اتحادیه عرب
اتحادیه عرب (Arab League)
(یا: الجامعۀالدّول العربیه) سازمانی متشکل از کشورهای عربی که در 22 مارس 1945م، با هدف پیشبرد وحدت اعراب در برابر اسرائیل و تقویت و ایجاد هماهنگی در روابط سیاسی، فرهنگی، علمی و اقتصادی میان کشورهای عضو به‌‌وجود آمد. نخستین کنفرانس عمومی اتحادیه با شرکت رهبران هفت کشور عربی مصر[۱]، اردن[۲]، لبنان[۳]، عربستان، سوریه[۴]، عراق، و یمن و حضور ناظران الجزایر[۵]، لیبی[۶]، تونس[۷]، و مراکش[۸] تشکیل شد و پیمان اتحادیه به تصویب رسید. از آن پس دیگر کشورهای عربی که استقلال سیاس آن‌ها به رسمیت شناخته شده بود، به اتحادیه پیوستند. پشتیبانی از حقوق مردم فلسطین بهعنوان بخشی از جهان عرب، ازجمله اهداف اولیه و اصلی اتحادیه است و نماینده‌ای از جانب مردم فلسطین[۹] بهعنوان کشوری مستقل در اتحادیه شرکت می‌کرد. در جنگ‌های میان اسرائیل و کشورها عربی، اتحادیۀ عرب نقش مهم و بسزایی ایفا کرد. از 1976م، سازمان آزادی‌بخش فلسطین بهعنوان نمایندۀ مردم فلسطین با حق عضویت کامل به اتحادیه ملحق شد. اتحادیه را در 1950م، سازمان ملل به رسمیت شناخت و دبیر کل آن بهعنوان ناظر در جلسات مجمع عمومی سازمان ملل شرکت کرد. به دنبال انعقاد قرارداد کمپ دیوید در 1975م، عضویت مصر در اتحادیه به حالت تعلیق درآمد و مقر آن از قاهره[۱۰] به تونس انتقال یافت که درپی عادی‌شدن روابط مصر با کشورهای عربی، در 1990م مجدداً به قاهره انتقال یافت.