آمیو، ژاک (۱۵۱۳ـ۱۵۹۳): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ژاک آمیو|نام=Jacques Amyot|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=شاه مترجمان|زادروز=ملون ۱۵۱۳م|تاریخ مرگ=۱۵۹۳م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=دانشگاه پاریس|شغل و تخصص اصلی=مترجم|شغل و تخصص های دیگر=اسقف|سبک=|مکتب=|سمت=استاد زبانهای لاتین و یونانی در بورژ از ۱۵۳۶ تا حدود ۱۵۴۶|جوایز و افتخارات=|آثار=ترجمهها: کتاب حیات مردان نامی، اثر پلوتارک؛ تاریخ حبشه اثر هلیودوروس ( | {{جعبه زندگینامه|عنوان=ژاک آمیو|نام=Jacques Amyot|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=شاه مترجمان|زادروز=ملون ۱۵۱۳م|تاریخ مرگ=۱۵۹۳م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=دانشگاه پاریس|شغل و تخصص اصلی=مترجم|شغل و تخصص های دیگر=اسقف|سبک=|مکتب=|سمت=استاد زبانهای لاتین و یونانی در بورژ از ۱۵۳۶ تا حدود ۱۵۴۶|جوایز و افتخارات=|آثار=ترجمهها: کتاب حیات مردان نامی، اثر پلوتارک؛ تاریخ حبشه اثر هلیودوروس (۱۵۴۸م)؛ دافنیس و کلوئه اثر لونگوس (۱۵۵۹م)؛ و کتاب اخلاقیات اثر پلوتارک (۱۵۷۲م). برگردان وی از زندگیها، که سرانجام با کمکهای فرانسوای اول به پایان رسید (۱۵۵۹م)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=زبانشناسی و ترجمه|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
آمیو، ژاک ( | آمیو، ژاک (۱۵۱۳ـ۱۵۹۳م) (Amyot, Jacques)<br>اسقف فرانسوی، و از برجستهترین مترجمان آثار ادبی و تاریخی در عصر خویش. از ۱۵۳۶ تا حدود ۱۵۴۶م استاد زبانهای لاتین و یونانی در [[بورژ]]<ref>Bourges</ref> بود. برگردان کتاب ''حیات مردان نامی''<ref>''Lives''</ref>، اثر [[پلوتارک (ح ۴۶ـ ح۱۲۰م)|پلوتارک]]<ref>Plutarch</ref>، از برجستهترین ترجمههای او از آثار کهن است. این اثر پس از آنکه [[نورت، تامس|تامس نورت]]<ref>Thomas North</ref> از نو آن را به انگلیسی برگرداند (۱۵۷۹م)، مأخذ اصلی [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]<ref>Shakespeare</ref> برای نگارش نمایشنامههای رومیاش شد. آمیو در [[ملون]]<ref>Melun</ref> به دنیا آمد و در دانشگاه [[پاریس، شهر|پاریس]] تحصیل کرد. پس از آن به [[ایتالیا]] رفت و در ۱۵۵۴م معلم سرخانۀ پسران [[هانری دوم (۱۵۱۹ـ۱۵۵۹)|هانری دوم]] شد که بعدها با نامهای [[شارل نهم]]<ref>Charles IX</ref> و [[هانری سوم (۱۵۵۱ـ۱۵۸۹)|هانری سوم]] به سلطنت رسیدند. | ||
از مهمترین ترجمههای اوست: ''تاریخ حبشه''<ref>''L’Histoire éthiopique''</ref> اثر [[هلیودوروس]]<ref>Heliodorus</ref> (۱۵۴۸م)؛ ''دافنیس و کلوئه''<ref>''Daphnis et Chloé''</ref> اثر [[لونگوس]]<ref>Longus</ref> (۱۵۵۹م)؛ و کتاب ''اخلاقیات''<ref>''Moralia''</ref> اثر [[پلوتارک (ح ۴۶ـ ح۱۲۰م)|پلوتارک]] (۱۵۷۲م). برگردان وی از ''زندگیها''، که سرانجام با کمکهای ''فرانسوای اول''<ref>''Francis I''</ref> به پایان رسید (۱۵۵۹م)، تا چندین نسل برای داستانپردازان و نمایشنامهنویسان فرانسوی، شخصیتها و موقعیتهای داستانی فراهم آورد. پس از ترجمۀ همۀ آثار پلوتارک، معاصرانش او را شاه مترجمان<ref>prince of translators</ref> لقب دادند.<br><!--10230600--> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۳
ژاک آمیو Jacques Amyot | |
---|---|
زادروز |
ملون ۱۵۱۳م |
درگذشت | ۱۵۹۳م |
ملیت | فرانسوی |
تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه پاریس |
شغل و تخصص اصلی | مترجم |
شغل و تخصص های دیگر | اسقف |
لقب | شاه مترجمان |
آثار | ترجمهها: کتاب حیات مردان نامی، اثر پلوتارک؛ تاریخ حبشه اثر هلیودوروس (۱۵۴۸م)؛ دافنیس و کلوئه اثر لونگوس (۱۵۵۹م)؛ و کتاب اخلاقیات اثر پلوتارک (۱۵۷۲م). برگردان وی از زندگیها، که سرانجام با کمکهای فرانسوای اول به پایان رسید (۱۵۵۹م) |
گروه مقاله | زبانشناسی و ترجمه |
آمیو، ژاک (۱۵۱۳ـ۱۵۹۳م) (Amyot, Jacques)
اسقف فرانسوی، و از برجستهترین مترجمان آثار ادبی و تاریخی در عصر خویش. از ۱۵۳۶ تا حدود ۱۵۴۶م استاد زبانهای لاتین و یونانی در بورژ[۱] بود. برگردان کتاب حیات مردان نامی[۲]، اثر پلوتارک[۳]، از برجستهترین ترجمههای او از آثار کهن است. این اثر پس از آنکه تامس نورت[۴] از نو آن را به انگلیسی برگرداند (۱۵۷۹م)، مأخذ اصلی شکسپیر[۵] برای نگارش نمایشنامههای رومیاش شد. آمیو در ملون[۶] به دنیا آمد و در دانشگاه پاریس تحصیل کرد. پس از آن به ایتالیا رفت و در ۱۵۵۴م معلم سرخانۀ پسران هانری دوم شد که بعدها با نامهای شارل نهم[۷] و هانری سوم به سلطنت رسیدند.
از مهمترین ترجمههای اوست: تاریخ حبشه[۸] اثر هلیودوروس[۹] (۱۵۴۸م)؛ دافنیس و کلوئه[۱۰] اثر لونگوس[۱۱] (۱۵۵۹م)؛ و کتاب اخلاقیات[۱۲] اثر پلوتارک (۱۵۷۲م). برگردان وی از زندگیها، که سرانجام با کمکهای فرانسوای اول[۱۳] به پایان رسید (۱۵۵۹م)، تا چندین نسل برای داستانپردازان و نمایشنامهنویسان فرانسوی، شخصیتها و موقعیتهای داستانی فراهم آورد. پس از ترجمۀ همۀ آثار پلوتارک، معاصرانش او را شاه مترجمان[۱۴] لقب دادند.