فرستاده شد و در آن‌جا به فرمان | |||
<br><!--11288500--> | |||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:ایران از حکومت صفویه تا قاجار]] | [[رده:ایران از حکومت صفویه تا قاجار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۵
اِسحاقیان
سلسله‌ای از امرای محلی گیلان و حاکم بخش باختری سپیدرود به نام بیه‌پس. بنیادگذار این سلسله که نسب خود را به اسحاق پیامبر (ع) می‌رساند، امیر حسام‌الدین ( ـ۹۳۲ق) از زمین‌داران بزرگ محلی بود. وی در ۹۱۷ق با شاه اسماعیل اول صفوی جنگید ولی مغلوب و مطیع شاه شد. امیر دیباج ملقب به مظفر‌السلطان پسر و جانشین حسام‌الدین در ۹۴۰ق که سلطان سلیمان قانونی تبریز را تصرف کرد به استقبال او رفت اما پس از بازگشت، مردم وی را به دارالحکومه (رشت) راه ندادند. وی ناگزیر به شروان رفت و در باکو دستگیر و به تبریز فرستاده شد و در آن‌جا به فرمان شاه اسماعیل او را سوزاندند. پسر وی، سلطان محمود خان، با دختر شاه اسماعیل ازدواج کرد. شاه جمشید اسحاقی، که نوادۀ شاه اسماعیل و داماد شاه طهماسب بود شاعری توانا و از غزل‌سرایان معروف عصر خود به‌شمار می‌آمد. آخرین امیر اسحاقی محمد امین بن جمشید بود که تا ۹۹۹ق در بیه‌پس حکومت کرد. دودمان اسحاقی شیعه‌مذهب بودند و در ایام فرمانروایی آنان سرزمین گیلان از مراکز بزرگ زبان و ادب فارسی به‌شمار می‌رفت.