سروستان
| سروستان | |
|---|---|
| استان | فارس |
| شهرستان | سروستان |
| بخش | مرکزی |
| جمعیت | 18,187نفر (1395ش) |
| موقعیت | ۷۶کیلومتری شرق جنوبی شیراز، سر راه شیراز به فسا |
| نوع اقلیم | معتدل و خشک |
| ارتفاع از سطح دریا | ۱,۵۴۰متر |
| برخی بناها | مجموعه کاخ ساسانی، تل برزو، آرامگاه شیخ یوسف سروستانی، قلعۀ انگشت‌گبری |
| نام لاتین | Sarvestan |
سروستان، شهر Sarvestan, city
شهری در استان فارس، مرکز اداری شهرستان سروستان. با ارتفاع ۱,۵۴۰متر، در منطقه‌ای کوهپایه‌ای، در ۷۶کیلومتری شرق جنوبی شیراز، سر راه شیراز به فسا، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل و خشک و جمعیت آن ۱8,187نفر است (1395ش). مردم سروستان شیعۀ دوازده‌امامی‌اند و به زبان فارسی (گویش سروستانی) سخن می‌گویند. آرتور كریستنسن مؤسس شهر سروستان را مهرنرسی (وزیر اول یزدگرد اول، بهرام پنجم، و یزدگرد دوم) ذکر کرده و وجه تسمیۀ سروستان را بنای باغی مشتمل بر 12هزار درخت سرو در این ناحیه دانسته است. اگرچه تاریخ سیاسی و جغرافیایی سروستان تا پیش از سال 1386ش به شیراز پیوسته است، اما در منابع اسلامی، از سده‌های 6 و 7ق به این آبادی اشاره شده است. از دورۀ صفویه به بعد سروستان دهستان بزرگ و مهمی به مرکزیت آبادی سروستان بوده است. این منطقه، تا پیش از سال 1329ش یکی از بلوکات معتبر شیراز به شمار می‌آمد و از همین سال بخشداری در آن تاسیس شد. در سال 1386ش، ضمن تغییرات و اصلاحاتی در بخش سروستان و انتزاع آن از شهرستان شیراز، به شهرستان ارتقاء یافت.
در فاصلۀ ۹کیلومتری جنوب غربی این شهر بنای بزرگی از سنگ و گچ با گنبد‌ها و طاق‌ها و دهلیزهای متعددی از روزگار ساسانیان وجود دارد که متعلق به زمان بهرام گور است و به نام کاخ ساسانی شهرت دارد. مقبرۀ شیخ یوسف سروستانی نیز در میدان اصلی این شهر قرار دارد. قلعۀ انگشت‌گبری مربوط به دورۀ ساسانی در شمال شهر و تل برزو مربوط به دوره‌های اسلامی در داخل شهر سروستان، از دیگر آثار تاریخی این شهر است.