منتظری، حسین علی (نجف آباد ۱۳۰۱ش ـ قم ۱۳۸۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>روحانی ایرانی، عضو [[شورای انقلاب]]، دومین امام جمعۀ تهران، [[مرجع تقلید]] و مدرس دینی در حوزۀ علمیۀ قم. تحصیلات علوم دینی را از ابتدا در [[نجف آباد، شهر|نجف‌آباد]] و سپس [[اصفهان، شهر|اصفهان]] و [[قم، شهر|قم]] تا بالاترین سطوح اجتهادی ادامه داد. سپس همراه با دوست هم‌درس و هم‌فکرش [[مطهری ، مرتضی (فریمان ۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۵۸ش)|مرتضی مطهری]] نقش اساسی در انتقال آیت‌الله [[بروجردی، سید حسین (بروجرد ۱۲۵۴ـ قم ۱۳۴۰ش)|بروجردی]] به قم و مرجعیت عام او داشت و از برجسته‌ترین شاگردان وی بود. پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی، به حلقۀ یاران و شاگردان [[امام خمینی]] (ره) پیوست و در تثبیت مرجعیت ایشان نیز نقش داشت، چنان‌که امام پس از [[تبعید]] از ایران وی را به‌عنوان نمایندۀ تام‌الاختیار خویش منصوب و معرفی کرد. در ۱۳۴۲ش دستگیر و شکنجه و آزار شد. در ۱۳۴۳ مخفیانه به [[عراق]] رفت و با امام خمینی (ره) مذاکرات و برنامه‌های حرکتی انقلابی و دینی را بررسی کرد. در بازگشت دو بار دستگیر و به مسجدسلیمان تبعید شد. در ۱۳۴۵ نیز دو بار دستگیر و شکنجه، و پس از دو سال آزاد شد. در ۱۳۵۲ به [[طبس، شهر|طبس]] و اواسط ۱۳۵۳ به [[خلخال، شهر|خلخال]] و سپس به [[سقز، شهر|سقّز]] تبعید شد. سرانجام در تیرماه ۱۳۵۴ دوباره دستگیر و به دَه سال زندان محکومش کردند. در آستانۀ [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] از زندان آزاد شد و به دیدار امام خمینی (ره) در [[پاریس]] رفت، و مسئولیت‌های مهمی به وی واگذار شد. پس از بازگشت به ایران، به عضویت شورای انقلاب درآمد و با تشکیل مجلس خبرگانِ بررسیِ قانون اساسی به ریاست آن مجلس انتخاب شد. وی از طرّاحان نظریۀ ولایت فقیه در آن مجلس بود. پس از ارتحال آیت‌الله [[طالقانی، سید محمود (طالقان ۱۲۸۹ـ تهران ۱۳۵۸ش)|سید محمود طالقانی]]، امامت نماز جمعۀ تهران را برعهده گرفت. آیت‌الله منتظری از سوی مجلس خبرگان به‌عنوان قائم‌مقام رهبری برگزیده شد، اما در ۱۳۶۷ از قائم‌مقامی رهبری استعفا داد و پس از پذیرش این استعفا از سوی امام در قم به درس و بحث علمی پرداخت. ازجمله آثار اوست: ''دروس ولایت فقیه'' (۴ جلد)؛ ''تفسیر نهج‌البلاغه''؛ ''خاطرات''؛ ''توضیح'' ''المسائل''.</p> | }}<p>روحانی ایرانی، عضو [[شورای انقلاب]]، دومین امام جمعۀ تهران، [[مرجع تقلید]] و مدرس دینی در حوزۀ علمیۀ قم. تحصیلات علوم دینی را از ابتدا در [[نجف آباد، شهر|نجف‌آباد]] و سپس [[اصفهان، شهر|اصفهان]] و [[قم، شهر|قم]] تا بالاترین سطوح اجتهادی ادامه داد. سپس همراه با دوست هم‌درس و هم‌فکرش [[مطهری ، مرتضی (فریمان ۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۵۸ش)|مرتضی مطهری]] نقش اساسی در انتقال آیت‌الله [[بروجردی، سید حسین (بروجرد ۱۲۵۴ـ قم ۱۳۴۰ش)|بروجردی]] به قم و مرجعیت عام او داشت و از برجسته‌ترین شاگردان وی بود. پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی، به حلقۀ یاران و شاگردان [[امام خمینی]] (ره) پیوست و در تثبیت مرجعیت ایشان نیز نقش داشت، چنان‌که امام پس از [[تبعید]] از ایران وی را به‌عنوان نمایندۀ تام‌الاختیار خویش منصوب و معرفی کرد. در ۱۳۴۲ش دستگیر و شکنجه و آزار شد. در ۱۳۴۳ مخفیانه به [[عراق]] رفت و با امام خمینی (ره) مذاکرات و برنامه‌های حرکتی انقلابی و دینی را بررسی کرد. در بازگشت دو بار دستگیر و به [[مسجدسلیمان، شهر|مسجدسلیمان]] تبعید شد. در ۱۳۴۵ نیز دو بار دستگیر و شکنجه، و پس از دو سال آزاد شد. در ۱۳۵۲ به [[طبس، شهر|طبس]] و اواسط ۱۳۵۳ به [[خلخال، شهر|خلخال]] و سپس به [[سقز، شهر|سقّز]] تبعید شد. سرانجام در تیرماه ۱۳۵۴ دوباره دستگیر و به دَه سال زندان محکومش کردند. در آستانۀ [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] از زندان آزاد شد و به دیدار امام خمینی (ره) در [[پاریس]] رفت، و مسئولیت‌های مهمی به وی واگذار شد. پس از بازگشت به ایران، به عضویت شورای انقلاب درآمد و با تشکیل مجلس خبرگانِ بررسیِ قانون اساسی به ریاست آن مجلس انتخاب شد. وی از طرّاحان نظریۀ ولایت فقیه در آن مجلس بود. پس از ارتحال آیت‌الله [[طالقانی، سید محمود (طالقان ۱۲۸۹ـ تهران ۱۳۵۸ش)|سید محمود طالقانی]]، امامت نماز جمعۀ تهران را برعهده گرفت. آیت‌الله منتظری از سوی مجلس خبرگان به‌عنوان قائم‌مقام رهبری برگزیده شد، اما در ۱۳۶۷ از قائم‌مقامی رهبری استعفا داد و پس از پذیرش این استعفا از سوی امام در قم به درس و بحث علمی پرداخت. ازجمله آثار اوست: ''دروس ولایت فقیه'' (۴ جلد)؛ ''تفسیر نهج‌البلاغه''؛ ''خاطرات''؛ ''توضیح'' ''المسائل''.</p> | ||
<br><!--38422300--> | <br><!--38422300--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | [[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | ||
نسخهٔ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۶
مُنتَظری، حسین‌علی (نجف‌آباد ۱۳۰۱ش ـ قم ۱۳۸۸ش)
| حسین علی منتظری | |
|---|---|
| زادروز |
نجف آباد ۱۳۰۱ش |
| درگذشت | قم ۱۳۸۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیلات علوم دینی تا بالاترین سطوح اجتهادی (ابتدا در نجف آباد و سپس اصفهان و قم) |
| شغل و تخصص اصلی | مرجع تقلید |
| آثار | دروس ولایت فقیه (۴ جلد)؛ تفسیر نهج البلاغه |
| گروه مقاله | دین اسلام |
روحانی ایرانی، عضو شورای انقلاب، دومین امام جمعۀ تهران، مرجع تقلید و مدرس دینی در حوزۀ علمیۀ قم. تحصیلات علوم دینی را از ابتدا در نجف‌آباد و سپس اصفهان و قم تا بالاترین سطوح اجتهادی ادامه داد. سپس همراه با دوست هم‌درس و هم‌فکرش مرتضی مطهری نقش اساسی در انتقال آیت‌الله بروجردی به قم و مرجعیت عام او داشت و از برجسته‌ترین شاگردان وی بود. پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی، به حلقۀ یاران و شاگردان امام خمینی (ره) پیوست و در تثبیت مرجعیت ایشان نیز نقش داشت، چنان‌که امام پس از تبعید از ایران وی را به‌عنوان نمایندۀ تام‌الاختیار خویش منصوب و معرفی کرد. در ۱۳۴۲ش دستگیر و شکنجه و آزار شد. در ۱۳۴۳ مخفیانه به عراق رفت و با امام خمینی (ره) مذاکرات و برنامه‌های حرکتی انقلابی و دینی را بررسی کرد. در بازگشت دو بار دستگیر و به مسجدسلیمان تبعید شد. در ۱۳۴۵ نیز دو بار دستگیر و شکنجه، و پس از دو سال آزاد شد. در ۱۳۵۲ به طبس و اواسط ۱۳۵۳ به خلخال و سپس به سقّز تبعید شد. سرانجام در تیرماه ۱۳۵۴ دوباره دستگیر و به دَه سال زندان محکومش کردند. در آستانۀ انقلاب اسلامی از زندان آزاد شد و به دیدار امام خمینی (ره) در پاریس رفت، و مسئولیت‌های مهمی به وی واگذار شد. پس از بازگشت به ایران، به عضویت شورای انقلاب درآمد و با تشکیل مجلس خبرگانِ بررسیِ قانون اساسی به ریاست آن مجلس انتخاب شد. وی از طرّاحان نظریۀ ولایت فقیه در آن مجلس بود. پس از ارتحال آیت‌الله سید محمود طالقانی، امامت نماز جمعۀ تهران را برعهده گرفت. آیت‌الله منتظری از سوی مجلس خبرگان به‌عنوان قائم‌مقام رهبری برگزیده شد، اما در ۱۳۶۷ از قائم‌مقامی رهبری استعفا داد و پس از پذیرش این استعفا از سوی امام در قم به درس و بحث علمی پرداخت. ازجمله آثار اوست: دروس ولایت فقیه (۴ جلد)؛ تفسیر نهج‌البلاغه؛ خاطرات؛ توضیح المسائل.