آماری، میکله (۱۸۰۶ـ۱۸۸۹): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آماری، میکِلِه ( | آماری، میکِلِه (۱۸۰۶ـ۱۸۸۹م)(Amari, Michele) | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت =نماینده شورای انقلاب، وزیر دارایی، استاد زبان عربی در دانشگاه های پیزا و فلورانس ( | |سمت =نماینده شورای انقلاب، وزیر دارایی، استاد زبان عربی در دانشگاه های پیزا و فلورانس (۱۸۶۴م)، نماینده نخستین مجلس شورای ایتالیا (۱۸۶۱م)، وزیر آموزش و پرورش (۱۸۶۲ـ۱۸۶۴م)، رییس کنگره چهارم (۱۸۷۸م) و پنجم (۱۸۸۱م) خاورشناسان در فلورانس | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =نبرد نماز شامگاهان سیسیل ( | |آثار =نبرد نماز شامگاهان سیسیل (۱۸۴۲م)؛ تاریخ مسلمانان در سیسیل در ۳ جلد (۱۸۵۴ـ۱۸۷۲م)؛ گورنوشته‌های عربی سیسیل در ۳ جلد (پالرمو ۱۸۷۱ـ۱۸۷۲م)؛ یادبودهای تازۀ عربی از تاریخ جنووا (۱۸۸۳م)؛ اسناد عربی در بایگانی سلطنتی فلورانس (۱۸۶۳م)؛ کتاب‌شناسی کهن قرآن (پالرمو، ۱۹۰۸ـ۱۹۱۰م)؛ تسلّیات سیاسی ابن ظفر (۱۸۵۱م) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =تاریخ جهان | |گروه مقاله =تاریخ جهان | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}خاورشناس، تاریخ‌نگار و دولتمرد میهن‌دوست ایتالیایی. پدرش از رجال سیاسی بود. دروس ابتدایی را نزد معلمان خصوصی و زبان‌های فرانسوی و انگلیسی را فراگرفت. در | }}خاورشناس، تاریخ‌نگار و دولتمرد میهن‌دوست ایتالیایی. پدرش از رجال سیاسی بود. دروس ابتدایی را نزد معلمان خصوصی و زبان‌های فرانسوی و انگلیسی را فراگرفت. در ۱۸۳۷م در وزارت دادگستری پادشاهی ناپل به کار پرداخت. با نوشتن کتاب ''نبرد نماز شامگاهان سیسیل''<ref>The History of the War of the Sicilian Vespers</ref> (۱۸۴۲م) دربارۀ قیام مردم [[سیسیل]]<ref>Sicily</ref> در برابر بیدادگری [[دان لیری|شارل دانژو]]، از حکومت [[بوربون، سلسله|بوربون]]<ref>Bourbon</ref>ها در [[ناپل]]<ref>Naples</ref> آزار فراوان دید و ناگزیر به [[فرانسه]]<ref>France</ref> کوچید. در فرانسه عربی را به خوبی آموخت. در ۱۸۴۸م به سیسیل بازگشت، و به نمایندگی شورای انقلاب و سپس به وزارت دارایی برگزیده شد. اما با بازگشت خاندان بوربون به سیسیل بار دیگر به فرانسه رفت (۱۸۴۹م). در آن‌جا فهرست دست‌نویس‌های عربی [[کتابخانه ملی فرانسه|کتابخانۀ ملی پاریس]] را تهیه کرد. در ۱۸۵۹م به فرماندهی [[گاریبالدی، جوزپه (۱۸۰۷ـ۱۸۸۲)|گاریبالدی]]<ref>Garibaldi</ref> برای مبارزه به [[ایتالیا]]<ref>Italy</ref> بازگشت و سپس استاد زبان عربی در دانشگاه‌های [[پیزا، شهر|پیزا]]<ref>Pisa</ref> و [[فلورانس]]<ref>Florence</ref> (۱۸۶۴م) شد. پس از بیرون‌راندن بوربون‌ها از ایتالیا (۱۸۶۰م)، به نمایندگی مردم در نخستین مجلس شورای ایتالیا (۱۸۶۱م) و سپس به وزارت آموزش و پرورش (۱۸۶۲ـ۱۸۶۴م) برگزیده شد. ریاست کنگرۀ چهارم (۱۸۷۸م) خاورشناسان را در فلورانس به‌عهده داشت و در پنجمین کنگرۀ (۱۸۸۱م) آن در [[برلین]] نیز شرکت داشت. از دیگر آثار اوست: ''تاریخ مسلمانان در سیسیل'' در ۳ جلد که از معتبرترین پژوهش‌ها در تاریخ مسلمانان سیسیل است (۱۸۵۴ـ۱۸۷۲م)؛ ''گورنوشته‌های عربی سیسیل'' در ۳ جلد (پالرمو ۱۸۷۱ـ۱۸۷۲م)؛ ''یادبودهای تازۀ عربی از تاریخ جنووا'' (۱۸۸۳م)؛ ''اسناد عربی در بایگانی سلطنتی فلورانس'' (۱۸۶۳م)؛ ''کتاب‌شناسی کهن قرآن'' (پالرمو، ۱۹۰۸ـ۱۹۱۰م)؛ ''تسلّیات سیاسی ابن ظفر'' (۱۸۵۱م) که ترجمۀ ایتالیایی ''السلوان‌المُطاع'' ابن ظفر نویسندۀ مسلمان سیسیلی است.<br /> | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۶
آماری، میکِلِه (۱۸۰۶ـ۱۸۸۹م)(Amari, Michele)
| میکله آماری Michele Amari | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۰۶م |
| درگذشت | ۱۸۸۹م |
| محل زندگی | فرانسه، ایتالیا |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| شغل و تخصص های دیگر | خاورشناس و مورخ |
| آثار | نبرد نماز شامگاهان سیسیل (۱۸۴۲م)؛ تاریخ مسلمانان در سیسیل در ۳ جلد (۱۸۵۴ـ۱۸۷۲م)؛ گورنوشته‌های عربی سیسیل در ۳ جلد (پالرمو ۱۸۷۱ـ۱۸۷۲م)؛ یادبودهای تازۀ عربی از تاریخ جنووا (۱۸۸۳م)؛ اسناد عربی در بایگانی سلطنتی فلورانس (۱۸۶۳م)؛ کتاب‌شناسی کهن قرآن (پالرمو، ۱۹۰۸ـ۱۹۱۰م)؛ تسلّیات سیاسی ابن ظفر (۱۸۵۱م) |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
خاورشناس، تاریخ‌نگار و دولتمرد میهن‌دوست ایتالیایی. پدرش از رجال سیاسی بود. دروس ابتدایی را نزد معلمان خصوصی و زبان‌های فرانسوی و انگلیسی را فراگرفت. در ۱۸۳۷م در وزارت دادگستری پادشاهی ناپل به کار پرداخت. با نوشتن کتاب نبرد نماز شامگاهان سیسیل[۱] (۱۸۴۲م) دربارۀ قیام مردم سیسیل[۲] در برابر بیدادگری شارل دانژو، از حکومت بوربون[۳]ها در ناپل[۴] آزار فراوان دید و ناگزیر به فرانسه[۵] کوچید. در فرانسه عربی را به خوبی آموخت. در ۱۸۴۸م به سیسیل بازگشت، و به نمایندگی شورای انقلاب و سپس به وزارت دارایی برگزیده شد. اما با بازگشت خاندان بوربون به سیسیل بار دیگر به فرانسه رفت (۱۸۴۹م). در آن‌جا فهرست دست‌نویس‌های عربی کتابخانۀ ملی پاریس را تهیه کرد. در ۱۸۵۹م به فرماندهی گاریبالدی[۶] برای مبارزه به ایتالیا[۷] بازگشت و سپس استاد زبان عربی در دانشگاه‌های پیزا[۸] و فلورانس[۹] (۱۸۶۴م) شد. پس از بیرون‌راندن بوربون‌ها از ایتالیا (۱۸۶۰م)، به نمایندگی مردم در نخستین مجلس شورای ایتالیا (۱۸۶۱م) و سپس به وزارت آموزش و پرورش (۱۸۶۲ـ۱۸۶۴م) برگزیده شد. ریاست کنگرۀ چهارم (۱۸۷۸م) خاورشناسان را در فلورانس به‌عهده داشت و در پنجمین کنگرۀ (۱۸۸۱م) آن در برلین نیز شرکت داشت. از دیگر آثار اوست: تاریخ مسلمانان در سیسیل در ۳ جلد که از معتبرترین پژوهش‌ها در تاریخ مسلمانان سیسیل است (۱۸۵۴ـ۱۸۷۲م)؛ گورنوشته‌های عربی سیسیل در ۳ جلد (پالرمو ۱۸۷۱ـ۱۸۷۲م)؛ یادبودهای تازۀ عربی از تاریخ جنووا (۱۸۸۳م)؛ اسناد عربی در بایگانی سلطنتی فلورانس (۱۸۶۳م)؛ کتاب‌شناسی کهن قرآن (پالرمو، ۱۹۰۸ـ۱۹۱۰م)؛ تسلّیات سیاسی ابن ظفر (۱۸۵۱م) که ترجمۀ ایتالیایی السلوان‌المُطاع ابن ظفر نویسندۀ مسلمان سیسیلی است.