غریب، غلامحسین (تهران ۱۳۰۲ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
|عنوان = غلامحسین غریب | |عنوان = غلامحسین غریب | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر=غلامحسین قریب | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی= | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= تهران ۱۳۰۲ش | |زادروز= تهران 2 تیر ۱۳۰۲ش | ||
|تاریخ مرگ=تهران ۲۳ آذر ۱۳۸۳ش | |تاریخ مرگ=تهران ۲۳ آذر ۱۳۸۳ش | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= هنرستان موسیقی ملی | |تحصیلات و محل تحصیل= هنرستان موسیقی ملی | ||
| شغل و تخصص اصلی = | | شغل و تخصص اصلی = موسیقی‌دان، مدرس موسیقی و نوازنده | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= ادیب | ||
|سبک = | |سبک = موسیقی کلاسیک غرب | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:32011200- 3.jpg|جایگزین=غلامحسین غریب|بندانگشتی|غلامحسین غریب]] | [[پرونده:32011200- 3.jpg|جایگزین=غلامحسین غریب|بندانگشتی|غلامحسین غریب]] | ||
غلامحسین غریب (تهران ۱۳۰۲ش- تهران ۲۳ آذر ۱۳۸۳ش) | غلامحسین غریب (تهران 2 تیر ۱۳۰۲ش- تهران ۲۳ آذر ۱۳۸۳ش) | ||
موسیقی‌دان، مدرس موسیقی و نوازنده‌ی ساز [[کلارینت]] و [[ساکسوفون]]، و ادیب ایرانی. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی وارد [[هنرستان موسیقی ملی]] شد و کلارینت و ساکسوفون را نزد اساتید [[چکسلوواکی|چکسلواکی]] هنرستان آموخت (۱۳۱۸). او درس هارمونی را نیز نزد [[پرویز محمود]] یاد گرفته و همزمان به عنوان نوازنده‌ی کلارینت با ارکستر وی همکاری کرده است. | |||
غریب در سال 1325 ضمن همکاری با اداره‌ی هنرهای زیبا برای گردآوری ترانه‌های محلی ایران، تحت نظر لطف‌الله مبشری، به نواحی مختلف ایران سفر کرده است. او عضو هیأت مؤسس پنج‌نفره‌ی [[ارکستر سمفونیک تهران]]، اولین نوازنده‌ی ساز بادی ارکستر سمفونیک و از مؤسسین انجمن هنری [[خروس جنگی]] (۱۳۲8) بوده. غریب در سال 1335 براى تکمیل و مطالعه‌ی هرچه بیش‌تر روى ساز تخصصى خود (کلارینت) و سازهاى بادى به کشورهاى [[ایتالیا]]، [[آلمان]] و [[فرانسه]] سفر کرد و پس از مراجعت به ایران با سمت معاونت [[هنرستان عالی موسیقی|هنرستان عالى موسیقى]] شروع به فعالیت کرد. او در سال 1338 به سمت ریاست کنسرواتوار تهران برگزیده شد و مدت سیزده سال (تا سال 1351) در این قسمت خدمت کرد. بیش‌تر هنرجویان دسته‌ی موزیک نظام و بسیاری از نوازندگان کلارینت دهه‌های 1340 و 1350 شاگردان او بوده‌اند. | غریب در سال 1325 ضمن همکاری با اداره‌ی هنرهای زیبا برای گردآوری ترانه‌های محلی ایران، تحت نظر لطف‌الله مبشری، به نواحی مختلف ایران سفر کرده است. او عضو هیأت مؤسس پنج‌نفره‌ی [[ارکستر سمفونیک تهران]]، اولین نوازنده‌ی ساز بادی ارکستر سمفونیک و از مؤسسین انجمن هنری [[خروس جنگی]] (۱۳۲8) بوده. غریب در سال 1335 براى تکمیل و مطالعه‌ی هرچه بیش‌تر روى ساز تخصصى خود (کلارینت) و سازهاى بادى به کشورهاى [[ایتالیا]]، [[آلمان]] و [[فرانسه]] سفر کرد و پس از مراجعت به ایران با سمت معاونت [[هنرستان عالی موسیقی|هنرستان عالى موسیقى]] شروع به فعالیت کرد. او در سال 1338 به سمت ریاست کنسرواتوار تهران برگزیده شد و مدت سیزده سال (تا سال 1351) در این قسمت خدمت کرد. بیش‌تر هنرجویان دسته‌ی موزیک نظام و بسیاری از نوازندگان کلارینت دهه‌های 1340 و 1350 شاگردان او بوده‌اند. | ||
غریب از دوستان نزدیک [[نیما یوشیج]] بوده و اولین داستان او (''ساربان'') در سال ۱۳۲۷ با ویرایش نیما منتشر شده. از دیگر فعالیت‌های مهم هنری وی به این موارد باید اشاره کرد: انتشار پنج شماره‌ی مجله‌ی خروس جنگی تا ۱۳۲۹، انتشار مجموعه شعر و نثر ''شکست و حماسه'' (۱۳۳۲)، همکاری با مجلات ''هنر نو'' و ''آپادانا'' (به مدیریت [[سهراب سپهری]] و ابوالقاسم مسعودی)، مدیریت کل فعالیت‌های فرهنگی وزارت فرهنگ و هنر (تا ۱۳۵۷)، تدریس و آموزش موسیقی و کلارینت و | غریب از دوستان نزدیک [[نیما یوشیج]] بوده و اولین داستان او (''ساربان'') در سال ۱۳۲۷ با ویرایش نیما منتشر شده است. از دیگر فعالیت‌های مهم هنری وی به این موارد باید اشاره کرد: انتشار پنج شماره‌ی مجله‌ی خروس جنگی تا ۱۳۲۹، انتشار مجموعه شعر و نثر ''شکست و حماسه'' (۱۳۳۲)، همکاری با مجلات ''هنر نو'' و ''آپادانا'' (به مدیریت [[سهراب سپهری]] و ابوالقاسم مسعودی)، مدیریت کل فعالیت‌های فرهنگی وزارت فرهنگ و هنر (تا ۱۳۵۷)، تدریس و آموزش موسیقی و کلارینت و ساکسوفون در مدرسه‌ی هنر و ادبیات (تا ۱۳۸۱)، تدریس کلارینت از ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۹ در دانشکدۀ صدا و سیما، انتشار مجموعه داستان ''قصه‌گوی میدان پر آفتاب'' (۱۳۴۰) و انتشار داستان ''خون مهر'' توسط وزارت فرهنگ و هنر (۱۳۵۰). نام خانوادگی وی در منابع مختلف به هردوشکل قریب و غریب ذکر شده است. | ||
غریب از اقوام عبدالعظیم | غریب از اقوام [[قریب، عبدالعظیم (اراک ۱۲۵۷ـ تهران ۱۳۴۴ش)|عبدالعظیم قریب]] (استاد بزرگ دستور زبان فارسی) بوده است. | ||
----</p> | |||
<br><!--32011200--> | <br><!--32011200--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۴
| غلامحسین غریب | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 2 تیر ۱۳۰۲ش |
| درگذشت | تهران ۲۳ آذر ۱۳۸۳ش |
| ملیت | ایرانی |
| نام‌های دیگر | غلامحسین قریب |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرستان موسیقی ملی |
| شغل و تخصص اصلی | موسیقی‌دان، مدرس موسیقی و نوازنده |
| شغل و تخصص های دیگر | ادیب |
| سبک | موسیقی کلاسیک غرب |
| آثار | مجموعه شعر و نثر شکست و حماسه (۱۳۳۲)؛ مجموعه داستان قصه‌گوی میدان پر آفتاب (۱۳۴۰)؛ داستان خون مهر (۱۳۵۰). |
| گروه مقاله | موسیقی |
غلامحسین غریب (تهران 2 تیر ۱۳۰۲ش- تهران ۲۳ آذر ۱۳۸۳ش)
موسیقی‌دان، مدرس موسیقی و نوازنده‌ی ساز کلارینت و ساکسوفون، و ادیب ایرانی. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی وارد هنرستان موسیقی ملی شد و کلارینت و ساکسوفون را نزد اساتید چکسلواکی هنرستان آموخت (۱۳۱۸). او درس هارمونی را نیز نزد پرویز محمود یاد گرفته و همزمان به عنوان نوازنده‌ی کلارینت با ارکستر وی همکاری کرده است.
غریب در سال 1325 ضمن همکاری با اداره‌ی هنرهای زیبا برای گردآوری ترانه‌های محلی ایران، تحت نظر لطف‌الله مبشری، به نواحی مختلف ایران سفر کرده است. او عضو هیأت مؤسس پنج‌نفره‌ی ارکستر سمفونیک تهران، اولین نوازنده‌ی ساز بادی ارکستر سمفونیک و از مؤسسین انجمن هنری خروس جنگی (۱۳۲8) بوده. غریب در سال 1335 براى تکمیل و مطالعه‌ی هرچه بیش‌تر روى ساز تخصصى خود (کلارینت) و سازهاى بادى به کشورهاى ایتالیا، آلمان و فرانسه سفر کرد و پس از مراجعت به ایران با سمت معاونت هنرستان عالى موسیقى شروع به فعالیت کرد. او در سال 1338 به سمت ریاست کنسرواتوار تهران برگزیده شد و مدت سیزده سال (تا سال 1351) در این قسمت خدمت کرد. بیش‌تر هنرجویان دسته‌ی موزیک نظام و بسیاری از نوازندگان کلارینت دهه‌های 1340 و 1350 شاگردان او بوده‌اند.
غریب از دوستان نزدیک نیما یوشیج بوده و اولین داستان او (ساربان) در سال ۱۳۲۷ با ویرایش نیما منتشر شده است. از دیگر فعالیت‌های مهم هنری وی به این موارد باید اشاره کرد: انتشار پنج شماره‌ی مجله‌ی خروس جنگی تا ۱۳۲۹، انتشار مجموعه شعر و نثر شکست و حماسه (۱۳۳۲)، همکاری با مجلات هنر نو و آپادانا (به مدیریت سهراب سپهری و ابوالقاسم مسعودی)، مدیریت کل فعالیت‌های فرهنگی وزارت فرهنگ و هنر (تا ۱۳۵۷)، تدریس و آموزش موسیقی و کلارینت و ساکسوفون در مدرسه‌ی هنر و ادبیات (تا ۱۳۸۱)، تدریس کلارینت از ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۹ در دانشکدۀ صدا و سیما، انتشار مجموعه داستان قصه‌گوی میدان پر آفتاب (۱۳۴۰) و انتشار داستان خون مهر توسط وزارت فرهنگ و هنر (۱۳۵۰). نام خانوادگی وی در منابع مختلف به هردوشکل قریب و غریب ذکر شده است.
غریب از اقوام عبدالعظیم قریب (استاد بزرگ دستور زبان فارسی) بوده است.