ابراهیم میرزای صفوی

ابراهیم میرزای صفوی (۹۴۶ـ۹۸۴ق)
(متخلص به جاهی شاهزاده) خوشنویس و شاعر ایرانی، نوۀ شاه‌اسماعیل و داماد شاه‌طهماسب اول صفوی بود. پس از آن‌که گوهر سلطان، دختر شاه‌طهماسب، را به زنی گرفت، به حکومت خراسان منصوب شد و دوازده سال در این مقام بود. شاه‌اسماعیل دوم پس از برآمدن به تخت شاهی، ابراهیم میرزا را در قزوین به قتل رساند. پیکرش را بعدها به مشهد بردند. در میان شاهزادگان صفوی، کسی چون او به جامعیت در علوم و فنون و هنرها نبود. وی بر علوم رایج زمان خود از پزشکی، ریاضی و فلسفه تا صرف‌ونحو، احادیث و انساب تسلط داشت و در هنرهایی چون خوشنویسی، نقاشی و تذهیب زبردست بود. کتابخانه‌اش با بیش از ۴‌هزار کتاب نفیس، مرکز گردآمدن هنرمندان بود. به فارسی و ترکی شعر می‌گفت و نسخه‌ای از دیوان او در حدود ۳‌هزار بیت در کتابخانۀ سلطنتی نگهداری می‌شود. مجموعه‌ای از آثار هنری چون خطوط خوش، آثار مصوّران و نگارگران، جواهرات و ظروف‌چینی داشت که مشهور است.

ابراهیم میرزای صفوی
زادروز	۹۴۶ق
درگذشت	۹۸۴ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	خوشنویس
شغل و تخصص های دیگر	شاعر
آثار	دیوان شعر با حدود ۳‌هزار بیت
گروه مقاله	ادبیات فارسی
خویشاوندان سرشناس	شاه‌اسماعیل (پدربزرگ) - شاه‌طهماسب اول صفوی (پدرزن) - گوهر سلطان (همسر)