انگلیسی، هنر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده: 11572800-2.jpg | بندانگشتی|آقا و خانم اندروز، اثر تامس گينزبارو]]نقاشی و مجسمه‌سازی انگلستان از قرن ۱۰م. سنّت تصویرگری نسخ خطی از قرون‌ پیش از قرن ۱۰م استمرار یافته بود. تک‌چهره‌سازی از اواخر قرن ۱۵م رونق گرفت (نخست به پیشگامیِ نقاشان آلمانی و فروبومان<ref>Low Countries</ref>)؛ و سپس در قرن ۱۸م (توسط [[گینزبارو، تامس (۱۷۲۷ـ۱۷۸۸)|تامس گِینزبارو]]<ref>Thomas Gainsborough</ref> و [[رینولدز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲)|جاشوا رینولدز]]<ref>Joshua Reynolds</ref>) و در قرن ۲۰م (توسط [[هاکنی، دیوید (۱۹۳۷)|دیوید هاکنی]]<ref>David Hockney</ref> و لوتسیان فروید<ref>Lucian Freud</ref>) تداوم یافت. منظره‌پردازی در قرن ۱۹م با آثار [[کانستبل، جان (۱۷۷۶ـ۱۸۳۷)|جان کانستبل]]<ref>John Constable</ref> و [[ترنر، سیریل (۱۵۷۵ـ۱۶۲۶)|ترنر]]<ref>Turner</ref> به‌اوج رسید. نقاشان گروه احیاگران هنر پیشا رافائلی<ref>Pre-Raphaelite Brotherhood</ref>، برداشتِ ویکتوریایی از فرهنگ قرون وسطایی را عرضه کردند. در '''‎'''آغاز قرن ۲۰م گروه کَمدِن تاون<ref>Camden Town Group</ref> و [[بلومزبری، گروه|گروه بلومزبری]]<ref>Bloomsbury Group</ref> به تأثیرات هنر مدرن در نقاشی و مجسمه‌سازی پاسخ مساعد دادند؛ آثار [[اپستاین، جیکوب (۱۸۸۰ـ۱۹۵۹)|جیکوب اپستاین]]<ref>Jacob Epstein</ref> و [[مور، هنری (۱۸۹۸ـ۱۹۸۶)|هنری مور]]<ref>Henry Moore</ref> و [[هپورت، باربارا (۱۹۰۳ـ۱۹۷۵)|باربارا هپورت]]<ref>Barbara Hepworth</ref> به‌تدریج راه را به‌سوی انتزاع‌‌گرایی گشود. در دهۀ ۱۹۵۰م هنر پاپ در [[انگلستان]] آغاز شد. در نیمۀ دوم قرن ۲۰م، هنرمندان با مواد مختلط و غیرمعمول طبع‌آزمایی کردند، ازجمله لاشۀ گوسفند، اثر [[هرست، دمین (۱۹۶۵)|دامیِن هرست]]<ref>Damien Hirst