وازاری، جورجو (۱۵۱۱ـ۱۵۷۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
وازاری، جورجو (۱۵۱۱ـ۱۵۷۴)(Vasari, Giorgio)<br/> | [[پرونده:Palazzo Vecchio.jpg|بندانگشتی|کاخ وکیو اثر جورجو وازاری]] | ||
وازاری، جورجو (۱۵۱۱ـ۱۵۷۴)(Vasari, Giorgio)<br/> | |||
مورخ هنر، معمار، و نقاش ایتالیایی. شهرتش بیشتر به‌سبب تألیف کتابی است با نام ''شرح احوال عالی‌ترین معماران و نقاشان و مجسمه‌سازان ایتالیایی''<ref>The Lives of the Most Excellent Italian Architects, Painters, and Sculptors/Le vite de’Piu eccelenti architetti,'' Pittori, et sculteri italiani''</ref> (۱۵۵۰؛ بسط در ۱۵۶۸)، که منبع اطلاعات ارزشمندی از هنرمندان [[رنسانس، معماری|رنسانس]]<ref>Renaissance</ref> ایتالیاست. مهم‌ترین اثر معماری او کاخ اوفیتسیِ<ref>Uffizi Palace</ref> [[فلورانس]]<ref>Florence</ref> بود، که اکنون موزۀ آثار هنری است. در دورۀ حیاتش در مقام نقاش و معمار شهرت داشت، و سبک مانریستی<ref>Mannerist</ref>اش از [[میکلانژ]] بسیار متأثر بود. علاوه‌بر اوفیتسی، کاخ وِکّیو<ref>Palazzo Vecchio</ref> در فلورانس و دیوارنگاره‌های آن را نیز پدید آورد (۱۵۵۵). شمار بسیار نقاشی‌های خانه‌اش در [[آرتسو، شهر|آرتسو]]<ref>Arezzo</ref> (۱۵۴۷) نیز توجهبرانگیزند؛ این خانه اکنون موزه است. همچنین کاخ‌ها و کلیساهایی را در [[پیزا، شهر|پیزا]]<ref>Pisa</ref> و آرتسو طراحی کرد. هرگز او را نقاش بزرگی نشناخته‌‌اند، و آثارش تنها بدین سبب توجهبرانگیزند که نمونه‌هایی از اغراق [[مانریسم|مانریستی]] حاصل از سرسپردگی به میکلانژ را به‌نمایش می‌گذارند. کتابش اثری ماندگار است، و گرچه قسمت‌هایی از آن را پژوهشگران معاصر تصحیح کرده‌اند، هنوز گزارش بی‌نظیری از سیر تکامل هنر ایتالیا از قرون وسطا تا دورۀ رنسانس به‌شمار می‌رود. در ۱۵۶۸ تا حدی آن را بازنویسی کرد و بسط داد، و زندگی‌نامۀ خویش را هم در آن گنجاند. وازاری در آرتسو به‌دنیا آمد، و مدت کوتاهی در فلورانس نزد میکلانژ، که او را می‌پرستید، و نیز نزد [[آندرآ دل سارتو]]<ref>Andrea del Sarto</ref> و [[باندینلی، باتچو (۱۴۸۸م ـ۱۵۶۰)|باتچو باندینلّی]]<ref>Baccio Bandinelli</ref> هنر آموخت. از آثار رافائل<ref>Raphael</ref> در رم اتود برداشت. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۰۶
| جورجو وازاری Giorgio Vasari | |
|---|---|
| زادروز |
آرتسو۱۵۱۱م |
| درگذشت | ۱۵۷۴م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| شغل و تخصص های دیگر | مورخ هنر، نقاش |
| آثار |
تألیف کتابی با نام شرح احوال عالی‌ترین معماران و نقاشان و مجسمه‌سازان ایتالیایی (۱۵۵۰؛ بسط در ۱۵۶۸) کاخ اوفیتسیِ فلورانس |
| گروه مقاله | معماری |
وازاری، جورجو (۱۵۱۱ـ۱۵۷۴)(Vasari, Giorgio)
مورخ هنر، معمار، و نقاش ایتالیایی. شهرتش بیشتر به‌سبب تألیف کتابی است با نام شرح احوال عالی‌ترین معماران و نقاشان و مجسمه‌سازان ایتالیایی[۱] (۱۵۵۰؛ بسط در ۱۵۶۸)، که منبع اطلاعات ارزشمندی از هنرمندان رنسانس[۲] ایتالیاست. مهم‌ترین اثر معماری او کاخ اوفیتسیِ[۳] فلورانس[۴] بود، که اکنون موزۀ آثار هنری است. در دورۀ حیاتش در مقام نقاش و معمار شهرت داشت، و سبک مانریستی[۵]اش از میکلانژ بسیار متأثر بود. علاوه‌بر اوفیتسی، کاخ وِکّیو[۶] در فلورانس و دیوارنگاره‌های آن را نیز پدید آورد (۱۵۵۵). شمار بسیار نقاشی‌های خانه‌اش در آرتسو[۷] (۱۵۴۷) نیز توجهبرانگیزند؛ این خانه اکنون موزه است. همچنین کاخ‌ها و کلیساهایی را در پیزا[۸] و آرتسو طراحی کرد. هرگز او را نقاش بزرگی نشناخته‌‌اند، و آثارش تنها بدین سبب توجهبرانگیزند که نمونه‌هایی از اغراق مانریستی حاصل از سرسپردگی به میکلانژ را به‌نمایش می‌گذارند. کتابش اثری ماندگار است، و گرچه قسمت‌هایی از آن را پژوهشگران معاصر تصحیح کرده‌اند، هنوز گزارش بی‌نظیری از سیر تکامل هنر ایتالیا از قرون وسطا تا دورۀ رنسانس به‌شمار می‌رود. در ۱۵۶۸ تا حدی آن را بازنویسی کرد و بسط داد، و زندگی‌نامۀ خویش را هم در آن گنجاند. وازاری در آرتسو به‌دنیا آمد، و مدت کوتاهی در فلورانس نزد میکلانژ، که او را می‌پرستید، و نیز نزد آندرآ دل سارتو[۹] و باتچو باندینلّی[۱۰] هنر آموخت. از آثار رافائل[۱۱] در رم اتود برداشت.