پاپوآ گینه نو: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پاپوآ گینۀ نو (Papua New Guinea)<br/> [[File:13002500-1.jpg|thumb|پاپوآ گينه نو]][[File:13002500.jpg|thumb|پاپوآ گينه نو]]'''موقعیت'''. این سرزمین در آبهای غربی اقیانوس آرام و در بخش شرقی جزیرۀ گینۀ نو جای دارد و همراه با چند جزیره و جزیرک، سرزمینی را به مساحت ۶۴۲,۸۴۰ کیلومتر مربع تشکیل میدهد و پایتخت آن پورت مورزبی<ref>Port Moresby </ref> است. | پاپوآ گینۀ نو (Papua New Guinea)<br/> [[File:13002500-1.jpg|thumb|پاپوآ گينه نو]][[File:13002500.jpg|thumb|پاپوآ گينه نو]]'''موقعیت'''. این سرزمین در آبهای غربی [[اقیانوس آرام]] و در بخش شرقی جزیرۀ [[گینه نو|گینۀ نو]] جای دارد و همراه با چند جزیره و جزیرک، سرزمینی را به مساحت ۶۴۲,۸۴۰ کیلومتر مربع تشکیل میدهد و پایتخت آن [[پورت مورزبی]]<ref>Port Moresby </ref> است. | ||
'''سیمای طبیعی'''. بیش از ۵/۴ این کشور را بخش شرقی جزیرۀ بزرگ گینۀ نو تشکیل داده و یکپنجم دیگر، به جزایر مرجانی تروبریاند<ref>Trobriand </ref> و جزایر نیوبریتن<ref>New Britain </ref> و نیوایرلند<ref>New Ireland </ref> تعلق دارد که همگی در مجمعالجزایر بیسمارک<ref>Bismarck Archipelago </ref> جا دارند. بخش گینۀ نو این کشور از رشتهکوههایی تشکیل شده که تحت تأثیر زمینلرزه و فعالیتهای آتشفشانی بهوجود آمدهاند. رشتهکوههای اوئن استنلی<ref>Owen Stanley Range </ref> در جنوب شرقی و ارتفاعات شمال غربی، ازجمله کوههای مهم آن محسوب میشوند و یگانه ناحیۀ کمارتفاع و پهناور آن در اطراف ارتفاعات مرکزی قرار دارد و بلندترین نقطۀ آن، کوه ویلهلم<ref>Mount Wilhelm </ref> است که آن نیز، در رشته ارتفاعات مرکزی واقع است و ارتفاع آن به ۴,۶۹۴ متر میرسد. خلیج بزرگ پاپوآ<ref>Gulf of Papua</ref> در ساحل باتلاقی جنوب، که از دلتای رودخانههای متعدد بهویژه رودهای فلای<ref> Fly </ref>، کیکوری<ref>Kikory </ref>، و پوراری<ref>Purari </ref> پدید آمده است قرار دارد؛ و ساحل شرقی نیز خلیجهای هیوئن<ref>Huon Gulf</ref> و میلن و هالینکوت و چند خلیجک دیگر را در خود جا داده است. این کشور از اقلیم گرم و مرطوب مدارگانی همراه با بارانهای شدید فصلی بهرهمند است و از جنگلهای کرنای ساحلی و | '''سیمای طبیعی'''. بیش از ۵/۴ این کشور را بخش شرقی جزیرۀ بزرگ گینۀ نو تشکیل داده و یکپنجم دیگر، به جزایر مرجانی [[تروبریاند، جزایر|تروبریاند]]<ref>Trobriand </ref> و جزایر [[نیوبریتن]]<ref>New Britain </ref> و نیوایرلند<ref>New Ireland </ref> تعلق دارد که همگی در [[بیسمارک، مجمع الجزایر|مجمعالجزایر بیسمارک]]<ref>Bismarck Archipelago </ref> جا دارند. بخش گینۀ نو این کشور از رشتهکوههایی تشکیل شده که تحت تأثیر [[زلزله|زمینلرزه]] و فعالیتهای آتشفشانی بهوجود آمدهاند. رشتهکوههای اوئن استنلی<ref>Owen Stanley Range </ref> در جنوب شرقی و ارتفاعات شمال غربی، ازجمله کوههای مهم آن محسوب میشوند و یگانه ناحیۀ کمارتفاع و پهناور آن در اطراف ارتفاعات مرکزی قرار دارد و بلندترین نقطۀ آن، کوه ویلهلم<ref>Mount Wilhelm </ref> است که آن نیز، در رشته ارتفاعات مرکزی واقع است و ارتفاع آن به ۴,۶۹۴ متر میرسد. خلیج بزرگ پاپوآ<ref>Gulf of Papua</ref> در ساحل باتلاقی جنوب، که از دلتای رودخانههای متعدد بهویژه رودهای [[فلای، رود|فلای]]<ref> Fly </ref>، کیکوری<ref>Kikory </ref>، و پوراری<ref>Purari </ref> پدید آمده است قرار دارد؛ و ساحل شرقی نیز خلیجهای [[هیوئن، خلیج|هیوئن]]<ref>Huon Gulf</ref> و میلن و هالینکوت و چند خلیجک دیگر را در خود جا داده است. این کشور از اقلیم گرم و مرطوب مدارگانی همراه با بارانهای شدید فصلی بهرهمند است و از جنگلهای کرنای ساحلی و [[بلوط]]، [[راش]]، و [[کاج]] کوهستانی پوشیده شده است و حیات وحش آن را که بهویژه از پرندگان کمیاب و شترمرغهای غولپیکر و پرندۀ رنگینبال بهشتی تشکیل شده، در پناه خود جای داده است. | ||
'''اقتصاد'''. پاپوآ گینۀ نو از نظر منابع طبیعی بسیار غنی است و بیشتر فعالیتهای اقتصادی آن در معدنکاوی و استخراج کانیهایی چون مس و طلا و نقره متمرکز است و گاز طبیعی و نیروی هیدروالکتریک انرژی مورد نیاز آن را تأمین میکنند. کشاورزی این سامان وضعیت نسبتاً مناسبی دارد و | '''اقتصاد'''. پاپوآ گینۀ نو از نظر منابع طبیعی بسیار غنی است و بیشتر فعالیتهای اقتصادی آن در معدنکاوی و استخراج کانیهایی چون [[مس (شیمی)|مس]] و [[طلا]] و [[نقره (فلزات)|نقره]] متمرکز است و [[گاز طبیعی]] و نیروی هیدروالکتریک انرژی مورد نیاز آن را تأمین میکنند. [[کشاورزی]] این سامان وضعیت نسبتاً مناسبی دارد و [[غلات (گیاهان)|غلات]]، [[قهوه]]، [[چای]]، [[کاکائو]]، کوپرا، روغن [[نخل]]، [[نارگیل]]، [[موز]]، [[نیشکر]]، سیبزمینی هندی، و [[آناناس، میوه|آناناس]] از مهمترین فرآوردههای صادراتی آن بهشمار میروند. | ||
'''حکومت و سیاست'''. نظام حاکم بر این کشور، فرمانداری کل با یک مجلس قانونگذاری است. ۱۰۹ عضو مجلس ملی آن هر پنج سال یکبار انتخاب میشوند و فرماندار کل را به سمت خود منصوب میدارند. فرماندار کل نیز نخستوزیر را به مجلس معرفی میکند و پس از تأیید و تصویب مجلس، امور اجرایی به او محول میشود. | '''حکومت و سیاست'''. نظام حاکم بر این کشور، فرمانداری کل با یک مجلس قانونگذاری است. ۱۰۹ عضو مجلس ملی آن هر پنج سال یکبار انتخاب میشوند و فرماندار کل را به سمت خود منصوب میدارند. فرماندار کل نیز [[نخست وزیر|نخستوزیر]] را به مجلس معرفی میکند و پس از تأیید و تصویب مجلس، امور اجرایی به او محول میشود. | ||
'''مردم و تاریخ'''. جمعیت کشور پاپوآ گینۀ نو حدود ۶,۷۰۳,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۰.۴ نفر در کیلومتر مربع میرسد. ۸۴ درصد از جمعیت آن را پاپوآییها تشکیل دادهاند و ۵۶ درصد از مردم آن پیرو آیین پروتستاناند و زبان رسمی آنان انگلیسی است. گینۀ نو از حدود ۲۵۰۰پم مسکون بوده ولی هیچگونه ارتباطی با سرزمینهای دیگر نداشته و ناشناخته بوده است. اسپانیاییها در ۱۵۴۵ به این سرزمین وارد شدند و آن را به مالکیت خود درآوردند. در ۱۷۹۳ انگلیسیها نیز وارد صحنه شدند و آنجا را تصرف کردند. در ۱۹۰۶ آلمان نواحی تحت اشغال انگلستان را اشغال و پس از پایان جنگ جهانی اول به استرالیا که از سوی انگلستان نمایندگی | '''مردم و تاریخ'''. جمعیت کشور پاپوآ گینۀ نو حدود ۶,۷۰۳,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۰.۴ نفر در کیلومتر مربع میرسد. ۸۴ درصد از جمعیت آن را پاپوآییها تشکیل دادهاند و ۵۶ درصد از مردم آن پیرو آیین پروتستاناند و زبان رسمی آنان انگلیسی است. گینۀ نو از حدود ۲۵۰۰پم مسکون بوده ولی هیچگونه ارتباطی با سرزمینهای دیگر نداشته و ناشناخته بوده است. اسپانیاییها در ۱۵۴۵ به این سرزمین وارد شدند و آن را به مالکیت خود درآوردند. در ۱۷۹۳ انگلیسیها نیز وارد صحنه شدند و آنجا را تصرف کردند. در ۱۹۰۶ [[آلمان]] نواحی تحت اشغال [[انگلستان]] را اشغال و پس از پایان [[جنگ جهانی اول]] به [[استرالیا]] که از سوی انگلستان نمایندگی داشت، واگذار کرد و سپس به قیمومت [[جامعه ملل|جامعۀ ملل]] درآمد. این سرزمین در ۱۹۴۶ به خودمختاری داخلی رسید و در ۱۹۷۵ به استقلال کامل دست یافت و از اعضای جامعۀ ملل مشترکالمنافع [[بریتانیا]] و نیز عضو [[سازمان ملل متحد]] شد. | ||
<br/> <!--13002500--> | <br/> <!--13002500--> | ||
[[Category:تاریخ جهان]] [[Category:کشورهای اقیانوسیه]] [[Category:جغرافیای اقیانوسیه]] [[Category:جغرافیای انسانی اقیانوسیه]] [[Category:جغرافیای طبیعی اقیانوسیه]] [[Category:قاره ها و کشورها]] [[Category:کشورها]] | [[Category:تاریخ جهان]] [[Category:کشورهای اقیانوسیه]] [[Category:جغرافیای اقیانوسیه]] [[Category:جغرافیای انسانی اقیانوسیه]] [[Category:جغرافیای طبیعی اقیانوسیه]] [[Category:قاره ها و کشورها]] [[Category:کشورها]] | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۰۹
پاپوآ گینۀ نو (Papua New Guinea)
موقعیت. این سرزمین در آبهای غربی اقیانوس آرام و در بخش شرقی جزیرۀ گینۀ نو جای دارد و همراه با چند جزیره و جزیرک، سرزمینی را به مساحت ۶۴۲,۸۴۰ کیلومتر مربع تشکیل میدهد و پایتخت آن پورت مورزبی[۱] است.
سیمای طبیعی. بیش از ۵/۴ این کشور را بخش شرقی جزیرۀ بزرگ گینۀ نو تشکیل داده و یکپنجم دیگر، به جزایر مرجانی تروبریاند[۲] و جزایر نیوبریتن[۳] و نیوایرلند[۴] تعلق دارد که همگی در مجمعالجزایر بیسمارک[۵] جا دارند. بخش گینۀ نو این کشور از رشتهکوههایی تشکیل شده که تحت تأثیر زمینلرزه و فعالیتهای آتشفشانی بهوجود آمدهاند. رشتهکوههای اوئن استنلی[۶] در جنوب شرقی و ارتفاعات شمال غربی، ازجمله کوههای مهم آن محسوب میشوند و یگانه ناحیۀ کمارتفاع و پهناور آن در اطراف ارتفاعات مرکزی قرار دارد و بلندترین نقطۀ آن، کوه ویلهلم[۷] است که آن نیز، در رشته ارتفاعات مرکزی واقع است و ارتفاع آن به ۴,۶۹۴ متر میرسد. خلیج بزرگ پاپوآ[۸] در ساحل باتلاقی جنوب، که از دلتای رودخانههای متعدد بهویژه رودهای فلای[۹]، کیکوری[۱۰]، و پوراری[۱۱] پدید آمده است قرار دارد؛ و ساحل شرقی نیز خلیجهای هیوئن[۱۲] و میلن و هالینکوت و چند خلیجک دیگر را در خود جا داده است. این کشور از اقلیم گرم و مرطوب مدارگانی همراه با بارانهای شدید فصلی بهرهمند است و از جنگلهای کرنای ساحلی و بلوط، راش، و کاج کوهستانی پوشیده شده است و حیات وحش آن را که بهویژه از پرندگان کمیاب و شترمرغهای غولپیکر و پرندۀ رنگینبال بهشتی تشکیل شده، در پناه خود جای داده است.
اقتصاد. پاپوآ گینۀ نو از نظر منابع طبیعی بسیار غنی است و بیشتر فعالیتهای اقتصادی آن در معدنکاوی و استخراج کانیهایی چون مس و طلا و نقره متمرکز است و گاز طبیعی و نیروی هیدروالکتریک انرژی مورد نیاز آن را تأمین میکنند. کشاورزی این سامان وضعیت نسبتاً مناسبی دارد و غلات، قهوه، چای، کاکائو، کوپرا، روغن نخل، نارگیل، موز، نیشکر، سیبزمینی هندی، و آناناس از مهمترین فرآوردههای صادراتی آن بهشمار میروند.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر این کشور، فرمانداری کل با یک مجلس قانونگذاری است. ۱۰۹ عضو مجلس ملی آن هر پنج سال یکبار انتخاب میشوند و فرماندار کل را به سمت خود منصوب میدارند. فرماندار کل نیز نخستوزیر را به مجلس معرفی میکند و پس از تأیید و تصویب مجلس، امور اجرایی به او محول میشود.
مردم و تاریخ. جمعیت کشور پاپوآ گینۀ نو حدود ۶,۷۰۳,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۰.۴ نفر در کیلومتر مربع میرسد. ۸۴ درصد از جمعیت آن را پاپوآییها تشکیل دادهاند و ۵۶ درصد از مردم آن پیرو آیین پروتستاناند و زبان رسمی آنان انگلیسی است. گینۀ نو از حدود ۲۵۰۰پم مسکون بوده ولی هیچگونه ارتباطی با سرزمینهای دیگر نداشته و ناشناخته بوده است. اسپانیاییها در ۱۵۴۵ به این سرزمین وارد شدند و آن را به مالکیت خود درآوردند. در ۱۷۹۳ انگلیسیها نیز وارد صحنه شدند و آنجا را تصرف کردند. در ۱۹۰۶ آلمان نواحی تحت اشغال انگلستان را اشغال و پس از پایان جنگ جهانی اول به استرالیا که از سوی انگلستان نمایندگی داشت، واگذار کرد و سپس به قیمومت جامعۀ ملل درآمد. این سرزمین در ۱۹۴۶ به خودمختاری داخلی رسید و در ۱۹۷۵ به استقلال کامل دست یافت و از اعضای جامعۀ ملل مشترکالمنافع بریتانیا و نیز عضو سازمان ملل متحد شد.