آندرآس، فریدریش کارل (۱۸۴۶ـ۱۹۳۰): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =فریدریش کارل آندرآس | |عنوان =فریدریش کارل آندرآس | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p> | }} | ||
[[پرونده:10246800.jpg|بندانگشتی|فریدریش کارل آندرآس]] | |||
آندْرِآس، فریدریش کارْل (۱۸۴۶ـ۱۹۳۰م)(Andreas, Freidrich Carl)<br><p> | |||
خاورشناس آلمانی. تحصیلات مقدماتی و عمومی را در [[هامبورگ، بندر|هامبورگ]]<ref>Hamburg</ref> و [[ژنو]]<ref>Geneva</ref> به پایان برد و سپس در دانشگاه‌های [[ارلانگن]]<ref>Erlangen</ref>، [[گوتینگن]]<ref>Göttingen</ref>، [[هاله (آلمان)|هاله]]<ref>Halle</ref>، [[لایپزیگ]]<ref>Leipzig</ref> و سرانجام در [[کپنهاگ]]<ref>Copenhagen</ref> و [[کیل، بندر|کیل]]<ref>Kiel</ref> به مطالعات ایرانی و شرقی پرداخت. در ۱۸۷۵م همراه با گروهی برای رصدکردن [[زهره]]<ref>Venus</ref> به [[ایران]] سفر کرد و تا ۱۸۸۲م برای مطالعه و تحقیق در ایران ماند. در این میان، یک سال نیز به [[هند]] سفر کرد. در ۱۸۸۷م با لو سالومه، بانوی نویسنده و روان‌کاو آلمانی، ازدواج کرد. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۰م، استاد [[خاورشناسی]] و [[زبان شناسی|زبان‌شناسی]] دانشگاه گوتینگن بود. با همۀ زبان‌های ایرانی از اوستایی تا فارسی امروزی و بسیاری گویش‌های رایج ایرانی، ازجمله افغانی، آستی و کردی آشنایی تمام داشت و نیز زبان‌های عربی، ترکی، سریانی، عبری، [[سانسکریت]] و [[ارمنی، زبان|ارمنی]] را هم می‌دانست. دربارۀ نام‌های شهرهای ایران و ویژگی‌های آن‌ها، به‌ویژه شهرهای آذربایجان، تحقیق و بررسی کرده است. پژوهش‌های او در تاریخ الفبای [[اوستا (دین زردشت)|اوستا]]<ref>Avesta</ref> و خواندن نوشته‌های [[تورفان]] نیز شهرت دارد. از آثارش: ''تندیس‌ها و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی و ساسانی تخت جمشید'' (۱۸۸۲م)؛ ''بابی‌ها در ایران، تاریخ و آموزه‌های آن‌ها'' (لایپزیگ، ۱۸۹۶م)؛ ''پیدایش الفبای اوستایی و منشأ ارزش آوایی آن'' ([[لیدن]]<ref>Leyden</ref>، ۱۹۰۳م)؛ ''یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران'' (۱۹۳۹م)؛ ''شش ماه در ایران''.</p> | خاورشناس آلمانی. تحصیلات مقدماتی و عمومی را در [[هامبورگ، بندر|هامبورگ]]<ref>Hamburg</ref> و [[ژنو]]<ref>Geneva</ref> به پایان برد و سپس در دانشگاه‌های [[ارلانگن]]<ref>Erlangen</ref>، [[گوتینگن]]<ref>Göttingen</ref>، [[هاله (آلمان)|هاله]]<ref>Halle</ref>، [[لایپزیگ]]<ref>Leipzig</ref> و سرانجام در [[کپنهاگ]]<ref>Copenhagen</ref> و [[کیل، بندر|کیل]]<ref>Kiel</ref> به مطالعات ایرانی و شرقی پرداخت. در ۱۸۷۵م همراه با گروهی برای رصدکردن [[زهره]]<ref>Venus</ref> به [[ایران]] سفر کرد و تا ۱۸۸۲م برای مطالعه و تحقیق در ایران ماند. در این میان، یک سال نیز به [[هند]] سفر کرد. در ۱۸۸۷م با لو سالومه، بانوی نویسنده و روان‌کاو آلمانی، ازدواج کرد. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۰م، استاد [[خاورشناسی]] و [[زبان شناسی|زبان‌شناسی]] دانشگاه گوتینگن بود. با همۀ زبان‌های ایرانی از اوستایی تا فارسی امروزی و بسیاری گویش‌های رایج ایرانی، ازجمله افغانی، آستی و کردی آشنایی تمام داشت و نیز زبان‌های عربی، ترکی، سریانی، عبری، [[سانسکریت]] و [[ارمنی، زبان|ارمنی]] را هم می‌دانست. دربارۀ نام‌های شهرهای ایران و ویژگی‌های آن‌ها، به‌ویژه شهرهای آذربایجان، تحقیق و بررسی کرده است. پژوهش‌های او در تاریخ الفبای [[اوستا (دین زردشت)|اوستا]]<ref>Avesta</ref> و خواندن نوشته‌های [[تورفان]] نیز شهرت دارد. از آثارش: ''تندیس‌ها و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی و ساسانی تخت جمشید'' (۱۸۸۲م)؛ ''بابی‌ها در ایران، تاریخ و آموزه‌های آن‌ها'' (لایپزیگ، ۱۸۹۶م)؛ ''پیدایش الفبای اوستایی و منشأ ارزش آوایی آن'' ([[لیدن]]<ref>Leyden</ref>، ۱۹۰۳م)؛ ''یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران'' (۱۹۳۹م)؛ ''شش ماه در ایران''.</p> | ||
نسخهٔ ۱۷ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۶
| فریدریش کارل آندرآس Freidrich Carl Andreas | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۴۶م |
| درگذشت | ۱۹۳۰م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هامبورگ و ژنو |
| شغل و تخصص اصلی | خاورشناس |
| آثار | تندیس‌ها و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی و ساسانی تخت جمشید (۱۸۸۲م)؛ بابی‌ها در ایران، تاریخ و آموزه‌های آن‌ها (لایپزیگ، ۱۸۹۶م)؛ پیدایش الفبای اوستایی و منشأ ارزش آوایی آن (لیدن، ۱۹۰۳م)؛ یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران (۱۹۳۹م)؛ شش ماه در ایران |
| گروه مقاله | خاورشناسی |
| خویشاوندان سرشناس | لو سالومه (همسر) |
آندْرِآس، فریدریش کارْل (۱۸۴۶ـ۱۹۳۰م)(Andreas, Freidrich Carl)
خاورشناس آلمانی. تحصیلات مقدماتی و عمومی را در هامبورگ[۱] و ژنو[۲] به پایان برد و سپس در دانشگاه‌های ارلانگن[۳]، گوتینگن[۴]، هاله[۵]، لایپزیگ[۶] و سرانجام در کپنهاگ[۷] و کیل[۸] به مطالعات ایرانی و شرقی پرداخت. در ۱۸۷۵م همراه با گروهی برای رصدکردن زهره[۹] به ایران سفر کرد و تا ۱۸۸۲م برای مطالعه و تحقیق در ایران ماند. در این میان، یک سال نیز به هند سفر کرد. در ۱۸۸۷م با لو سالومه، بانوی نویسنده و روان‌کاو آلمانی، ازدواج کرد. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۰م، استاد خاورشناسی و زبان‌شناسی دانشگاه گوتینگن بود. با همۀ زبان‌های ایرانی از اوستایی تا فارسی امروزی و بسیاری گویش‌های رایج ایرانی، ازجمله افغانی، آستی و کردی آشنایی تمام داشت و نیز زبان‌های عربی، ترکی، سریانی، عبری، سانسکریت و ارمنی را هم می‌دانست. دربارۀ نام‌های شهرهای ایران و ویژگی‌های آن‌ها، به‌ویژه شهرهای آذربایجان، تحقیق و بررسی کرده است. پژوهش‌های او در تاریخ الفبای اوستا[۱۰] و خواندن نوشته‌های تورفان نیز شهرت دارد. از آثارش: تندیس‌ها و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی و ساسانی تخت جمشید (۱۸۸۲م)؛ بابی‌ها در ایران، تاریخ و آموزه‌های آن‌ها (لایپزیگ، ۱۸۹۶م)؛ پیدایش الفبای اوستایی و منشأ ارزش آوایی آن (لیدن[۱۱]، ۱۹۰۳م)؛ یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران (۱۹۳۹م)؛ شش ماه در ایران.