اشتاینبرگر، جک (۱۹۲۱): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =جک اشتاینبرگر | |عنوان =جک اشتاینبرگر | ||
| خط ۹: | خط ۶: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=۱۹۲۱م | |زادروز=باد کیسینگن، آلمان ۱۹۲۱م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ= | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=امریکایی | |ملیت=امریکایی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل=شیمی، دانشگاه شیکاگو | ||
| شغل و تخصص اصلی = | | شغل و تخصص اصلی =فیزیک‌دان | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات =جایزه نوبل فیزیک | |جوایز و افتخارات =جایزه نوبل فیزیک همراه با ملوین شوارتز و لئون لدرمن (۱۹۸۸م) | ||
|آثار = | |آثار = | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:11349100.jpg|بندانگشتی|جک اشتاینبرگر]] | |||
اِشْتاینْبِرگِر، جَک (۱۹۲۱م - )(Steinberger, Jack) | |||
</ref> و لئون لدرمن<ref>Leon Lederman | فیزیک‌دان امریکایی. به همراه ملوین شوارتز<ref>Melvin Schwartz | ||
</ref> به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۸۸ دست‌یافت. این جایزه | </ref> و [[لدرمن، لیون (۱۹۲۱)|لئون لدرمن]]<ref>Leon Lederman | ||
</ref> در بررسی | </ref> به [[نوبل، جایزه|جایزۀ نوبل]] فیزیک ۱۹۸۸ دست‌یافت. این جایزه به سبب دست‌یابی به روش کاربرد [[نوترینو]]<ref>neutrino | ||
</ref> در بررسی [[ذره بنیادی|ذرات بنیادی]]<ref>elementary particles </ref> و کشف نوترینوی موئونی<ref>muon neutrino </ref> به آنان اعطا شد. اشتاینبرگر، لدرمن، و شوارتز با استفاده از شتاب‌دهندۀ بزرگ پروتون<ref>large proton accelerator</ref>، به مثابۀ منبع مولّد نوترینو<ref> source of neutrino </ref>، نخستین باریکۀ نوترینوی<ref>beam of neutrino</ref> جهان را در آزمایشگاه ملی بروکهاون<ref> Brookhaven National Laboratory </ref> [[نیویورک]] تولید کردند (۱۹۶۱). آشکارساز عظیمی که ده تُن وزن داشت، درخلال آزمایش فقط تعداد کمی از نوترینوهای خارج‌شده از شتاب‌دهنده را که بالغ بر ۱۰۰هزار میلیارد نوترینو می‌شد، گیراندازی کرد. دیواری فولادی به ضخامت سیزده متر، ساخته‌شده از کشتی جنگی اوراق‌شده‌ای، این آشکارساز را در برابر ذرات ناخواسته‌‌ای مثل پرتوهای کیهانی محافظت می‌کرد. اشتاینبرگر، لدرمن، و شوارتز با استفاده از باریکۀ نوترینویی که با این تجهیزات تولید شد، نیروی هسته‌ای ضعیف<ref>weak nuclear force </ref> و ساختار کوارکی<ref>quark structure </ref> ماده را بررسی کردند. آن‌ها نوع جدیدی نوترینو، با نام نوترینوی موئونی، نیز یافتند که با ذرۀ موئون<ref>muon particle</ref> همراه است و با آن وارد تبدیل و تحول‌ها می‌شود. نوترینوی دیگری که پیش از آن شناخته شده بود، نوترینوی الکترونی<ref> electron neutrino </ref> بود که با الکترون همراه و خویشاوند دانسته شد. اشتاینبرگر در باد کیسینگن<ref>Bad Kissingen</ref> [[آلمان]] زاده شد. در ۱۹۳۴، به‌سبب یهودی‌بودن آلمان را ترک کرد و در [[دانشگاه شیکاگو]] در رشتۀ شیمی به تحصیل پرداخت. در ۱۹۴۲، به آزمایشگاه تابش مؤسسۀ فناوری ماساچوست<ref> Massachusetts Institute of Technology </ref> پیوست. بعد از [[جنگ جهانی دوم]]، زیرنظر [[فرمی، انریکو (۱۹۰۱ـ۱۹۵۴)|انریکو فرمی]]<ref>Enrico Fermi </ref>، [[تلر، ادوارد (۱۹۰۸ـ۲۰۰۳)|ادوارد تِلر]]<ref>Edward Teller</ref>، و دیگران، به تحصیل فیزیک در دانشگاه شیکاگو پرداخت. پس از دوره‌های کوتاه مدتی که در مؤسسۀ مطالعات عالی<ref>(Institute for Advanced Studies (IAS </ref> [[پرینستون]] و [[دانشگاه کالیفرنیا]] در [[برکلی، شهر|برکلی]]<ref>Berkeley </ref> گذرانید، در ۱۹۵۰، به [[دانشگاه کلمبیا]] در [[نیویورک]] منتقل شد. از ۱۹۶۸ با «سرن<ref>CERN </ref>»، آزمایشگاه فیزیک ذرات اروپا<ref>European Particle Physics Laboratory </ref>، واقع در نزدیکی [[ژنو]]<ref>Geneva</ref> همکاری می‌کرد. در ۱۹۸۶، از سرن بازنشسته شد و در مقام استاد پاره‌وقت، در دانشسرای عالی پیزا<ref> Scuola Normale Superiore in Pisa</ref>، در [[ایتالیا]]، مشغول کار شد. | |||
| | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]] | [[Category:فیزیک و مکانیک]] | ||
[[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۵
| جک اشتاینبرگر Jack Steinberger | |
|---|---|
| زادروز |
باد کیسینگن، آلمان ۱۹۲۱م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | شیمی، دانشگاه شیکاگو |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک‌دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیک همراه با ملوین شوارتز و لئون لدرمن (۱۹۸۸م) |
اِشْتاینْبِرگِر، جَک (۱۹۲۱م - )(Steinberger, Jack)
فیزیک‌دان امریکایی. به همراه ملوین شوارتز[۱] و لئون لدرمن[۲] به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۸۸ دست‌یافت. این جایزه به سبب دست‌یابی به روش کاربرد نوترینو[۳] در بررسی ذرات بنیادی[۴] و کشف نوترینوی موئونی[۵] به آنان اعطا شد. اشتاینبرگر، لدرمن، و شوارتز با استفاده از شتاب‌دهندۀ بزرگ پروتون[۶]، به مثابۀ منبع مولّد نوترینو[۷]، نخستین باریکۀ نوترینوی[۸] جهان را در آزمایشگاه ملی بروکهاون[۹] نیویورک تولید کردند (۱۹۶۱). آشکارساز عظیمی که ده تُن وزن داشت، درخلال آزمایش فقط تعداد کمی از نوترینوهای خارج‌شده از شتاب‌دهنده را که بالغ بر ۱۰۰هزار میلیارد نوترینو می‌شد، گیراندازی کرد. دیواری فولادی به ضخامت سیزده متر، ساخته‌شده از کشتی جنگی اوراق‌شده‌ای، این آشکارساز را در برابر ذرات ناخواسته‌‌ای مثل پرتوهای کیهانی محافظت می‌کرد. اشتاینبرگر، لدرمن، و شوارتز با استفاده از باریکۀ نوترینویی که با این تجهیزات تولید شد، نیروی هسته‌ای ضعیف[۱۰] و ساختار کوارکی[۱۱] ماده را بررسی کردند. آن‌ها نوع جدیدی نوترینو، با نام نوترینوی موئونی، نیز یافتند که با ذرۀ موئون[۱۲] همراه است و با آن وارد تبدیل و تحول‌ها می‌شود. نوترینوی دیگری که پیش از آن شناخته شده بود، نوترینوی الکترونی[۱۳] بود که با الکترون همراه و خویشاوند دانسته شد. اشتاینبرگر در باد کیسینگن[۱۴] آلمان زاده شد. در ۱۹۳۴، به‌سبب یهودی‌بودن آلمان را ترک کرد و در دانشگاه شیکاگو در رشتۀ شیمی به تحصیل پرداخت. در ۱۹۴۲، به آزمایشگاه تابش مؤسسۀ فناوری ماساچوست[۱۵] پیوست. بعد از جنگ جهانی دوم، زیرنظر انریکو فرمی[۱۶]، ادوارد تِلر[۱۷]، و دیگران، به تحصیل فیزیک در دانشگاه شیکاگو پرداخت. پس از دوره‌های کوتاه مدتی که در مؤسسۀ مطالعات عالی[۱۸] پرینستون و دانشگاه کالیفرنیا در برکلی[۱۹] گذرانید، در ۱۹۵۰، به دانشگاه کلمبیا در نیویورک منتقل شد. از ۱۹۶۸ با «سرن[۲۰]»، آزمایشگاه فیزیک ذرات اروپا[۲۱]، واقع در نزدیکی ژنو[۲۲] همکاری می‌کرد. در ۱۹۸۶، از سرن بازنشسته شد و در مقام استاد پاره‌وقت، در دانشسرای عالی پیزا[۲۳]، در ایتالیا، مشغول کار شد.
- ↑ Melvin Schwartz
- ↑ Leon Lederman
- ↑ neutrino
- ↑ elementary particles
- ↑ muon neutrino
- ↑ large proton accelerator
- ↑ source of neutrino
- ↑ beam of neutrino
- ↑ Brookhaven National Laboratory
- ↑ weak nuclear force
- ↑ quark structure
- ↑ muon particle
- ↑ electron neutrino
- ↑ Bad Kissingen
- ↑ Massachusetts Institute of Technology
- ↑ Enrico Fermi
- ↑ Edward Teller
- ↑ (Institute for Advanced Studies (IAS
- ↑ Berkeley
- ↑ CERN
- ↑ European Particle Physics Laboratory
- ↑ Geneva
- ↑ Scuola Normale Superiore in Pisa