مهرجویی، داریوش (تهران ۱۳۱8ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


داریوش مهرجویی (تهران 17 آذر ۱۳۱8ش- )<br /> {{جعبه زندگینامه
داریوش مهرجویی (تهران 17 آذر ۱۳۱8- کرج 22 مهر 1402ش)   Dariush Mehrjui<br /> {{جعبه زندگینامه
|عنوان =داریوش مِهرجویی
|عنوان =داریوش مِهرجویی
|نام =
|نام =
خط ۸: خط ۸:
|لقب=
|لقب=
|زادروز=تهران 17 آذر ۱۳۱8ش
|زادروز=تهران 17 آذر ۱۳۱8ش
|تاریخ مرگ=
|تاریخ مرگ=کرج 22 مهر 1402ش
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت= ایرانی
|ملیت= ایرانی
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}[[پرونده:38549900- 2.jpg|جایگزین=داریوش مهرجویی|بندانگشتی|داریوش مهرجویی]]
}}[[پرونده:38549900- 2.jpg|جایگزین=داریوش مهرجویی|بندانگشتی|داریوش مهرجویی]]
[[پرونده:38549900- 3.jpg|جایگزین=مهرجویی سر صحنۀ فیلم سینمایی لامینور|بندانگشتی|مهرجویی سر صحنۀ فیلم سینمایی لامینور]]
[[پرونده:38549900- 3.jpg|جایگزین=مهرجویی سر صحنۀ فیلم سینمایی لامینور|بندانگشتی|مهرجویی سر صحنۀ فیلم سینمایی لامینور]]
فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان سینمای ایران. در رشتۀ فلسفه از دانشگاه کالیفرنیا فارغ‌التحصیل شد. به‌جز نخستین فیلمش ''الماس'' ''۳۳'' (۱۳۴۶) اغلب فیلم‌های او از آثار مهم و شاخص سینمای ایر‌انند. با فیلم ''گاو'' (۱۳۴۸) که در زمرۀ بهترین اقتباس‌های سینمایی از ادبیات معاصر فارسی به شمار می‌آید، مرزِ قاطعی بین خود و فیلم‌فارسی کشید؛ در ''آقای‌ هالو ‌''(۱۳۴۹)، بر رفتارِ آدمِ‌ محجوبِ شهرستانی‌ در رویارویی‌ با خطرات شهرهای بزرگ تأکید کرد، و در ''پستچی'' ‌‌(۱۳۵۱)، به‌ موضوع ‌سلطه‌پذیری‌ و عقیم‌بودن‌ و زوالِ‌ اشرافیتِ ‌زمین‌دار‌ پرداخت‌. ''دایرۀ‌ مینا'' ‌(۱۳۵7)، تصویری‌ هراس‌آور از گوشه‌های‌ پرت‌ و تاریکِ جامعۀ شهری است، و ''مدرسه‌ای‌ که‌ می‌رفتیم ‌''‌(۱۳۵۹)، نخستین‌ فیلم ‌مهرجویی‌ پس‌ از انقلاب‌، تصویری ‌استعاری‌ و نمادین‌ از مدرسه‌ به‌منزلۀ‌ جامعه‌ و مدیر به‌مثابۀ صاحبِ‌ قدرتِ سیاسی‌ را نشان می‌دهد. ''هامون'' ‌‌(۱۳۶۸)، سینمایی ذهنی و شخصی، و نوعی جست‌وجو برای یافتن پاسخی به پرسش‌های متعدد و متفاوت است. در فیلم‌های چهارگانۀ‌ ''بانو'' (۱۳۷۰)، ''سارا'' (۱۳۷۱)، ''پری'' (۱۳۷۳)، و ''لیلا'' (۱۳۷۵)، که همگی از لحاظ درون‌مایۀ اصلی در امتداد هم ‌قراردارند، کشمکشِ شخصیتِ زن با محیط اجتماعی، و عشق، ایثار، صدق، و خلوص او را نشان می‌دهد.   
فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان سینمای ایران. در رشتۀ فلسفه از [[دانشگاه کالیفرنیا]] فارغ‌التحصیل شد. به‌جز نخستین فیلمش ''الماس'' ''۳۳'' (۱۳۴۶) اغلب فیلم‌های او از آثار مهم و شاخص سینمای ایر‌انند. با فیلم ''گاو'' (۱۳۴۸) که در زمرۀ بهترین اقتباس‌های سینمایی از ادبیات معاصر فارسی به شمار می‌آید، مرز قاطعی بین خود و فیلم‌فارسی کشید؛ در ''آقای‌ هالو ‌''(۱۳۴۹)، بر رفتار آدمِ محجوب شهرستانی‌ در رویارویی‌ با خطرات شهرهای بزرگ تأکید کرد، و در ''پستچی'' ‌‌(۱۳۵۱)، به‌ موضوع ‌سلطه‌پذیری‌ و عقیم‌بودن‌ و زوال اشرافیتِ ‌زمین‌دار‌ پرداخت‌. ''دایرۀ‌ مینا'' ‌(۱۳۵7)، تصویری‌ هراس‌آور از گوشه‌های‌ پرت‌ و تاریکِ جامعۀ شهری است، و ''مدرسه‌ای‌ که‌ می‌رفتیم ‌''‌(۱۳۵۹)، نخستین‌ فیلم ‌مهرجویی‌ پس‌ از انقلاب‌، تصویری ‌استعاری‌ و نمادین‌ از مدرسه‌ به‌منزلۀ‌ جامعه‌ و مدیر به‌مثابۀ صاحبِ‌ قدرتِ سیاسی‌ را نشان می‌دهد. ''هامون'' ‌‌(۱۳۶۸)، سینمایی ذهنی و شخصی، و نوعی جست‌وجو برای یافتن پاسخی به پرسش‌های متعدد و متفاوت است. در فیلم‌های چهارگانۀ‌ ''بانو'' (۱۳۷۰)، ''سارا'' (۱۳۷۱)، ''پری'' (۱۳۷۳)، و ''لیلا'' (۱۳۷۵)، که همگی از لحاظ درون‌مایۀ اصلی در امتداد هم ‌قرار دارند، کشمکش شخصیت زن با محیط اجتماعی، و عشق، ایثار، صدق، و خلوص او را نشان می‌دهد.   


از داریوش مهرجویی آثاری به صورت تألیف و ترجمه به چاپ رسیده است که از میان آن‌ها ''مفتش بزرگ و روشنفکران رذل داستایوسکی''؛ ''بعد زیبایی''‌''شناختی و زیباشناسی واقعیت''؛ ''یونگ''، ''خدایان و انسان مدرن''؛ ''جهان هولوگرافیک''؛ و نمایش‌نامه‌های ''غرب واقعی و طفل مدفون''؛ ''آوازه''‌''خوان طاس و ترس'' درخور ذکرند.  
از داریوش مهرجویی آثاری به صورت تألیف و ترجمه به چاپ رسیده است که از میان آن‌ها ''مفتش بزرگ و روشنفکران رذل داستایوسکی''؛ ''بعد زیبایی''‌''شناختی و زیباشناسی واقعیت''؛ ''یونگ''، ''خدایان و انسان مدرن''؛ ''جهان هولوگرافیک''؛ و نمایش‌نامه‌های ''غرب واقعی و طفل مدفون''؛ ''آوازه''‌''خوان طاس و ترس'' درخور ذکرند.  


وی جوایز بین‌المللی و داخلی متعددی را برای فیلم‌هایی چون گاو، شیرک، هامون، پری، سارا و... دریافت کرده است. تعدادی از آثار مهرجویی در پیش و پس از انقلاب اسلامی از قبیل دایرۀ مینا، مدرسه‌ای که می‌رفتیم، بانو و سنتوری یا به صورت دائم توقیف شده یا به مدت طولانی اجازۀ اکران نیافته‌اند. همچنین مهرجویی از اواسط دهۀ 1380 به سمت ساخت آثاری پیش رفته که مورد توجه منتقدین قرار نگرفته‌اند، اگرچه آثار او در چند دهۀ اخیر در فروش با موفقیت همراه بوده‌اند.
وی جوایز بین‌المللی و داخلی متعددی را برای فیلم‌هایی چون ''گاو''، ''شیرک''، ''هامون''، ''پری''، ''سارا'' و... دریافت کرده است. تعدادی از آثار مهرجویی در پیش و پس از انقلاب اسلامی از قبیل ''دایرۀ مینا''، مدرسه‌ای که می‌رفتیم، ''بانو'' و ''سنتوری'' یا به صورت دائم توقیف شده یا به مدت طولانی اجازۀ اکران نیافته‌اند. همچنین مهرجویی از اواسط دهۀ 1380 به سمت ساخت آثاری پیش رفته که مورد توجه منتقدین قرار نگرفته‌اند، اگرچه آثار او در چند دهۀ اخیر در فروش با موفقیت همراه بوده‌اند.
 
داریوش مهرجویی و همسرش، وحیده محمدی‌فر، در ویلایشان در شهر کرج به قتل رسیدند.
 




'''برخی از جوایز و افتخارات'''
'''برخی از جوایز و افتخارات'''


جایزۀ بهترین فیلم‌نامه از دومین جشنواره فیلم سپاس (1348) برای فیلم گاو؛ جایزۀ فیپرشی سی و دومین دورهٔ جشنواره فیلم ونیز (1971) برای فیلم گاو؛ جایزۀ بخش نگاه نو جشنواره فیلم برلین (1972) برای فیلم گاو؛ جوایز بهترن فیلم و بهترین کارگردانی از سومین جشنواره فیلم سپاس (1349) برای فیلم اقای هالو؛ تقدیر برای بهترین فیلم (پستچی) در بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم ونیز (1974)؛ جوایز بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه از هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر (1368) برای فیلم هامون؛ جایزۀ بهترین فیلم از چهل و یکمین جشنواره فیلم سن‌سباستین (1993) برای فیلم سارا؛ جوایز بالن طلایی بهترین فیلم و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران از پانزدهمین دوره جشنواره فيلم سه قاره نانت (1993) برای فیلم سارا؛ سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از سیزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر (1373) برای فیلم پری؛ سیمرغ بلورین بهترین فیلم و لوح زرین بهترین فیلم از ديدگاه منتقدان از بیست و دومین دوره جشنواره فیلم فجر (1382) برای فیلم مهمان مامان؛ سیمرغ بلورین فیلم منتخب تماشاگران از بیست و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر (1385) برای فیلم سنتوری.
جایزۀ بهترین فیلم‌نامه از دومین جشنواره فیلم سپاس (1348) برای فیلم ''گاو''؛ جایزۀ فیپرشی سی و دومین دورهٔ جشنواره فیلم ونیز (1971) برای فیلم ''گاو''؛ جایزۀ بخش نگاه نو جشنواره فیلم برلین (1972) برای فیلم ''گاو''؛ جوایز بهترن فیلم و بهترین کارگردانی از سومین جشنواره فیلم سپاس (1349) برای فیلم ''اقای هالو''؛ تقدیر برای بهترین فیلم (''پستچی'') در بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم ونیز (1974)؛ جوایز بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه از هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر (1368) برای فیلم ''هامون''؛ جایزۀ بهترین فیلم از چهل و یکمین جشنواره فیلم سن‌سباستین (1993) برای فیلم ''سارا''؛ جوایز بالن طلایی بهترین فیلم و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران از پانزدهمین دوره جشنواره فيلم سه قاره نانت (1993) برای فیلم ''سارا''؛ سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از سیزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر (1373) برای فیلم ''پری''؛ سیمرغ بلورین بهترین فیلم و لوح زرین بهترین فیلم از ديدگاه منتقدان از بیست و دومین دوره جشنواره فیلم فجر (1382) برای فیلم ''مهمان مامان''؛ سیمرغ بلورین فیلم منتخب تماشاگران از بیست و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر (1385) برای فیلم ''سنتوری''.




خط ۴۶: خط ۴۹:
<br />
<br />


*[[الماس 33 (فیلم)|الماس 33]] (۱۳۴۶)
*[[الماس 33 (فیلم)|''الماس 33'']] (۱۳۴۶)
*[[گاو (سینما)|گاو]] (۱۳۴۸)
*[[گاو (سینما)|''گاو'']] (۱۳۴۸)
*[[آقای هالو (فیلم)|آقای هالو]] (۱۳۴۹)
*[[آقای هالو (فیلم)|''آقای هالو'']] (۱۳۴۹)
*[[پستچی (فیلم)|پستچی]] (۱۳۵۱)
*[[پستچی (فیلم)|''پستچی'']] (۱۳۵۱)
*[[دایره مینا (فیلم)|دايرۀ مينا]] (۱۳۵۷)
*[[دایره مینا (فیلم)|''دايرۀ مينا'']] (۱۳۵۷)
*مدرسه‌ای که می‌رفتیم (۱۳۵۹)
*''مدرسه‌ای که می‌رفتیم'' (۱۳۵۹)
*[[اجاره نشین ها (سینما)|اجاره‌نشين‌ها]] (۱۳۶۵)
*[[اجاره نشین ها (سینما)|''اجاره‌نشين‌ها'']] (۱۳۶۵)
*[[شیرک (فیلم)|شيرك]] (۱۳۶۶)
*[[شیرک (فیلم)|''شيرک'']] (۱۳۶۶)
*[[هامون]] (۱۳۶۸)
*''[[هامون]]'' (۱۳۶۸)
*[[بانو (فیلم)|بانو]] (۱۳۷۰)
*[[بانو (فیلم)|''بانو'']] (۱۳۷۰)
*[[سارا (سینما)|سارا]] (۱۳۷۱)
*[[سارا (سینما)|''سارا'']] (۱۳۷۱)
*[[پری (فیلم)|پری]] (۱۳۷۳)
*[[پری (فیلم)|''پری'']] (۱۳۷۳)
*[[لیلا (فیلم)|ليلا]] (۱۳۷۵)
*[[لیلا (فیلم)|''ليلا'']] (۱۳۷۵)
*[[درخت گلابی (فیلم)|درخت گلابی]] (۱۳۷۶)
*[[درخت گلابی (فیلم)|''درخت گلابی'']] (۱۳۷۶)
*[[داستانهای جزیره (اپیزود اول: دختردایی گمشده)|دختردايی گمشده (اپیزود اول از داستانهای جزيره- ۱۳۷۷)]]
*[[داستانهای جزیره (اپیزود اول: دختردایی گمشده)|''دختردايی گمشده'' (اپیزود اول از داستانهای جزيره- ۱۳۷۷)]]
*[[میکس (فیلم)|ميكس]] (۱۳۷۸)
*[[میکس (فیلم)|''ميکس'']] (۱۳۷۸)
*[[بمانی (فیلم)|بمانی]] (۱۳۸۰)
*[[بمانی (فیلم)|''بمانی'']] (۱۳۸۰)
*[[مهمان مامان]] (۱۳۸۲)
*[[مهمان مامان|''مهمان مامان'']] (۱۳۸۲)
*[[سنتوری (فیلم)|سنتوری]] (۱۳۸۵)
*[[سنتوری (فیلم)|''سنتوری'']] (۱۳۸۵)
*[[طهران- تهران (فیلم)|طهران- تهران]] (۱۳۸۷)
*[[طهران- تهران (فیلم)|''طهران- تهران'']] (۱۳۸۷)
*[[آسمان محبوب (فیلم)|آسمان محبوب]] (۱۳۸۸)
*[[آسمان محبوب (فیلم)|''آسمان محبوب'']] (۱۳۸۸)
*[[نارنجی‌ پوش (فیلم)|نارنجی‌پوش]] (۱۳۹۰)
*[[نارنجی‌ پوش (فیلم)|''نارنجی‌پوش'']] (۱۳۹۰)
*[[چه خوبه که برگشتی (فیلم)|چه خوبه كه برگشتی]] (۱۳۹۱)
*[[چه خوبه که برگشتی (فیلم)|''چه خوبه که برگشتی'']] (۱۳۹۱)
*[[اشباح (فیلم)|اشباح]] (۱۳۹۲)
*[[اشباح (فیلم)|''اشباح'']] (۱۳۹۲)
*[[لامینور (فیلم)|لامينور]] (۱۳۹۸)
*[[لامینور (فیلم)|''لامينور'']] (۱۳۹۸)


----
----

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۳۳

داریوش مهرجویی (تهران 17 آذر ۱۳۱8- کرج 22 مهر 1402ش) Dariush Mehrjui

داریوش مِهرجویی
زادروز تهران 17 آذر ۱۳۱8ش
درگذشت کرج 22 مهر 1402ش
ملیت  ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل فارغ‌التحصیل در رشتۀ فلسفه از دانشگاه کالیفرنیا
شغل و تخصص اصلی فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان
آثار  بانو (1370)؛ سارا (1371)؛ پری (1373)؛ لیلا (1375)
گروه مقاله سینما
خویشاوندان سرشناس ژیلا مهرجویی (خواهر)
داریوش مهرجویی
داریوش مهرجویی
مهرجویی سر صحنۀ فیلم سینمایی لامینور
مهرجویی سر صحنۀ فیلم سینمایی لامینور

فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان سینمای ایران. در رشتۀ فلسفه از دانشگاه کالیفرنیا فارغ‌التحصیل شد. به‌جز نخستین فیلمش الماس ۳۳ (۱۳۴۶) اغلب فیلم‌های او از آثار مهم و شاخص سینمای ایر‌انند. با فیلم گاو (۱۳۴۸) که در زمرۀ بهترین اقتباس‌های سینمایی از ادبیات معاصر فارسی به شمار می‌آید، مرز قاطعی بین خود و فیلم‌فارسی کشید؛ در آقای‌ هالو ‌(۱۳۴۹)، بر رفتار آدمِ محجوب شهرستانی‌ در رویارویی‌ با خطرات شهرهای بزرگ تأکید کرد، و در پستچی ‌‌(۱۳۵۱)، به‌ موضوع ‌سلطه‌پذیری‌ و عقیم‌بودن‌ و زوال اشرافیتِ ‌زمین‌دار‌ پرداخت‌. دایرۀ‌ مینا ‌(۱۳۵7)، تصویری‌ هراس‌آور از گوشه‌های‌ پرت‌ و تاریکِ جامعۀ شهری است، و مدرسه‌ای‌ که‌ می‌رفتیم ‌‌(۱۳۵۹)، نخستین‌ فیلم ‌مهرجویی‌ پس‌ از انقلاب‌، تصویری ‌استعاری‌ و نمادین‌ از مدرسه‌ به‌منزلۀ‌ جامعه‌ و مدیر به‌مثابۀ صاحبِ‌ قدرتِ سیاسی‌ را نشان می‌دهد. هامون ‌‌(۱۳۶۸)، سینمایی ذهنی و شخصی، و نوعی جست‌وجو برای یافتن پاسخی به پرسش‌های متعدد و متفاوت است. در فیلم‌های چهارگانۀ‌ بانو (۱۳۷۰)، سارا (۱۳۷۱)، پری (۱۳۷۳)، و لیلا (۱۳۷۵)، که همگی از لحاظ درون‌مایۀ اصلی در امتداد هم ‌قرار دارند، کشمکش شخصیت زن با محیط اجتماعی، و عشق، ایثار، صدق، و خلوص او را نشان می‌دهد.

از داریوش مهرجویی آثاری به صورت تألیف و ترجمه به چاپ رسیده است که از میان آن‌ها مفتش بزرگ و روشنفکران رذل داستایوسکی؛ بعد زیباییشناختی و زیباشناسی واقعیت؛ یونگ، خدایان و انسان مدرن؛ جهان هولوگرافیک؛ و نمایش‌نامه‌های غرب واقعی و طفل مدفون؛ آوازهخوان طاس و ترس درخور ذکرند.

وی جوایز بین‌المللی و داخلی متعددی را برای فیلم‌هایی چون گاو، شیرک، هامون، پری، سارا و... دریافت کرده است. تعدادی از آثار مهرجویی در پیش و پس از انقلاب اسلامی از قبیل دایرۀ مینا، مدرسه‌ای که می‌رفتیم، بانو و سنتوری یا به صورت دائم توقیف شده یا به مدت طولانی اجازۀ اکران نیافته‌اند. همچنین مهرجویی از اواسط دهۀ 1380 به سمت ساخت آثاری پیش رفته که مورد توجه منتقدین قرار نگرفته‌اند، اگرچه آثار او در چند دهۀ اخیر در فروش با موفقیت همراه بوده‌اند.

داریوش مهرجویی و همسرش، وحیده محمدی‌فر، در ویلایشان در شهر کرج به قتل رسیدند.


برخی از جوایز و افتخارات

جایزۀ بهترین فیلم‌نامه از دومین جشنواره فیلم سپاس (1348) برای فیلم گاو؛ جایزۀ فیپرشی سی و دومین دورهٔ جشنواره فیلم ونیز (1971) برای فیلم گاو؛ جایزۀ بخش نگاه نو جشنواره فیلم برلین (1972) برای فیلم گاو؛ جوایز بهترن فیلم و بهترین کارگردانی از سومین جشنواره فیلم سپاس (1349) برای فیلم اقای هالو؛ تقدیر برای بهترین فیلم (پستچی) در بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم ونیز (1974)؛ جوایز بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه از هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر (1368) برای فیلم هامون؛ جایزۀ بهترین فیلم از چهل و یکمین جشنواره فیلم سن‌سباستین (1993) برای فیلم سارا؛ جوایز بالن طلایی بهترین فیلم و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران از پانزدهمین دوره جشنواره فيلم سه قاره نانت (1993) برای فیلم سارا؛ سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از سیزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر (1373) برای فیلم پری؛ سیمرغ بلورین بهترین فیلم و لوح زرین بهترین فیلم از ديدگاه منتقدان از بیست و دومین دوره جشنواره فیلم فجر (1382) برای فیلم مهمان مامان؛ سیمرغ بلورین فیلم منتخب تماشاگران از بیست و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر (1385) برای فیلم سنتوری.


آثار سینمایی (کارگردانی)