سرخه، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران|نام فارسی=|نام لاتین=Sorkheh|نام قدیمی=|نام دیگر=|استان=سمنان|شهرستان=|بخش=مرکزی|موقعیت=۲۰کیلومتری جنوب غربی سمنان، در کوه‌پایۀ جنوبی البرز، سر راه سمنان به تهران|جمعیت=۹,951نفر (1395ش)|نوع اقلیم=معتدل و خشک|ارتفاع از سطح دریا=۱,۱۵۰متر|تولیدات و صنایع مهم=|برخی بناهای مهم=خانۀ حاج حشمت اللشکر (از آثار دورۀ قاجار)، آب‌انبار و حمام بیرون دژ (از آثار دورۀ قاجار)، و مسجدجامع و مسجد چهل‌ستون (مربوط به دوره‌های صفویه و زندیه)|شهر ها و آبادی های مهم=}} | |||
[[پرونده:25129100.jpg|بندانگشتی|370x370پیکسل|خانۀ تاریخی حشمت اللشکر در مرکز شهر سرخه]] | |||
سُرخه، شهر Sorkheh, city<br> | |||
در [[سمنان، استان|استان سمنان]]، مرکز اداری [[سرخه، شهرستان|شهرستان سرخه]]. با ارتفاع ۱,۱۵۰متر، در ۲۰کیلومتری جنوب غربی [[سمنان، شهر|سمنان]]، در کوه‌پایۀ جنوبی [[البرز]]، سر راه سمنان به [[تهران، شهر|تهران]]، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل و خشک و جمعیت آن ۹,951نفر است (۱۳9۵ش). مردم این شهر شیعۀ دوازده‌امامی‌اند و به گویش سرخه‌ای (از زیرمجموعه‌های زبان کومشی، از شاخه‌های زبان‌های ایرانی شمال غربی)، سخن می‌گویند. در نیمۀ دوم سال 1375ش، بخش سرخه به مرکزیت شهر سرخه از ترکیب دهستان‌های هفدر و لاسگرد در تابعیت [[سمنان، شهرستان|شهرستان سمنان]] ایجاد گردید. در اواخر سال 1391ش، بنابر مصوبۀ هیأت دولت در جلسۀ 9 مهر 1391ش، ضمن تغییرات و اصلاحات داخلی، با انتزاع بخش سرخه از شهرستان سمنان و ارتقاء آن به شهرستان، شهرستان سرخه تشکیل شد. | |||
[[ابن رسته]]، در فرهنگ جغرافیایی خود به نام [[الاعلاق النفیسه]] (مربوط به اواخر سدۀ 3ق) از آبادی سُره (سرخه) در کنار [[سمنان، شهر|شهر سمنان]] نام برده است. به نظر می‌رسد که وجه تسمیۀ سرخه وجود کوه‌های سرخِ پیرامون این شهر باشد. خانۀ حاج حشمت اللَشکر (از آثار دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]])، آب‌انبار و حمام بیرون دژ در محلۀ بیرون دژ و در کنار مصلای شهر (از آثار دورۀ قاجار)، و مسجدجامع و مسجد چهل‌ستون (مربوط به دوره‌های [[صفویه]] و [[زندیه]]) از آثار تاریخی این شهرند که در فهرست اثار ملی ایران به ثبت رسیده‌اند. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۵
| سرخه، شهر | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | سمنان |
| بخش | مرکزی |
| جمعیت | ۹,951نفر (1395ش) |
| موقعیت | ۲۰کیلومتری جنوب غربی سمنان، در کوه‌پایۀ جنوبی البرز، سر راه سمنان به تهران |
| نوع اقلیم | معتدل و خشک |
| ارتفاع از سطح دریا | ۱,۱۵۰متر |
| برخی بناهای مهم | خانۀ حاج حشمت اللشکر (از آثار دورۀ قاجار)، آب‌انبار و حمام بیرون دژ (از آثار دورۀ قاجار)، و مسجدجامع و مسجد چهل‌ستون (مربوط به دوره‌های صفویه و زندیه) |
| نام لاتین | Sorkheh |
سُرخه، شهر Sorkheh, city
در استان سمنان، مرکز اداری شهرستان سرخه. با ارتفاع ۱,۱۵۰متر، در ۲۰کیلومتری جنوب غربی سمنان، در کوه‌پایۀ جنوبی البرز، سر راه سمنان به تهران، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل و خشک و جمعیت آن ۹,951نفر است (۱۳9۵ش). مردم این شهر شیعۀ دوازده‌امامی‌اند و به گویش سرخه‌ای (از زیرمجموعه‌های زبان کومشی، از شاخه‌های زبان‌های ایرانی شمال غربی)، سخن می‌گویند. در نیمۀ دوم سال 1375ش، بخش سرخه به مرکزیت شهر سرخه از ترکیب دهستان‌های هفدر و لاسگرد در تابعیت شهرستان سمنان ایجاد گردید. در اواخر سال 1391ش، بنابر مصوبۀ هیأت دولت در جلسۀ 9 مهر 1391ش، ضمن تغییرات و اصلاحات داخلی، با انتزاع بخش سرخه از شهرستان سمنان و ارتقاء آن به شهرستان، شهرستان سرخه تشکیل شد.
ابن رسته، در فرهنگ جغرافیایی خود به نام الاعلاق النفیسه (مربوط به اواخر سدۀ 3ق) از آبادی سُره (سرخه) در کنار شهر سمنان نام برده است. به نظر می‌رسد که وجه تسمیۀ سرخه وجود کوه‌های سرخِ پیرامون این شهر باشد. خانۀ حاج حشمت اللَشکر (از آثار دورۀ قاجار)، آب‌انبار و حمام بیرون دژ در محلۀ بیرون دژ و در کنار مصلای شهر (از آثار دورۀ قاجار)، و مسجدجامع و مسجد چهل‌ستون (مربوط به دوره‌های صفویه و زندیه) از آثار تاریخی این شهرند که در فهرست اثار ملی ایران به ثبت رسیده‌اند.