آشتیانی، سیدجلال الدین (۱۳۰۴ـ مشهد ۱۳۸۴ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =سید جلال الدین آشتیانی
|عنوان =سید جلال‌الدین آشتیانی
|نام =Sayyed Jalal-ed-Din Ashtiani
|نام =Sayyed Jalal-ed-Din Ashtiani
|نام دیگر=
|نام دیگر=
خط ۲۸: خط ۲۸:
|باشگاه =
|باشگاه =
}}
}}
[[پرونده:10135900-1.jpg|بندانگشتی|سید جلال الدین آشتیانی]]
[[پرونده:10135900-1.jpg|بندانگشتی|سید جلال‌الدین آشتیانی]]
آشتیانی، سید جلال‌الدین (۱۳۰۴ـ مشهد ۱۳۸۴ش)  Ashtiani, Sayyed Jalal-ed-Din[[پرونده:10135900.jpg|جایگزین=سیدجلال‌الدین آشتیانی|بندانگشتی|سیدجلال‌الدین آشتیانی]]
آشتیانی، سید جلال‌الدین (۱۳۰۴ـ مشهد ۱۳۸۴ش)  Ashtiani, Sayyed Jalal-ed-Din[[پرونده:10135900.jpg|جایگزین=سیدجلال‌الدین آشتیانی|بندانگشتی|سیدجلال‌الدین آشتیانی]]
فیلسوف، فقیه، و شارح حکمت متعالیه و کتب عرفانی [[ابن عربی، محیی الدین (مرسیه ۵۶۰ـ دمشق ۶۳۸ق)|ابن عربی]] در عصر حاضر. پس از فراگیری سطوح ادب فارسی و عربی در زادگاهش، به ارشاد میرزا ابوالقاسم دانش آشتیانی، در ۱۳۲۳ش برای تکمیل تحصیلات خود به [[قم، شهر|قم]]، [[قزوین، شهر|قزوین]]، [[نجف]] اشرف و [[تهران، شهر|تهران]] رفت؛ در [[فقه]] و اصول از محضر [[بروجردی، سید حسین (بروجرد ۱۲۵۴ـ قم ۱۳۴۰ش)|حاج آقا حسین بروجردی]]، [[خوانساری، محمدتقی (خوانسار ۱۲۶۷ـ همدان ۱۳۳۱ش)|سید محمدتقی خوانساری]]، [[کوه کمری، حسین بن محمد ( ـ نجف ۱۲۹۹ق)|سید حسین تبریزی کوه‌کمره‌ای]] و [[بجنوردی، سید حسن (بجنورد ۱۳۱۶ـ عراق ۱۳۹۶ق)|سید حسن بجنوردی]] بهره برد و نزد [[طباطبایی، محمدحسین (تبریز ۱۲۸۱ـ قم ۱۳۶۰ش)|علامه سید محمدحسین طباطبایی]]، [[رفیعی قزوینی، ابوالحسن (قزوین ۱۲۶۸ـ تهران ۱۳۵۳ش)|سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]] و حاج شیخ مهدی امیرکلایی مازندرانی فلسفه و عرفان آموخت. در ۱۳۳۸ش به [[مشهد، شهر|مشهد]] رفت و به عنوان استاد دانشگاه در رشتۀ فلسفه و عرفان به تدریس مشغول شد و با تلفیق مبانی عرفان ابن عربی با حکمت متعالیه تقریرهای خاصی از حکمت متعالیه در مسائلی مانند مباحث وجود ذهنی، معاد جسمانی، وحدت شخصیۀ وجود، چگونگی ترکیب جسم از ماده و صورت و حرکت جوهری عرضه کرد.  
فیلسوف، فقیه، و شارح حکمت متعالیه و کتب عرفانی [[ابن عربی، محیی الدین (مرسیه ۵۶۰ـ دمشق ۶۳۸ق)|ابن عربی]] در عصر حاضر. پس از فراگیری سطوح ادب فارسی و عربی در زادگاهش، به ارشاد میرزا ابوالقاسم دانش آشتیانی، در ۱۳۲۳ش برای تکمیل تحصیلات خود به [[قم، شهر|قم]]، [[قزوین، شهر|قزوین]]، [[نجف]] اشرف و [[تهران، شهر|تهران]] رفت؛ در [[فقه]] و اصول از محضر [[بروجردی، سید حسین (بروجرد ۱۲۵۴ـ قم ۱۳۴۰ش)|حاج آقا حسین بروجردی]]، [[خوانساری، محمدتقی (خوانسار ۱۲۶۷ـ همدان ۱۳۳۱ش)|سید محمدتقی خوانساری]]، [[کوه کمری، حسین بن محمد ( ـ نجف ۱۲۹۹ق)|سید حسین تبریزی کوه‌کمره‌ای]] و [[بجنوردی، سید حسن (بجنورد ۱۳۱۶ـ عراق ۱۳۹۶ق)|سید حسن بجنوردی]] بهره برد و نزد [[طباطبایی، محمدحسین (تبریز ۱۲۸۱ـ قم ۱۳۶۰ش)|علامه سید محمدحسین طباطبایی]]، [[رفیعی قزوینی، ابوالحسن (قزوین ۱۲۶۸ـ تهران ۱۳۵۳ش)|سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]] و حاج شیخ مهدی امیرکلایی مازندرانی فلسفه و عرفان آموخت. در ۱۳۳۸ش به [[مشهد، شهر|مشهد]] رفت و به عنوان استاد دانشگاه در رشتۀ فلسفه و عرفان به تدریس مشغول شد و با تلفیق مبانی عرفان ابن عربی با حکمت متعالیه تقریرهای خاصی از حکمت متعالیه در مسائلی مانند مباحث وجود ذهنی، معاد جسمانی، وحدت شخصیۀ وجود، چگونگی ترکیب جسم از ماده و صورت و حرکت جوهری عرضه کرد.  

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۰

سید جلال‌الدین آشتیانی
Sayyed Jalal-ed-Din Ashtiani
زادروز ۱۳۰۴ش
درگذشت مشهد ۱۳۸۴ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل استاد فلسفه و عرفان دانشگاه مشهد (۱۳۳۸ش)
شغل و تخصص اصلی فیلسوف
شغل و تخصص های دیگر فقیه و شارح
آثار شرح مقدمۀ قیصری؛ هستی از نظر فلسفه و عرفان؛ نقد تهافت الفلاسفۀ غزالی؛ تدوین مجموعۀ چهارجلدی منتخبات آثار حکمای الهی ایران
گروه مقاله فلسفه ، منطق و کلام
سید جلال‌الدین آشتیانی

آشتیانی، سید جلال‌الدین (۱۳۰۴ـ مشهد ۱۳۸۴ش) Ashtiani, Sayyed Jalal-ed-Din

سیدجلال‌الدین آشتیانی
سیدجلال‌الدین آشتیانی

فیلسوف، فقیه، و شارح حکمت متعالیه و کتب عرفانی ابن عربی در عصر حاضر. پس از فراگیری سطوح ادب فارسی و عربی در زادگاهش، به ارشاد میرزا ابوالقاسم دانش آشتیانی، در ۱۳۲۳ش برای تکمیل تحصیلات خود به قم، قزوین، نجف اشرف و تهران رفت؛ در فقه و اصول از محضر حاج آقا حسین بروجردی، سید محمدتقی خوانساری، سید حسین تبریزی کوه‌کمره‌ای و سید حسن بجنوردی بهره برد و نزد علامه سید محمدحسین طباطبایی، سید ابوالحسن رفیعی قزوینی و حاج شیخ مهدی امیرکلایی مازندرانی فلسفه و عرفان آموخت. در ۱۳۳۸ش به مشهد رفت و به عنوان استاد دانشگاه در رشتۀ فلسفه و عرفان به تدریس مشغول شد و با تلفیق مبانی عرفان ابن عربی با حکمت متعالیه تقریرهای خاصی از حکمت متعالیه در مسائلی مانند مباحث وجود ذهنی، معاد جسمانی، وحدت شخصیۀ وجود، چگونگی ترکیب جسم از ماده و صورت و حرکت جوهری عرضه کرد.

از آثارش: شرح مقدمۀ قیصری؛ شرح زادالمسافر ملاصدرا در معاد جسمانی، هستی از نظر فلسفه و عرفان؛ شرح حال و آراء فلسفی ملاصدرا؛ نقد تهافت الفلاسفۀ غزالی؛ تدوین مجموعۀ چهارجلدی منتخبات آثار حکمای الهی ایران، و تصحیح و تحشیۀ آثار گوناگون.