ابن مالک، محمد (اندلس ۶۰۰ ـ دمشق ۶۷۲ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
ابن مالِک، محمد (اندلس ۶۰۰ـ دمشق ۶۷۲ق)<br> | ابن مالِک، محمد (اندلس ۶۰۰ـ دمشق ۶۷۲ق)<br> | ||
<p>(ابوعبدالله جمال‌الدین محمد بن عبدالله بن مالک طائى جَیّانى، مشهور به ابن ناظم و ابن مصنف) نحوی، لغوی و شاعر عرب. به قصد کسب علم، از [[اسپانیا]] به [[حلب، شهر (سوریه)|حلب]] رفت و نزد [[سخاوی، علی بن محمد (سخا ۵۵۸ـ ۶۴۳ق)|السَخاوی]] و ابن یَعیش درس خواند؛ سرانجام در [[دمشق]] اقامت کرد و در آن‌جا [[نحو]] و لغت و [[قرآن]] و [[حدیث]] آموخت. با [[ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق)|ابن حاجب]] معاصر بود، اما معلوم نیست که این دو با هم ملاقات کرده باشند. از آثار اوست: ''العُمده''، با شرحی مفصل و عالمانه؛ ''تسهیل الفوائد''، تألیفی فشرده و دشوارفهم در نحو؛ ''الفیه''، منظومه‌ای در تقریباً هزار بیت در اصول صرف و نحو که مشهورترین اثر اوست و پس از ''آجُرّومیّۀ'' [[ابن آجروم، محمد بن محمد ( ۶۷۲ ـ فاس ۷۲۳ق)|ابن آجُرّوم]]، بیشترین شرح برآن نوشته شده است؛ از آن جمله شرحی به قلم بدرالدین، پسرش، و [[سیوطی، جلال الدین (قاهره ۸۴۹ـ۹۱۱ق)|جلال‌الدین سیوطی]].</p> | <p>(ابوعبدالله جمال‌الدین محمد بن عبدالله بن مالک طائى جَیّانى، مشهور به ابن ناظم و ابن مصنف) نحوی، لغوی و شاعر عرب. به قصد کسب علم، از [[اسپانیا]] به [[حلب، شهر (سوریه)|حلب]] رفت و نزد [[سخاوی، علی بن محمد (سخا ۵۵۸ـ ۶۴۳ق)|السَخاوی]] و ابن یَعیش درس خواند؛ سرانجام در [[دمشق]] اقامت کرد و در آن‌جا [[نحو]] و لغت و [[قرآن]] و [[حدیث]] آموخت. با [[ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق)|ابن حاجب]] معاصر بود، اما معلوم نیست که این دو با هم ملاقات کرده باشند. </p> | ||
<p>از آثار اوست: ''العُمده''، با شرحی مفصل و عالمانه؛ ''تسهیل الفوائد''، تألیفی فشرده و دشوارفهم در نحو؛ ''الفیه''، منظومه‌ای در تقریباً هزار بیت در اصول صرف و نحو که مشهورترین اثر اوست و پس از ''آجُرّومیّۀ'' [[ابن آجروم، محمد بن محمد ( ۶۷۲ ـ فاس ۷۲۳ق)|ابن آجُرّوم]]، بیشترین شرح برآن نوشته شده است؛ از آن جمله شرحی به قلم بدرالدین، پسرش، و [[سیوطی، جلال الدین (قاهره ۸۴۹ـ۹۱۱ق)|جلال‌الدین سیوطی]].</p> | |||
<br><!--11044300--> | <br><!--11044300--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۵
| محمد بن مالک | |
|---|---|
| زادروز |
اندلس ۶۰۰ق |
| درگذشت | دمشق ۶۷۲ق |
| ملیت | عرب |
| شغل و تخصص اصلی | نحوی و لغوی |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر |
| آثار | العُمده؛ تسهیل الفوائد؛ الفیه |
| گروه مقاله | زبان شناسی و ترجمه |
| خویشاوندان سرشناس | بدرالدین (پسر) |
ابن مالِک، محمد (اندلس ۶۰۰ـ دمشق ۶۷۲ق)
(ابوعبدالله جمال‌الدین محمد بن عبدالله بن مالک طائى جَیّانى، مشهور به ابن ناظم و ابن مصنف) نحوی، لغوی و شاعر عرب. به قصد کسب علم، از اسپانیا به حلب رفت و نزد السَخاوی و ابن یَعیش درس خواند؛ سرانجام در دمشق اقامت کرد و در آن‌جا نحو و لغت و قرآن و حدیث آموخت. با ابن حاجب معاصر بود، اما معلوم نیست که این دو با هم ملاقات کرده باشند.
از آثار اوست: العُمده، با شرحی مفصل و عالمانه؛ تسهیل الفوائد، تألیفی فشرده و دشوارفهم در نحو؛ الفیه، منظومه‌ای در تقریباً هزار بیت در اصول صرف و نحو که مشهورترین اثر اوست و پس از آجُرّومیّۀ ابن آجُرّوم، بیشترین شرح برآن نوشته شده است؛ از آن جمله شرحی به قلم بدرالدین، پسرش، و جلال‌الدین سیوطی.