آن: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آن (۱۶۶۵ـ۱۷۱۴م)(Anne)<br>ملکۀ بریتانیای کبیر و [[ایرلند]] (۱۷۰۲ـ۱۷۱۴م). در ۱۷۰۲م جانشین ویلیام سوم<ref>William III</ref> شد. وقایع مهم دوران حکمرانی او عبارت‌اند از [[جنگ جانشینی اسپانیا]]<ref>War of the Spanish Succession</ref>، پیروزی‌های مارلبورو<ref>Marlborough</ref> در [[بلنهایم]]<ref>Blenheim</ref>، رامیه<ref>Ramillies</ref>، [[اودنارد]]<ref>Oudenaarde</ref>، مالپلاکه<ref>Malplaquet</ref>، و اتحاد [[پارلمان انگلستان|پارلمان‌های انگلستان]] و [[اسکاتلند]] در ۱۷۰۷م براساس قانون اتحاد<ref>Act of Union</ref>. آن براساس تعالیم [[پروتستان، مذهب|پروتستان]] پرورش یافت و در ۱۶۸۳م با شاهزاده جورج<ref>Prince George</ref> (۱۶۵۳ـ۱۷۰۸م) از [[دانمارک]] ازدواج کرد. از میان فرزندان آنان فقط ویلیام (۱۶۸۹ـ۱۷۰۰م)، دوکِ [[گلاستر]]<ref>Duke of Gloucester</ref> به ۱۱سالگی رسید. آن بیشتر عمر خود را به دوستی نزدیک با سارا چرچیل<ref>Sarah Churchill</ref> (۱۶۵۰ـ۱۷۴۴م)، همسر [[مارلبورو، جان چرچیل (۱۶۵۰ـ۱۷۲۲)|جان چرچیل]]<ref>John Churchill</ref> (۱۶۵۰ـ۱۷۲۲م)، گذراند؛ جان چرچیل در ۱۷۰۲م لقب «دوکِ اول مارلبورو<ref>1st Duke of Marlborough</ref>» را دریافت کرد. نفوذ خانوادۀ چرچیل تا حدودی به‌سبب دوری اختیارکردن آن از پدرش و حمایت از برادر شوهرش [[ویلیام اورانژ سوم|ویلیام اورانژ]]<ref>William of Orange</ref> (بعدها ویلیام سوم)، درخلال انقلاب شکوهمند<ref>Glorious Revolution</ref> (۱۶۸۸م) بود. تأثیرپذیری از خانوادۀ چرچیل، بعدها او را به مشارکت در توطئه‌های هواداران [[جیمز دوم (۱۶۳۳ـ۱۷۰۱)|جیمز دوم]] ([[جیکوبی ها|جیکوبی‌ها]]<ref>Jacobites</ref>) سوق داد. اگرچه هوادار حزب توری (حزب محافظه‌کار)<ref>Tory</ref> بود، از ۱۷۰۴ تا ۱۷۱۰م با به روی‌کارآمدن دولتی موافقت کرد که اکثر اعضای آن هوادار [[حزب ویگ (انگلستان)|حزب ویگ]]<ref>Party Whig</ref> ([[حزب لیبرال]]) بودند. از ۱۷۰۷م به بعد نفوذ خانوادۀ چرچیل کاهش یافت. پس از مشاجره‌ای تند در ۱۷۱۰م، سارا چرچیل از دربار اخراج و اَبیگیل مَسِم<ref>Abigail Masham</ref> ندیمۀ آن شد. آن به مسم توجه کرد و مسم از نفوذش برای تقویت موقعیت هواداران حزب محافظه‌کار استفاده کرد. آن در زمینۀ جانشینی، به اعتبار وابستگی خانوادگی، اعتقاد داشت که برادر ناتنی‌اش جیمز ادوارد استوارت<ref>James Edward Stuart</ref>، معروف به مدعی پیر<ref>Old Pretender</ref> (فرزند جیمز دوم از همسر دومش ماری مودنا<ref>Mary of Modena</ref>یی)، باید به سلطنت برسد. به هر حال، براساس سند قانون جانشینی<ref>Act of Settlement</ref>، مصوب ۱۷۰۱م، جانشینی پادشاه | |||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=آن|نام=Anne|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۶۶۵م|تاریخ مرگ=۱۷۱۴م|دوره زندگی=|ملیت=بریتانیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فرمانروا|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=ملکۀ بریتانیای کبیر و ایرلند (۱۷۰۲ـ۱۷۱۴م)|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=شاهزاده جورج (همسر) - ویلیام (پسر) - ویلیام اورانژ (برادر شوهرش) - جیمز ادوارد استوارت (برادر ناتنی)|گروه مقاله=تاریخ جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
آن (۱۶۶۵ـ۱۷۱۴م)(Anne)<br>ملکۀ بریتانیای کبیر و [[ایرلند]] (۱۷۰۲ـ۱۷۱۴م). در ۱۷۰۲م جانشین ویلیام سوم<ref>William III</ref> شد. وقایع مهم دوران حکمرانی او عبارت‌اند از [[جنگ جانشینی اسپانیا]]<ref>War of the Spanish Succession</ref>، پیروزی‌های مارلبورو<ref>Marlborough</ref> در [[بلنهایم]]<ref>Blenheim</ref>، رامیه<ref>Ramillies</ref>، [[اودنارد]]<ref>Oudenaarde</ref>، مالپلاکه<ref>Malplaquet</ref>، و اتحاد [[پارلمان انگلستان|پارلمان‌های انگلستان]] و [[اسکاتلند]] در ۱۷۰۷م براساس قانون اتحاد<ref>Act of Union</ref>. آن براساس تعالیم [[پروتستان، مذهب|پروتستان]] پرورش یافت و در ۱۶۸۳م با شاهزاده جورج<ref>Prince George</ref> (۱۶۵۳ـ۱۷۰۸م) از [[دانمارک]] ازدواج کرد. از میان فرزندان آنان فقط ویلیام (۱۶۸۹ـ۱۷۰۰م)، دوکِ [[گلاستر]]<ref>Duke of Gloucester</ref> به ۱۱سالگی رسید. آن بیشتر عمر خود را به دوستی نزدیک با سارا چرچیل<ref>Sarah Churchill</ref> (۱۶۵۰ـ۱۷۴۴م)، همسر [[مارلبورو، جان چرچیل (۱۶۵۰ـ۱۷۲۲)|جان چرچیل]]<ref>John Churchill</ref> (۱۶۵۰ـ۱۷۲۲م)، گذراند؛ جان چرچیل در ۱۷۰۲م لقب «دوکِ اول مارلبورو<ref>1st Duke of Marlborough</ref>» را دریافت کرد. نفوذ خانوادۀ چرچیل تا حدودی به‌سبب دوری اختیارکردن آن از پدرش و حمایت از برادر شوهرش [[ویلیام اورانژ سوم|ویلیام اورانژ]]<ref>William of Orange</ref> (بعدها ویلیام سوم)، درخلال انقلاب شکوهمند<ref>Glorious Revolution</ref> (۱۶۸۸م) بود. تأثیرپذیری از خانوادۀ چرچیل، بعدها او را به مشارکت در توطئه‌های هواداران [[جیمز دوم (۱۶۳۳ـ۱۷۰۱)|جیمز دوم]] ([[جیکوبی ها|جیکوبی‌ها]]<ref>Jacobites</ref>) سوق داد. اگرچه هوادار حزب توری (حزب محافظه‌کار)<ref>Tory</ref> بود، از ۱۷۰۴ تا ۱۷۱۰م با به روی‌کارآمدن دولتی موافقت کرد که اکثر اعضای آن هوادار [[حزب ویگ (انگلستان)|حزب ویگ]]<ref>Party Whig</ref> ([[حزب لیبرال]]) بودند. از ۱۷۰۷م به بعد نفوذ خانوادۀ چرچیل کاهش یافت. پس از مشاجره‌ای تند در ۱۷۱۰م، سارا چرچیل از دربار اخراج و اَبیگیل مَسِم<ref>Abigail Masham</ref> ندیمۀ آن شد. آن به مسم توجه کرد و مسم از نفوذش برای تقویت موقعیت هواداران حزب محافظه‌کار استفاده کرد. آن در زمینۀ جانشینی، به اعتبار وابستگی خانوادگی، اعتقاد داشت که برادر ناتنی‌اش جیمز ادوارد استوارت<ref>James Edward Stuart</ref>، معروف به مدعی پیر<ref>Old Pretender</ref> (فرزند جیمز دوم از همسر دومش ماری مودنا<ref>Mary of Modena</ref>یی)، باید به سلطنت برسد. به هر حال، براساس سند قانون جانشینی<ref>Act of Settlement</ref>، مصوب ۱۷۰۱م، جانشینی پادشاه پروتستان تضمین شد و پس از ملکه آن، [[جورج اول]]، نتیجۀ [[جیمز اول (۱۵۶۶ـ۱۶۲۵)|جیمز اول]]، به سلطنت رسید.<br><!--10231100--> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۵
| آن Anne | |
|---|---|
| زادروز |
۱۶۶۵م |
| درگذشت | ۱۷۱۴م |
| ملیت | بریتانیایی |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | شاهزاده جورج (همسر) - ویلیام (پسر) - ویلیام اورانژ (برادر شوهرش) - جیمز ادوارد استوارت (برادر ناتنی) |
آن (۱۶۶۵ـ۱۷۱۴م)(Anne)
ملکۀ بریتانیای کبیر و ایرلند (۱۷۰۲ـ۱۷۱۴م). در ۱۷۰۲م جانشین ویلیام سوم[۱] شد. وقایع مهم دوران حکمرانی او عبارت‌اند از جنگ جانشینی اسپانیا[۲]، پیروزی‌های مارلبورو[۳] در بلنهایم[۴]، رامیه[۵]، اودنارد[۶]، مالپلاکه[۷]، و اتحاد پارلمان‌های انگلستان و اسکاتلند در ۱۷۰۷م براساس قانون اتحاد[۸]. آن براساس تعالیم پروتستان پرورش یافت و در ۱۶۸۳م با شاهزاده جورج[۹] (۱۶۵۳ـ۱۷۰۸م) از دانمارک ازدواج کرد. از میان فرزندان آنان فقط ویلیام (۱۶۸۹ـ۱۷۰۰م)، دوکِ گلاستر[۱۰] به ۱۱سالگی رسید. آن بیشتر عمر خود را به دوستی نزدیک با سارا چرچیل[۱۱] (۱۶۵۰ـ۱۷۴۴م)، همسر جان چرچیل[۱۲] (۱۶۵۰ـ۱۷۲۲م)، گذراند؛ جان چرچیل در ۱۷۰۲م لقب «دوکِ اول مارلبورو[۱۳]» را دریافت کرد. نفوذ خانوادۀ چرچیل تا حدودی به‌سبب دوری اختیارکردن آن از پدرش و حمایت از برادر شوهرش ویلیام اورانژ[۱۴] (بعدها ویلیام سوم)، درخلال انقلاب شکوهمند[۱۵] (۱۶۸۸م) بود. تأثیرپذیری از خانوادۀ چرچیل، بعدها او را به مشارکت در توطئه‌های هواداران جیمز دوم (جیکوبی‌ها[۱۶]) سوق داد. اگرچه هوادار حزب توری (حزب محافظه‌کار)[۱۷] بود، از ۱۷۰۴ تا ۱۷۱۰م با به روی‌کارآمدن دولتی موافقت کرد که اکثر اعضای آن هوادار حزب ویگ[۱۸] (حزب لیبرال) بودند. از ۱۷۰۷م به بعد نفوذ خانوادۀ چرچیل کاهش یافت. پس از مشاجره‌ای تند در ۱۷۱۰م، سارا چرچیل از دربار اخراج و اَبیگیل مَسِم[۱۹] ندیمۀ آن شد. آن به مسم توجه کرد و مسم از نفوذش برای تقویت موقعیت هواداران حزب محافظه‌کار استفاده کرد. آن در زمینۀ جانشینی، به اعتبار وابستگی خانوادگی، اعتقاد داشت که برادر ناتنی‌اش جیمز ادوارد استوارت[۲۰]، معروف به مدعی پیر[۲۱] (فرزند جیمز دوم از همسر دومش ماری مودنا[۲۲]یی)، باید به سلطنت برسد. به هر حال، براساس سند قانون جانشینی[۲۳]، مصوب ۱۷۰۱م، جانشینی پادشاه پروتستان تضمین شد و پس از ملکه آن، جورج اول، نتیجۀ جیمز اول، به سلطنت رسید.
- ↑ William III
- ↑ War of the Spanish Succession
- ↑ Marlborough
- ↑ Blenheim
- ↑ Ramillies
- ↑ Oudenaarde
- ↑ Malplaquet
- ↑ Act of Union
- ↑ Prince George
- ↑ Duke of Gloucester
- ↑ Sarah Churchill
- ↑ John Churchill
- ↑ 1st Duke of Marlborough
- ↑ William of Orange
- ↑ Glorious Revolution
- ↑ Jacobites
- ↑ Tory
- ↑ Party Whig
- ↑ Abigail Masham
- ↑ James Edward Stuart
- ↑ Old Pretender
- ↑ Mary of Modena
- ↑ Act of Settlement