فیلم نامه نویسی و فیلم نامه نویس های ایران: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
فیلمنامهنویسی و فیلمنامهنویسهای ایران <br> | فیلمنامهنویسی و فیلمنامهنویسهای ایران <br> | ||
<p>فیلمنامهنویسی در ایران با نسخهبرداری از فیلمهای هندی و مصری آغاز شد، و با تقلید از فیلمهای امریکایی و ایتالیایی ادامه یافت. اغلب فیلمنامهنویسها، سالها، ذوق و ابتکاری از خود نشان نمیدادند و بهخواست تهیهکننده یا کارگردان یک فیلم خارجی را بهدقت میدیدند و داستان و گفتوگوهای آنرا یادداشت میکردند و با آمیختن صحنههایی از کافه، رقص، آواز، تعقیب و گریز، درگیری، و حادثه در اختیار متقاضی قرار میدادند. برخی از نمایشنامههای تماشاخانههای تهران نیز که با اقبال عمومی مواجه میشدند، بلافاصله بههمان شکل یا با تغییراتی اندک بهتصویر درمیآمدند. درواقع تماشاخانههای تهران محل آزمایشی برای فیلمسازانی بود که دنبال موضوعهای عامهپسند بودند. این روند در دهههای ۱۳۲۰ تا ۱۳۴۰ش جریان داشت، تا اینکه در دهۀ ۱۳۵۰ با حضور و فعالیت تعدادی کارگردان جوان فیلمنامهنویسی شکل مطلوبتری بهخود گرفت. در دهۀ ۱۳۶۰ با اجرای سیاستگذاریهای جدید و طرد فیلمنامهنویسهای قدیمی، تعدادی از جوانان به تجربهآموزی پرداختند و آموزشگاههای فیلمنامهنویسی و کلاسهای آزاد به آموزش آن روی آوردند. در عنوانبندی حدود ۳هزار فیلم سینمایی نام تعدادی با سمت فیلمنامهنویس ثبت شده که مهمترین پیشکسوتهای آنان، عبارتاند از پرویز | <p>فیلمنامهنویسی در ایران با نسخهبرداری از فیلمهای هندی و مصری آغاز شد، و با تقلید از فیلمهای امریکایی و ایتالیایی ادامه یافت. اغلب فیلمنامهنویسها، سالها، ذوق و ابتکاری از خود نشان نمیدادند و بهخواست تهیهکننده یا کارگردان یک فیلم خارجی را بهدقت میدیدند و داستان و گفتوگوهای آنرا یادداشت میکردند و با آمیختن صحنههایی از کافه، رقص، آواز، تعقیب و گریز، درگیری، و حادثه در اختیار متقاضی قرار میدادند. برخی از نمایشنامههای تماشاخانههای تهران نیز که با اقبال عمومی مواجه میشدند، بلافاصله بههمان شکل یا با تغییراتی اندک بهتصویر درمیآمدند. درواقع تماشاخانههای تهران محل آزمایشی برای فیلمسازانی بود که دنبال موضوعهای عامهپسند بودند. این روند در دهههای ۱۳۲۰ تا ۱۳۴۰ش جریان داشت، تا اینکه در دهۀ ۱۳۵۰ با حضور و فعالیت تعدادی کارگردان جوان فیلمنامهنویسی شکل مطلوبتری بهخود گرفت. در دهۀ ۱۳۶۰ با اجرای سیاستگذاریهای جدید و طرد فیلمنامهنویسهای قدیمی، تعدادی از جوانان به تجربهآموزی پرداختند و آموزشگاههای فیلمنامهنویسی و کلاسهای آزاد به آموزش آن روی آوردند. در عنوانبندی حدود ۳هزار فیلم سینمایی نام تعدادی با سمت فیلمنامهنویس ثبت شده که مهمترین پیشکسوتهای آنان، عبارتاند از [[خطیبی، پرویز (تهران ۱۳۰۲ـ لوس آنجلس ۱۳۷۲ش)|پرویز خطیبی]]، [[کسمایی، علی (تهران ۱۲۹۴ـ۱۳۹۱ش)|علی کسمایی]] و [[مرادی، ابراهیم (بندرانزلی ۱۲۷۸ـ۱۳۵۶ش)|ابراهیم مرادی]]. دهۀ ۱۳۳۰ [[یاسمی ، سیامک (تهران ۱۳۰۴ـ۱۳۷۳ش)|سیامک یاسمی]]، [[کوشان، اسماعیل (تهران ۱۲۹۶ـ۱۳۶۲ش)|اسماعیل کوشان]]، مهدی رئیسفیروز، [[صباحی، صمد (جمهوری آذربایجان ۱۲۹۳ـ۱۳۵۷ش)|صمد صباحی]]، [[خاچیکیان، سامویل (تبریز ۱۳۰۳ـ۱۳۸۰ش)|ساموئل خاچیکیان]]، [[فکری، معزدیوان (۱۲۷۹ـ۱۳۶۴ش)|معزدیوان فکری]]، نصرتالله محتشم، منوچهر کیمرام، محمدعلی جعفری، عطاءالله زاهد، [[مدنی، حسین (تهران ۱۳۰۵ش)|حسین مدنی]]، عزیزالله بهادری، نصرتالله وحدت، کریم فکور، اسماعیل پورسعید، [[سروری، موشق (تهران ۱۲۸۹ـ ۱۳۶۰ش)|موشق سروری]]، [[گرجی عبادیا]] و [[شاملو، احمد (تهران ۱۳۰۴ـ۱۳۷۹ش)|احمد شاملو]]. دهۀ ۱۳۴۰ امین امینی، ابراهیم باقری، رحیم روشنیان، ابراهیم زمانی آشتیانی، رضا شمشادیان، [[کیمیایی ، مسعود (تهران ۱۳۲۰ش)|مسعود کیمیایی]]، علی حاتمی، [[تقوایی ، ناصر (آبادان ۱۳۲۰ش)|ناصر تقوایی]]، و [[صفایی ، رضا (۱۳۱۵ش)|رضا صفایی]]. دهۀ ۱۳۵۰: مسعود اسداللهی، [[الوند، سیروس (تهران ۱۳۲۹ش)|سیروس الوند]]، [[ایروانی، یوسف|یوسف ایروانی]]، [[بیضایی ، بهرام (تهران ۱۳۱۷ش)|بهرام بیضایی]]، [[پرویزی، خسرو (آبادان ۱۳۱۱ش)|خسرو پرویزی]]، کمال دانشجم، محمد زریندست، [[کیارستمی ، عباس (تهران ۱۳۱۹)|عباس کیارستمی]]، [[نادری ، امیر (آبادان ۱۳۲۴ش)|امیر نادری]]، [[صیاد، پرویز (لاهیجان ۱۳۱۸)|پرویز صیاد]]، نصرتالله کریمی، حبیبالله کسمایی، [[فخیم زاده، مهدی (تهران ۱۳۲۱ش)|مهدی فخیمزاده]]، [[گله ، فریدون (تهران ۱۳۱۹ـ۱۳۸۴ش)|فریدون گله]]، [[مطلبی، سعید (تهران ۱۳۲۱ش)|سعید مطلبی]]، [[مهرجویی، داریوش (تهران ۱۳۱8ش)|داریوش مهرجویی]]، [[ساعدی، غلامحسین (تبریز ۱۳۱۴ـ پاریس ۱۳۶۴ ش)|غلامحسین ساعدی]]، [[داودنژاد، علیرضا (تهران ۱۳۳۲ش)|علیرضا داودنژاد]]، رضا میرلوحی، و احمد نجیبزاده. دهۀ ۱۳۶۰: [[کرامتی، مسعود (تهران ۱۳۳۵ش)|مسعود کرامتی]]، [[واروژ کریم مسیحی|واروژ کریممسیحی]]، [[مخملباف، محسن (تهران ۱۳۳۶)|محسن مخملباف]]، فرید مصطفوی، ابراهیم مکی، [[ملاقلی پور، رسول (تهران ۱۳۳۴ـ۱۳۸۵ش)|رسول ملاقلیپور]]، خسرو ملکان، [[بنی اعتماد، رخشان (تهران ۱۳۳۳ش)|رخشان بنیاعتماد]]، [[عیاری، کیانوش (اهواز ۱۳۳۰ش)|کیانوش عیاری]]، [[درخشنده، پوران (کرمانشاه ۱۳۲۸ ش)|پوران درخشنده]]، [[میلانی، تهمینه (تبریز ۱۳۳۹ش)|تهمینه میلانی]]، حسن هدایت، [[یدالله صمدی]]، [[راعی، مجتبی (اصفهان ۱۳۳۶ش)|مجتبی راعی]]، [[سجادی، محمدعلی (آمل ۱۳۳۶ش)|محمدعلی سجادی]]، [[پوراحمد، کیومرث (نجف آباد ۱۳۲۸ش)|کیومرث پوراحمد]]، محمدرضا اعلامی، [[جیرانی، فریدون (کاشمر ۱۳۳۰ش)|فریدون جیرانی]]، سیروس تسلیمی، مهدی صباغزاده، عبدالله اسفندیاری، [[ژکان، علی (تهران ۱۳۲۹ش)|علی ژکان]]، اصغر عبدالهی، و [[مودبیان، داریوش (تهران ۱۳۲۹ش)|داریوش مؤدبیان]]. دهۀ ۱۳۷۰: محسن دامادی، علیاکبر قاضینظام، انسیه شاهحسینی، ابراهیم فروزش، [[کامبوزیا پرتوی]]، ناصر شاملو، هوشنگ مرادی کرمانی، [[پیمان قاسم خانی|پیمان قاسمخانی]]، داود میرباقری، [[هنرمند، محمدرضا (تهران ۱۳۳۲ش)|محمدرضا هنرمند]]، و مهدی سجادهچی. دهۀ ۱۳۸۰: [[مینو فرشچی]]، فرهاد توحیدی، سعید عقیقی، و [[فرهادی، اصغر|اصغر فرهادی]].</p> | ||
<br><!--33205300--> | <br><!--33205300--> | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:ایران - سینما و نهادهای سینمایی]] | [[رده:ایران - سینما و نهادهای سینمایی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۶
فیلمنامهنویسی و فیلمنامهنویسهای ایران
فیلمنامهنویسی در ایران با نسخهبرداری از فیلمهای هندی و مصری آغاز شد، و با تقلید از فیلمهای امریکایی و ایتالیایی ادامه یافت. اغلب فیلمنامهنویسها، سالها، ذوق و ابتکاری از خود نشان نمیدادند و بهخواست تهیهکننده یا کارگردان یک فیلم خارجی را بهدقت میدیدند و داستان و گفتوگوهای آنرا یادداشت میکردند و با آمیختن صحنههایی از کافه، رقص، آواز، تعقیب و گریز، درگیری، و حادثه در اختیار متقاضی قرار میدادند. برخی از نمایشنامههای تماشاخانههای تهران نیز که با اقبال عمومی مواجه میشدند، بلافاصله بههمان شکل یا با تغییراتی اندک بهتصویر درمیآمدند. درواقع تماشاخانههای تهران محل آزمایشی برای فیلمسازانی بود که دنبال موضوعهای عامهپسند بودند. این روند در دهههای ۱۳۲۰ تا ۱۳۴۰ش جریان داشت، تا اینکه در دهۀ ۱۳۵۰ با حضور و فعالیت تعدادی کارگردان جوان فیلمنامهنویسی شکل مطلوبتری بهخود گرفت. در دهۀ ۱۳۶۰ با اجرای سیاستگذاریهای جدید و طرد فیلمنامهنویسهای قدیمی، تعدادی از جوانان به تجربهآموزی پرداختند و آموزشگاههای فیلمنامهنویسی و کلاسهای آزاد به آموزش آن روی آوردند. در عنوانبندی حدود ۳هزار فیلم سینمایی نام تعدادی با سمت فیلمنامهنویس ثبت شده که مهمترین پیشکسوتهای آنان، عبارتاند از پرویز خطیبی، علی کسمایی و ابراهیم مرادی. دهۀ ۱۳۳۰ سیامک یاسمی، اسماعیل کوشان، مهدی رئیسفیروز، صمد صباحی، ساموئل خاچیکیان، معزدیوان فکری، نصرتالله محتشم، منوچهر کیمرام، محمدعلی جعفری، عطاءالله زاهد، حسین مدنی، عزیزالله بهادری، نصرتالله وحدت، کریم فکور، اسماعیل پورسعید، موشق سروری، گرجی عبادیا و احمد شاملو. دهۀ ۱۳۴۰ امین امینی، ابراهیم باقری، رحیم روشنیان، ابراهیم زمانی آشتیانی، رضا شمشادیان، مسعود کیمیایی، علی حاتمی، ناصر تقوایی، و رضا صفایی. دهۀ ۱۳۵۰: مسعود اسداللهی، سیروس الوند، یوسف ایروانی، بهرام بیضایی، خسرو پرویزی، کمال دانشجم، محمد زریندست، عباس کیارستمی، امیر نادری، پرویز صیاد، نصرتالله کریمی، حبیبالله کسمایی، مهدی فخیمزاده، فریدون گله، سعید مطلبی، داریوش مهرجویی، غلامحسین ساعدی، علیرضا داودنژاد، رضا میرلوحی، و احمد نجیبزاده. دهۀ ۱۳۶۰: مسعود کرامتی، واروژ کریممسیحی، محسن مخملباف، فرید مصطفوی، ابراهیم مکی، رسول ملاقلیپور، خسرو ملکان، رخشان بنیاعتماد، کیانوش عیاری، پوران درخشنده، تهمینه میلانی، حسن هدایت، یدالله صمدی، مجتبی راعی، محمدعلی سجادی، کیومرث پوراحمد، محمدرضا اعلامی، فریدون جیرانی، سیروس تسلیمی، مهدی صباغزاده، عبدالله اسفندیاری، علی ژکان، اصغر عبدالهی، و داریوش مؤدبیان. دهۀ ۱۳۷۰: محسن دامادی، علیاکبر قاضینظام، انسیه شاهحسینی، ابراهیم فروزش، کامبوزیا پرتوی، ناصر شاملو، هوشنگ مرادی کرمانی، پیمان قاسمخانی، داود میرباقری، محمدرضا هنرمند، و مهدی سجادهچی. دهۀ ۱۳۸۰: مینو فرشچی، فرهاد توحیدی، سعید عقیقی، و اصغر فرهادی.