Automoderated users، رباتها، دیوانسالاران، checkuser، مدیران رابط کاربری، moderation، Moderators، پنهانگران، مدیران، userexport، سرویراستار
۴۵٬۸۸۰
ویرایش
محمدرضا شجریان (خواننده): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
خواننده، استاد موسیقی سنتی ایرانی و ردیفدان. شاخصترین خوانندۀ ایرانی پس از انقلاب اسلامی و به زعم (و بر اساس اظهارات بسیاری از) موسیقیدانان چنددهۀ اخیر ایران، از بزرگترین اساتید موسیقی سنتی در قرن حاضر. نخستین دروس موسیقی را در دانشسرای مقدماتی مشهد فراگرفت و از ۱۳۳۸ش به همکاری با رادیو خراسان پرداخت. در ۱۳۴۶ش، با اجرای «برگ سبز» شمارۀ ۲۱۶، با نام هنری سیاوش، فعالیت در رادیو ایران را آغاز کرد و به کلاسهای آواز [[مهرتاش، اسماعیل|اسماعیل مهرتاش]] نیز راه یافت. از ۱۳۴۸ش، به اجرای برنامه در [[جشن هنر شیراز]] پرداخت و در سال بعد با برنامۀ «هفت شهر عشق» همکاری خود را با تلویزیون ملی ایران آغاز کرد. در ۱۳۵۰ش، با [[پایور، فرامرز|فرامرز پایور]] آشنایی پیدا کرد و نزد او به فراگیری [[سنتور]] و [[ردیف (موسیقی)|ردیف]] آوازی صبا پرداخت. از ۱۳۵۲ش در مرکز «حفظ و اشاعۀ موسیقی» در محضر [[برومند، نورعلی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۵۵ش)|نورعلی برومند]] به فراگیری شیوۀ آواز [[طاهرزاده، حسین (اصفهان ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۳۴ش)|سیدحسین طاهرزاده]] مشغول شد. همراه با هنرمندان و گروههای متعدد در داخل و خارج از کشور برنامههای پرشماری بهاجرا درآورد. در ۱۳۷۸ش جایزۀ پیکاسو و دیپلم افتخار یونسکو در [[پاریس، شهر|پاریس]] به وی اهدا شد و در ۱۳۸۲ش آلبوم «بی تو به سر نمیشود» (با صدای او) نامزد دریافت جایزۀ گرمی در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] شد. همچنین در فروردین ۱۳۹۸ش جشنوارۀ موسیقی بنیاد آقاخان جایزۀ ویژۀ «خداوندگار موسیقی» را به محمدرضا شجریان تقدیم کرد. شجریان علاوه بر موسیقی در هنر خطاطی و نقاشی نیز مهارت داشت و مبدع چندساز نیز بوده است که هنوز به صورت جدی مورد استفاده قرار نگرفتهاند. وی طی سالهای فعالیتش از دهۀ 1350 به بعد، جز همکاری در تأسیس کانون فرهنگی و هنری چاووش و تأسیس شرکت دلآواز، با گروههای شاخصی چون [[شیدا، گروه|شیدا]] (به سرپرستی [[لطفی، محمدرضا (گرگان ۱۳۲۵ـ۱۳۹۳ش)|محمدرضا لطفی]])، [[عارف، گروه|عارف]] (به سرپرستی [[مشکاتیان، پرویز|پرویز مشکاتیان]])، آوا و شهناز (هردو به عنوان مؤسس، سرپرست و خواننده) همکاری داشت. در نیمۀ اول دهۀ 1380ش چند کنسرت را برای آخرین بار با همکاری [[علیزاده، حسین|حسین علیزاده]]، [[کلهر، کیهان (تهران ۱۳۴۲ش)|کیهان کلهر]] و [[همایون شجریان]] (به عنوان نوازندۀ تنبک و گاه همخوان) برگزار کرد. شجریان طی چند دوره نیز به عنوان رییس افتخاری خانه موسیقی ایران انتخاب شده است. | خواننده، استاد موسیقی سنتی ایرانی و ردیفدان. شاخصترین خوانندۀ ایرانی پس از انقلاب اسلامی و به زعم (و بر اساس اظهارات بسیاری از) موسیقیدانان چنددهۀ اخیر ایران، از بزرگترین اساتید موسیقی سنتی در قرن حاضر. نخستین دروس موسیقی را در دانشسرای مقدماتی مشهد فراگرفت و از ۱۳۳۸ش به همکاری با رادیو خراسان پرداخت. در ۱۳۴۶ش، با اجرای «برگ سبز» شمارۀ ۲۱۶، با نام هنری سیاوش، فعالیت در رادیو ایران را آغاز کرد و به کلاسهای آواز [[مهرتاش، اسماعیل|اسماعیل مهرتاش]] نیز راه یافت. از ۱۳۴۸ش، به اجرای برنامه در [[جشن هنر شیراز]] پرداخت و در سال بعد با برنامۀ «هفت شهر عشق» همکاری خود را با تلویزیون ملی ایران آغاز کرد. در ۱۳۵۰ش، با [[پایور، فرامرز|فرامرز پایور]] آشنایی پیدا کرد و نزد او به فراگیری [[سنتور]] و [[ردیف (موسیقی)|ردیف]] آوازی صبا پرداخت. از ۱۳۵۲ش در مرکز «حفظ و اشاعۀ موسیقی» در محضر [[برومند، نورعلی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۵۵ش)|نورعلی برومند]] به فراگیری شیوۀ آواز [[طاهرزاده، حسین (اصفهان ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۳۴ش)|سیدحسین طاهرزاده]] مشغول شد. همراه با هنرمندان و گروههای متعدد در داخل و خارج از کشور برنامههای پرشماری بهاجرا درآورد. در ۱۳۷۸ش جایزۀ پیکاسو و دیپلم افتخار یونسکو در [[پاریس، شهر|پاریس]] به وی اهدا شد و در ۱۳۸۲ش آلبوم «بی تو به سر نمیشود» (با صدای او) نامزد دریافت جایزۀ گرمی در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] شد. همچنین در فروردین ۱۳۹۸ش جشنوارۀ موسیقی بنیاد آقاخان جایزۀ ویژۀ «خداوندگار موسیقی» را به محمدرضا شجریان تقدیم کرد. شجریان علاوه بر موسیقی در هنر خطاطی و نقاشی نیز مهارت داشت و مبدع چندساز نیز بوده است که هنوز به صورت جدی مورد استفاده قرار نگرفتهاند. وی طی سالهای فعالیتش از دهۀ 1350 به بعد، جز همکاری در تأسیس کانون فرهنگی و هنری چاووش و تأسیس شرکت دلآواز، با گروههای شاخصی چون [[شیدا، گروه|شیدا]] (به سرپرستی [[لطفی، محمدرضا (گرگان ۱۳۲۵ـ۱۳۹۳ش)|محمدرضا لطفی]])، [[عارف، گروه|عارف]] (به سرپرستی [[مشکاتیان، پرویز|پرویز مشکاتیان]])، آوا و شهناز (هردو به عنوان مؤسس، سرپرست و خواننده) همکاری داشت. در نیمۀ اول دهۀ 1380ش چند کنسرت را برای آخرین بار با همکاری [[علیزاده، حسین|حسین علیزاده]]، [[کلهر، کیهان (تهران ۱۳۴۲ش)|کیهان کلهر]] و [[همایون شجریان]] (به عنوان نوازندۀ تنبک و گاه همخوان) برگزار کرد. شجریان طی چند دوره نیز به عنوان رییس افتخاری خانه موسیقی ایران انتخاب شده است. | ||
از فرزندان محمدرضا شجریان، [[همایون شجریان|همایون]] و مژگان در زمینهٔ موسیقی فعالیت دارند. خوانندگان سرشناسی چون [[کرامتی، محسن | از فرزندان محمدرضا شجریان، [[همایون شجریان|همایون]] و مژگان در زمینهٔ موسیقی فعالیت دارند. خوانندگان سرشناسی چون [[کرامتی، محسن|محسن کرامتی]]، [[بسطامی، ایرج|ایرج بسطامی]]، [[سراج، سید حسام الدین|حسامالدین سراج]]، حمیدرضا نوربخش، [[اصفهانی، محمد|محمد اصفهانی]]، [[علی رستمیان]] و پسرش همایون از شاگردان شجریان هستند. | ||
شجریان پس از وقایع انتخابات ریاست جمهوری سال 1388ش با ساخت و اجرای چندآهنگ و نیز ضمن سفرهای هنریاش به کشورهای دیگر از جمله امریکا از جنبش سبز حمایت کرد و پیامد این حمایت نیز چنین شد که تا دم مرگ مورد بیمهری حکومت قرار بگیرد. | شجریان پس از وقایع انتخابات ریاست جمهوری سال 1388ش با ساخت و اجرای چندآهنگ و نیز ضمن سفرهای هنریاش به کشورهای دیگر از جمله امریکا از جنبش سبز حمایت کرد و پیامد این حمایت نیز چنین شد که تا دم مرگ مورد بیمهری حکومت قرار بگیرد. | ||