کامکار، خانواده
کامکار، خانواده
خانواده‌ای نوازنده از اهالی کردستان.
حسن کامکار (۱۳۰۲ـ۱۳۷1ش). موسیقی‌دان اهل کردستان. سازهای متعددی مانند ویولن و سنتور می‌نواخت و در رادیو کردستان و آموزشگاه‌های آن دیار فعال بود. او هشت فرزند (هفت پسر و یک دختر) خود را نیز در زمینۀ موسیقی آموزش داد. این فرزندان بعدها در تهران تحصیلات موسیقی را ادامه دادند. آنان در ۱۳۴۶ در سنندج، گروهی را با سرپرستی پدرشان تشکیل دادند و برنامه‌هایی اجرا کردند. برادران کامکار کنسرت‌هایی را با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری اجرا کردند و از ۱۳۶۸ به فعالیت‌های هنری خود به سرپرستی هوشنگ کامکار ادامه دادند.
هوشنگ کامکار (سنندج ۱۳۲۵ش‌ـ ) آهنگ‌ساز. او نزد پدر و نیز در کلاس‌های شبانۀ هنرستان موسیقی به فراگیری موسیقی پرداخت و پس از دریافت لیسانس آهنگ‌سازی از دانشگاه تهران، در ایتالیا به پی‌گیری مطالعات آهنگ‌سازی پرداخت و در نهایت نیز از دانشگاه سان‌فرانسیسکو، فوق‌لیسانس تاریخ موسیقی دریافت کرد. هوشنگ چندی در دانشگاه فارابی و دانشگاه تهران تدریس می‌کرد و آثار متعددی نیز برای ارکستر، سازهای ایرانی، آواز و ... آفریده و چندین کتاب تخصصی موسیقی را به فارسی برگردانده است.
اردشیر کامکار (سنندج ۱۳۴۱ش‌ـ ) نوازندۀ کمانچه. از کودکی نزد پدر به فراگیری ویولن پرداخت و در ارکستر فرهنگ و هنر سنندج، ویولن و کمانچه می‌نواخت. از ۱۳۵۹ با گروه‌های «عارف» و «شیدا» در تهران همکاری داشت و برای ادامه فراگیری ردیف از محضر محمدرضا لطفی بهره گرفت. ازجمله آثار اوست: آلبوم‌های به یاد صبا، «بر تارک سپیده» و کنسرتو برای کمانچه و ارکستر.
بیژن کامکار (سنندج ۱۳۲۸ش‌ـ ) نوازندۀ دف، و خواننده. مقدمات موسیقی را نزد پدر فراگرفت و در ۱۳۵۷ از دانشگاه تهران لیسانس موسیقی دریافت کرد. با گروه‌های «شیدا» و «عارف» همکاری داشت و ازجمله آثار اوست: آلبوم‌های زردی خزان، کابوکی، دف و نی، ئاگری زیندو، و اجرای کجایید ای شهیدان خدایی.
پشنگ کامکار (سنندج ۱۳۳۰ش‌ـ ) نوازندۀ سنتور. موسیقی را نزد پدر و برادرش، هوشنگ، آغاز کرد. در ارکستر رادیو سنندج به سرپرستی پدر نوازندگی می‌کرد و در ۱۳۵۴ از دانشگاه تهران، لیسانس موسیقی گرفت. پشنگ در ۱۳۵۶ در آزمون باربد در رشتۀ سنتور به مقام نخست دست یافت. از آثار اوست: آلبوم‌های تک‌نوازی بارانه، راست پنجگاه و ماهور، و کتاب شیوۀ سنتورنوازی.
ارسلان کامکار (سنندج ۱۳۳۹ش‌ـ ) آهنگ‌ساز و نوازندۀ ویولن و عود. فراگیری موسیقی را نزد پدر آغاز کرد و بعدها در رشتۀ موسیقی از دانشگاه تهران، لیسانس دریافت کرد. در سال‌های بعد نوازندۀ ویولن ارکستر سمفونیک تهران بود و تقریباً از اواسط دهۀ ۱۳۷۰ مایستر این ارکستر شد. ازجمله آثار اوست: پوئم‌سمفونیک خاک، موسیقی فیلم مادر به کارگردانی علی حاتمی.
قشنگ کامکار (سنندج ۱۳۳۲ش‌ـ ) نوازندۀ سه‌تار. از کودکی نزد پدر به فراگیری ویولن پرداخت. پس از عزیمت به تهران در محضر استادانی چون سعید هرمزی، محمدرضا لطفی و حسین علیزاده نواختن سه‌تار را فراگرفت.
ارژنگ کامکار (سنندج ۱۳۳۵ش‌ـ ) نوازندۀ تمبک و نقاش. در ابتدا در گروه‌های موسیقی در سنندج نوازندگی می‌کرد. در ۱۳۵۵ به تهران آمد و نزد محمدرضا لطفی فراگیری موسیقی را ادامه داد و در ۱۳۵۷ برای تحصیل در رشتۀ نقاشی به دانشگاه تهران راه یافت.
اردوان کامکار (سنندج ۱۳۳۷ش‌ـ ) نوازندۀ سنتور و آهنگ‌ساز. از کودکی نزد پدر به فراگیری سنتور پرداخت و با گروه‌های رادیو سنندج همکاری داشت. در ۱۳۵۸ به تهران آمد و فراگیری این ساز را نزد پشنگ کامکار ادامه داد. هارمونی (هماهنگی) را هم نزد هوشنگ و ارسلان کامکار فراگرفت. ازجمله آثار اوست: کنسرتو برای سنتور و ارکستر و آلبوم‌های دریا، ماهی برای سال نو و نیز تک‌نوازهایی که گویای سبک نوین او در سنتورنوازی ایران است.