ظاهریه
ظاهِریّه
(یا: داودیه) از مذاهب فقهی اهل سنت، پیروان داود ظاهری، پدیدآمده در قرن ۳ق در بغداد. ظاهریه در روش فقهی خود از تأویل، رأی و قیاس اجتناب می‌کردند و فقط به ظاهر قرآن و سنت توجه داشتند. اینان اجماع صحابه را می‌پذیرفتند و استحسان و استصحاب و تقلید را قبول نداشتند. ابن حزم اندلسی از مروجان فقه ظاهری بود و کتابی با نام الفقه‌الظاهر در اصول این مذهب نوشت. مذهب ظاهریه، که در عراق، ایران، نواحی شمال افریقا و اندلس رواج داشت، دوامی نیافت و رفته‌رفته ازبین رفت.