ارزنجان: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَرزَنجان <br> | اَرزَنجان <br> | ||
<p>(یا: ارزنگان) شهر و ایالتی در شرق | <p>(یا: ارزنگان) شهر و ایالتی در شرق [[آناتولی]]، در حوضۀ رود قره‌سو (شاخۀ بزرگ فُرات)، واقع در [[ترکیه|ترکیۀ]] کنونی. در منطقه‌ای کوهستانی واقع شده و ارتفاعش از [[سطح دریا]] ۱,۲۱۸ متر است. بلندترین کوه آن، کشیش داغلاری، به ارتفاع ۳,۵۳۷ متر، در جنوب شهر ارزنجان است. آب و هوای آن متغیر و زمستان‌هایش سرد است. بزرگ‌ترین منبع درآمد مردم کشت حبوبات و غلات، باغداری و دامپروری است. آثاری از مسکونی‌‌بودن آن در [[مفرغ، عصر|عصر مفرغ]] یافت شده است. تاریخ مدوّن ارزنجان با [[اورارتو، تمدن|تمدن اورارتو]] (قرن ۸پ‌م) آغاز می‌شود. کهن‌ترین نام آن را آشوریان زوهما (سوهما) ضبط کرده‌اند. [[هخامنشیان]]، مقدونیان، [[پارت، سرزمین|پارت]]<nowiki/>ها، [[ساسانیان]]، و [[بیزانس، امپراتوری|امپراتوری بیزانس]] بر ارزنجان حکم رانده‌اند. در ۸۳ق مسلمانان شهر را تصرف کردند. با شکست اوزون حسن آق‌قویونلو از [[محمد فاتح|سلطان محمد فاتح]] (۸۷۸ق) ارزنجان به قلمرو عثمانی منضم شد. در قرن ۱۳ق شورش [[ارمنیان]] در آن‌جا اتفاق افتاد و در [[جنگ جهانی اول]]، روس‌ها ارزنجان را اشغال کردند. [[ابن بطوطه]]، [[مارکو پولو|مارکوپولو]]، و [[کلاویخو، روی گونسالس د ( ـ۱۴۱۲م)|کلاویخو]] این ناحیه را دیده و از رونق و آبادی آن سخن گفته‌اند. ارزنجان ناحیه‌ای زلزله‌خیز است؛ جز زمین‌لرزۀ ۶۵۲ق/۱۲۵۴م، آخرین زلزلۀ بزرگ در ۱۹۹۲ خرابی و خسارت فراوان به‌بار آورد و بسیاری از بناهای تاریخی شهر را ویران کرد.</p> | ||
<br><!--11191200--> | <br><!--11191200--> | ||
[[رده:جغرافیای آسیا]] | [[رده:جغرافیای آسیا]] | ||
[[رده:جغرافیای انسانی سایر کشورهای آسیایی]] | [[رده:جغرافیای انسانی سایر کشورهای آسیایی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۵
اَرزَنجان
(یا: ارزنگان) شهر و ایالتی در شرق آناتولی، در حوضۀ رود قره‌سو (شاخۀ بزرگ فُرات)، واقع در ترکیۀ کنونی. در منطقه‌ای کوهستانی واقع شده و ارتفاعش از سطح دریا ۱,۲۱۸ متر است. بلندترین کوه آن، کشیش داغلاری، به ارتفاع ۳,۵۳۷ متر، در جنوب شهر ارزنجان است. آب و هوای آن متغیر و زمستان‌هایش سرد است. بزرگ‌ترین منبع درآمد مردم کشت حبوبات و غلات، باغداری و دامپروری است. آثاری از مسکونی‌‌بودن آن در عصر مفرغ یافت شده است. تاریخ مدوّن ارزنجان با تمدن اورارتو (قرن ۸پ‌م) آغاز می‌شود. کهن‌ترین نام آن را آشوریان زوهما (سوهما) ضبط کرده‌اند. هخامنشیان، مقدونیان، پارت‌ها، ساسانیان، و امپراتوری بیزانس بر ارزنجان حکم رانده‌اند. در ۸۳ق مسلمانان شهر را تصرف کردند. با شکست اوزون حسن آق‌قویونلو از سلطان محمد فاتح (۸۷۸ق) ارزنجان به قلمرو عثمانی منضم شد. در قرن ۱۳ق شورش ارمنیان در آن‌جا اتفاق افتاد و در جنگ جهانی اول، روس‌ها ارزنجان را اشغال کردند. ابن بطوطه، مارکوپولو، و کلاویخو این ناحیه را دیده و از رونق و آبادی آن سخن گفته‌اند. ارزنجان ناحیه‌ای زلزله‌خیز است؛ جز زمین‌لرزۀ ۶۵۲ق/۱۲۵۴م، آخرین زلزلۀ بزرگ در ۱۹۹۲ خرابی و خسارت فراوان به‌بار آورد و بسیاری از بناهای تاریخی شهر را ویران کرد.