پیمان سعدآباد: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پیمان سعدآباد | |||
عهدنامۀ عدم تعرض میان [[ایران]]، [[افغانستان]]، [[ترکیه]] و [[عراق]]. این پیمان پس از خاتمۀ [[جنگ جهانی اول|جنگ جهانی اول]] در 8 ژوئیۀ 1936/17 تیر 1316ش در [[کاخ سعدآباد|کاخ سَعدآباد]] تهران توسط زمامداران [[انگلستان|انگلیس]] به‌منظور جلوگیری از نفوذ و توسعۀ [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|شوروی]] در [[خلیج فارس|خلیج فارس]] و دستیابی به چاه‌های نفت [[خاورمیانه|خاورمیانه]] برای پنج سال منعقد شد. انگلیس می‌کوشید تا به اختلافات میان دولت‌های دست‌نشاندۀ خود پایان دهد و پیمانی دفاعی با آن کشورها منعقد کند. به‌موجب این قرارداد، چهار دولت منطقه‌ای متعهد شدند افزون بر اتحاد در سیاست منطقه‌ای، به مرزهای یکدیگر تعرض نکنند و کمک‌های تسلیحاتی در اختیار کشورهای عضو پیمان قرار دهند که مورد حملۀ دشمن قرار می‌گیرند. همچنین دولت‌های عضو متعهد شدند که در امور داخلی یکدیگر مداخله نکنند و از فعالیت گروه‌های مسلح علیه کشورهای عضو مانع شوند. | |||
[[رده:مدیریت و سازمانهای بین المللی]] | |||
[[رده:قراردادها، توافق ها و قوانین]] | |||
[[رده:تاریخ جهان]] | |||
[[رده:سایر کشورها و حکومت های آسیایی]] | |||
[[رده:کشورهای حوزه خلیج فارس]] | |||
[[رده:امپراتوری عثمانی و ترکیه]] | |||
[[رده:تاریخ ایران]] | |||
[[رده:دوره پهلوی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۴
پیمان سعدآباد
عهدنامۀ عدم تعرض میان ایران، افغانستان، ترکیه و عراق. این پیمان پس از خاتمۀ جنگ جهانی اول در 8 ژوئیۀ 1936/17 تیر 1316ش در کاخ سَعدآباد تهران توسط زمامداران انگلیس به‌منظور جلوگیری از نفوذ و توسعۀ شوروی در خلیج فارس و دستیابی به چاه‌های نفت خاورمیانه برای پنج سال منعقد شد. انگلیس می‌کوشید تا به اختلافات میان دولت‌های دست‌نشاندۀ خود پایان دهد و پیمانی دفاعی با آن کشورها منعقد کند. به‌موجب این قرارداد، چهار دولت منطقه‌ای متعهد شدند افزون بر اتحاد در سیاست منطقه‌ای، به مرزهای یکدیگر تعرض نکنند و کمک‌های تسلیحاتی در اختیار کشورهای عضو پیمان قرار دهند که مورد حملۀ دشمن قرار می‌گیرند. همچنین دولت‌های عضو متعهد شدند که در امور داخلی یکدیگر مداخله نکنند و از فعالیت گروه‌های مسلح علیه کشورهای عضو مانع شوند.