اسکاتلند: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| دین = مسیحیت | | دین = مسیحیت | ||
| واحد پول =پوند }} اِسکاتْلند (Scotland)<br /> [[File:11302400.jpg|thumb|اِسکاتْلند]](به لاتین: کالِدونیا<ref>Caledonia | | واحد پول =پوند }} اِسکاتْلند (Scotland)<br /> [[File:11302400.jpg|thumb|اِسکاتْلند]](به لاتین: کالِدونیا<ref>Caledonia | ||
</ref>) شمالی‌ترین بخش بریتانیای کبیر، با ۷۸,۴۷۰ کیلومتر مربع مساحت و ۵,۱۲۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). سابقاً کشوری مستقل بود. [[ادینبورگ]]<ref>Edinburgh </ref> مرکز آن است و سایر شهرهای مهم آن عبارت‌اند از [[گلاسگو]]، داندی<ref>Dundee </ref>، و ابردین<ref>Aberdeen</ref>. اسکاتلند به سه ناحیۀ طبیعی تقسیم می‌شود: [[هایلندز]]<ref> Highlands </ref>، شامل کوه‌های گرمپین<ref>Grampian Mountains </ref>؛ سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی)<ref>Central Lowlands </ref>، شامل دره‌های کلاید<ref>Clyde</ref> و فورت<ref> Forth </ref>؛ و ارتفاعات جنوبی<ref>Southern Uplands </ref>، شامل تپه‌های لمرمیور<ref>Lammermuir Hills </ref>. [[اورکنی جنوبی، جزایر|جزایر اورکنی]]<ref>Orkeny Islands </ref>، [[شتلند جنوبی، جزایر|جزایر شتلند]]<ref>Shetland Islands </ref>، و جزایر غربی<ref>Western Isles </ref> نیز در اسکاتلند واقع شده‌اند. بخش عمدۀ جمعیت در سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی) زندگی می‌کنند. انگلیسی، اسکاتلندی، و گیلی<ref>Gaelic </ref> زبان‌های رایج اسکاتلند است. صنایع اسکاتلند عبارت‌اند از تولید موتور کشتی و هواپیما، مواد شیمیایی، پارچه، کاغذ، رایانه، نفت، گاز طبیعی و چاپ، فرآوری مواد غذایی، الکترونیک، استخراج زغال سنگ، و گردشگری. قدمت سکونت در اسکاتلند به هزارۀ سوم پیش از میلاد برمی‌گردد. در قرن ۲م رومی‌ها بخش مرکزی اسکاتلند را اشغال کردند. قبل از رومی‌ها، پیکت<ref>Pict </ref>ها و سلت<ref>Celt </ref>ها در این سرزمین سکونت داشتند. در قرن ۶م آنگل<ref>Angle </ref>ها بخش جنوب شرقی را تا خلیج فورت<ref>Firth of Forth </ref> تصرف و برتون‌ها جنوب غربی را اشغال کردند. اسکات<ref>Scott </ref>ها نیز، که از ایرلند آمده بودند، در آرگایل‌شر<ref>Argyllshire </ref> کنونی مستقر شدند. به این ترتیب چهار دولت پیکتها، آنگلها، برتون‌ها، و اسکاتها در اسکاتلند تشکیل شد و حدود ۱۵۰ سال دوام آورد. در قرون ۸ تا ۱۲م نورمان<ref>Norman </ref>ها به اسکاتلند هجوم بردند. در قرن ۱۱م بسیاری از انگلیسی‌ها و نورمانها در این سرزمین ماندگار شدند، زبان انگلیسی در قسمت مرکزی رواج یافت، و نظام فئودالیته برقرار شد. ازدواج خواهرِ اِدگار<ref>Edgar </ref>، پادشاه اسکاتلند، با هنری اول<ref>Henry I </ref>، پادشاه انگلستان موجب صلح بین دو سرزمین شد. در زمان حکومت دیوید اول<ref>David I </ref> اسکاتلند | </ref>) شمالی‌ترین بخش بریتانیای کبیر، با ۷۸,۴۷۰ کیلومتر مربع مساحت و ۵,۱۲۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). سابقاً کشوری مستقل بود. [[ادینبورگ]]<ref>Edinburgh </ref> مرکز آن است و سایر شهرهای مهم آن عبارت‌اند از [[گلاسگو]]، داندی<ref>Dundee </ref>، و ابردین<ref>Aberdeen</ref>. اسکاتلند به سه ناحیۀ طبیعی تقسیم می‌شود: [[هایلندز]]<ref> Highlands </ref>، شامل کوه‌های گرمپین<ref>Grampian Mountains </ref>؛ سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی)<ref>Central Lowlands </ref>، شامل دره‌های کلاید<ref>Clyde</ref> و فورت<ref> Forth </ref>؛ و ارتفاعات جنوبی<ref>Southern Uplands </ref>، شامل تپه‌های لمرمیور<ref>Lammermuir Hills </ref>. [[اورکنی جنوبی، جزایر|جزایر اورکنی]]<ref>Orkeny Islands </ref>، [[شتلند جنوبی، جزایر|جزایر شتلند]]<ref>Shetland Islands </ref>، و جزایر غربی<ref>Western Isles </ref> نیز در اسکاتلند واقع شده‌اند. بخش عمدۀ جمعیت در سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی) زندگی می‌کنند. انگلیسی، اسکاتلندی، و گیلی<ref>Gaelic </ref> زبان‌های رایج اسکاتلند است. صنایع اسکاتلند عبارت‌اند از تولید موتور کشتی و هواپیما، مواد شیمیایی، پارچه، کاغذ، رایانه، نفت، گاز طبیعی و چاپ، فرآوری مواد غذایی، الکترونیک، استخراج زغال سنگ، و گردشگری. قدمت سکونت در اسکاتلند به هزارۀ سوم پیش از میلاد برمی‌گردد. در قرن ۲م رومی‌ها بخش مرکزی اسکاتلند را اشغال کردند. قبل از رومی‌ها، پیکت<ref>Pict </ref>ها و [[سلت]]<ref>Celt </ref>ها در این سرزمین سکونت داشتند. در قرن ۶م [[آنگل]]<ref>Angle </ref>ها بخش جنوب شرقی را تا خلیج فورت<ref>Firth of Forth </ref> تصرف و برتون‌ها جنوب غربی را اشغال کردند. اسکات<ref>Scott </ref>ها نیز، که از ایرلند آمده بودند، در آرگایل‌شر<ref>Argyllshire </ref> کنونی مستقر شدند. به این ترتیب چهار دولت پیکتها، آنگلها، برتون‌ها، و اسکاتها در اسکاتلند تشکیل شد و حدود ۱۵۰ سال دوام آورد. در قرون ۸ تا ۱۲م [[نورمان ها|نورمان]]<ref>Norman </ref>ها به اسکاتلند هجوم بردند. در قرن ۱۱م بسیاری از انگلیسی‌ها و نورمانها در این سرزمین ماندگار شدند، زبان انگلیسی در قسمت مرکزی رواج یافت، و نظام فئودالیته برقرار شد. ازدواج خواهرِ اِدگار<ref>Edgar </ref>، پادشاه اسکاتلند، با [[هنری اول (۱۰۶۸ـ۱۱۳۵م)|هنری اول]]<ref>Henry I </ref>، پادشاه انگلستان موجب صلح بین دو سرزمین شد. در زمان حکومت دیوید اول<ref>David I </ref> اسکاتلند به صورت یک ملت درآمد. تلاش [[ادوارد اول (۱۲۳۹ـ۱۳۰۷م)|ادوارد اول]]<ref>Edward I </ref> برای الحاق اسکاتلند به انگستان موجب بروز شورش‌هایی شد؛ از افراد مهم اسکاتلند در این دوره [[رابرت بروس|رابرت دو بروس]]<ref>Robert de Bruce</ref> است که در ۱۳۰۶م به عنوان رابرت اول<ref> Robert I </ref> تاج‌گذاری کرد و در ۱۳۱۴ [[ادوارد دوم (۱۲۸۴ـ۱۳۲۷م)|ادوارد دوم]]<ref>Edward II </ref> را در [[نبرد بنکبرن]]<ref>Battle of Bannockburn</ref> شکست داد. انگلیسی‌ها در ۱۳۲۸م استقلال اسکاتلند را به‌رسمیت شناختند. [[کرامول، اولیور (۱۵۹۹ـ۱۶۵۸)|اولیور کرامول]]<ref>Oliver Cromwell </ref> در ۱۶۵۰ اسکاتلند را تصرف و تحت حکومت انگلستان درآورد. قوۀ مقننۀ اسکاتلند در ۱۷۰۷ به موجب قانون اتحاد<ref>Act of Union</ref> منحل شد و اسکاتلند حق فرستادن نماینده به مجلس بریتانیای کبیر را به‌دست آورد و در واقع مجالس دو کشور یکی شد. هم‌اکنون اسکاتلند ۷۲ نماینده در پارلمان بریتانیا دارد. برطبق حکومت داخلی در ۱۹۹۴، نظام دوگانۀ حکومت محلی برچیده و از ۱۹۹۶ اسکاتلند به ۳۲ ناحیۀ اداری تقسیم شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۳
| اسکاتلند | |
|---|---|
| نام فارسی | اِسکاتْلند |
| نام لاتین | Scotland |
| جمعیت | 5,128,000 نفر |
| پایتخت | ادینبورگ |
| شهرهای اصلی | ادینبورگ، گلاسگو، داندی و ابردین |
| زبان | انگلیسی، اسکاتلندی و گیلی |
| دین | مسیحیت |
| مساحت (کیلومتر مربع) | 78,470 |
| واحد پول | پوند |
اِسکاتْلند (Scotland)
(به لاتین: کالِدونیا[۱]) شمالی‌ترین بخش بریتانیای کبیر، با ۷۸,۴۷۰ کیلومتر مربع مساحت و ۵,۱۲۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). سابقاً کشوری مستقل بود. ادینبورگ[۲] مرکز آن است و سایر شهرهای مهم آن عبارت‌اند از گلاسگو، داندی[۳]، و ابردین[۴]. اسکاتلند به سه ناحیۀ طبیعی تقسیم می‌شود: هایلندز[۵]، شامل کوه‌های گرمپین[۶]؛ سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی)[۷]، شامل دره‌های کلاید[۸] و فورت[۹]؛ و ارتفاعات جنوبی[۱۰]، شامل تپه‌های لمرمیور[۱۱]. جزایر اورکنی[۱۲]، جزایر شتلند[۱۳]، و جزایر غربی[۱۴] نیز در اسکاتلند واقع شده‌اند. بخش عمدۀ جمعیت در سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی) زندگی می‌کنند. انگلیسی، اسکاتلندی، و گیلی[۱۵] زبان‌های رایج اسکاتلند است. صنایع اسکاتلند عبارت‌اند از تولید موتور کشتی و هواپیما، مواد شیمیایی، پارچه، کاغذ، رایانه، نفت، گاز طبیعی و چاپ، فرآوری مواد غذایی، الکترونیک، استخراج زغال سنگ، و گردشگری. قدمت سکونت در اسکاتلند به هزارۀ سوم پیش از میلاد برمی‌گردد. در قرن ۲م رومی‌ها بخش مرکزی اسکاتلند را اشغال کردند. قبل از رومی‌ها، پیکت[۱۶]ها و سلت[۱۷]ها در این سرزمین سکونت داشتند. در قرن ۶م آنگل[۱۸]ها بخش جنوب شرقی را تا خلیج فورت[۱۹] تصرف و برتون‌ها جنوب غربی را اشغال کردند. اسکات[۲۰]ها نیز، که از ایرلند آمده بودند، در آرگایل‌شر[۲۱] کنونی مستقر شدند. به این ترتیب چهار دولت پیکتها، آنگلها، برتون‌ها، و اسکاتها در اسکاتلند تشکیل شد و حدود ۱۵۰ سال دوام آورد. در قرون ۸ تا ۱۲م نورمان[۲۲]ها به اسکاتلند هجوم بردند. در قرن ۱۱م بسیاری از انگلیسی‌ها و نورمانها در این سرزمین ماندگار شدند، زبان انگلیسی در قسمت مرکزی رواج یافت، و نظام فئودالیته برقرار شد. ازدواج خواهرِ اِدگار[۲۳]، پادشاه اسکاتلند، با هنری اول[۲۴]، پادشاه انگلستان موجب صلح بین دو سرزمین شد. در زمان حکومت دیوید اول[۲۵] اسکاتلند به صورت یک ملت درآمد. تلاش ادوارد اول[۲۶] برای الحاق اسکاتلند به انگستان موجب بروز شورش‌هایی شد؛ از افراد مهم اسکاتلند در این دوره رابرت دو بروس[۲۷] است که در ۱۳۰۶م به عنوان رابرت اول[۲۸] تاج‌گذاری کرد و در ۱۳۱۴ ادوارد دوم[۲۹] را در نبرد بنکبرن[۳۰] شکست داد. انگلیسی‌ها در ۱۳۲۸م استقلال اسکاتلند را به‌رسمیت شناختند. اولیور کرامول[۳۱] در ۱۶۵۰ اسکاتلند را تصرف و تحت حکومت انگلستان درآورد. قوۀ مقننۀ اسکاتلند در ۱۷۰۷ به موجب قانون اتحاد[۳۲] منحل شد و اسکاتلند حق فرستادن نماینده به مجلس بریتانیای کبیر را به‌دست آورد و در واقع مجالس دو کشور یکی شد. هم‌اکنون اسکاتلند ۷۲ نماینده در پارلمان بریتانیا دارد. برطبق حکومت داخلی در ۱۹۹۴، نظام دوگانۀ حکومت محلی برچیده و از ۱۹۹۶ اسکاتلند به ۳۲ ناحیۀ اداری تقسیم شد.
- ↑ Caledonia
- ↑ Edinburgh
- ↑ Dundee
- ↑ Aberdeen
- ↑ Highlands
- ↑ Grampian Mountains
- ↑ Central Lowlands
- ↑ Clyde
- ↑ Forth
- ↑ Southern Uplands
- ↑ Lammermuir Hills
- ↑ Orkeny Islands
- ↑ Shetland Islands
- ↑ Western Isles
- ↑ Gaelic
- ↑ Pict
- ↑ Celt
- ↑ Angle
- ↑ Firth of Forth
- ↑ Scott
- ↑ Argyllshire
- ↑ Norman
- ↑ Edgar
- ↑ Henry I
- ↑ David I
- ↑ Edward I
- ↑ Robert de Bruce
- ↑ Robert I
- ↑ Edward II
- ↑ Battle of Bannockburn
- ↑ Oliver Cromwell
- ↑ Act of Union