آستان قدس رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ الگو:جعبه اطلاعات جای‌های تاریخی ایران | {{الگو:جعبه اطلاعات جای‌های تاریخی ایران | ||
| نام =آستانِ قُدسِ رَضَوی | | نام =آستانِ قُدسِ رَضَوی | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| اندازه تصوير = | | اندازه تصوير = | ||
| عنوان تصوير = | | عنوان تصوير = | ||
| استان = | | استان =خراسان رضوی | ||
| شهرستان = | | شهرستان =مشهد | ||
| بخش = | | بخش = | ||
| نام محلي = | | نام محلي = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
آستان قدس رضوی (Astan Quds Razavi) | آستان قدس رضوی (Astan Quds Razavi) | ||
<br /> | <br /> [[File:10122900-2.jpg|thumb|آستانِ قُدسِ رَضَوی]][[File:10122900-3.jpg|thumb|آستانِ قُدسِ رَضَوی]][[File:10122900-4.jpg|thumb|آستانِ قُدسِ رَضَوی]][[File:10122900.jpg|thumb|آستانِ قُدسِ رَضَوی]]مجموعۀ وسیع و باشکوه زیارتگاه حضرت [[امام رضا]] (ع) در [[مشهد، شهر|شهر مشهد]] و مجلل‌ترین زیارتگاه [[ایران]] و جهان اسلام. هستۀ اصلی آن مربوط به قرن ۲ق است. امام رضا (ع) پس از شهادت (۲۰۳ق) در بقعه‌ای که [[هارون الرشید|هارون‌الرشید]] در آن مدفون بود، به خاک سپرده شد. این بقعه در آبادی «[[سناباد]]» واقع بود و بعد از دفن امام رضا (ع) به مشهد شهرت یافت. در عهد [[دیلمیان]] بقعۀ آن تزیین شد، اما [[سبکتکین غزنوی]] دستور داد تا سقف و قسمتی از دیوار آن را ویران کنند. در زمان سلطان [[محمود غزنوی (۳۶۰ـ۴۲۱ق)|محمود غزنوی]] آن را تعمیر کردند و مناری بر آن افزودند. در ۵۴۸ق در جریان حملۀ غُزان، بنای بقعه آسیب دید و چند سال بعد در عهد سلطان سنجر سلجوقی مرمت شد. خواهرزادۀ سلطان سنجر، زمّرد ملک، بعد از وی ازارۀ حرم را با کاشی تزیین کرد. از دورۀ [[خوارزمشاهیان]] سه [[محراب (معماری اسلامی)|محراب]] نیز در حرم وجود دارد. در یورش مغول حرم مطهر آسیب فراوان دید اما در دورۀ [[ایلخانان]]، نخست توسط [[غازان خان|غازان]] و سپس در زمان [[الجایتو]] (۷۰۳ـ۱۷۶ق)، پادشاه شیعی مذهب ایلخانی، مرمت و بر آبادانی آن افزوده شد. در قرن ۸ق آثار آستان قدس عبارت بودند از [[حرم]]، [[مسجد]] بالاسر، چند بنای متصل به ضلع شمالی و یک [[مدرسه]]. با کوشش [[شاهرخ تیموری]] برای آبادانی مشهد، مجموعۀ آستان قدس نیز به همت همسرش [[گوهرشاد]] گسترش چشمگیری یافت. نخستین مسجد جامع شهر مشهد به نام [[مسجد گوهرشاد]] در سمت قبلۀ حرم در ۸۲۱ق ساخته شد. سپس دارالحفاظ، دارالسّیاده (بزرگ‌ترین رواق اطراف حرم) و بالاخره تحویل‌خانه یا خزانه را بنا کردند. در سال‌های پایانی دورۀ تیموری، [[امیرعلی شیر نوایی|امیرعلی شیرنوایی]]، وزیر [[سلطان حسین بایقرا]]، صحن قدیم و اساس [[ایوان]] طلا را برآورد که صحن یاد شده در زمان [[شاه عباس کبیر|شاه عباس]] گسترش یافت. [[شاه طهماسب|شاه طهماسب صفوی]] منارۀ نزدیک [[گنبد (معماری)|گنبد]] را مرمت و طلاکاری و در ۹۳۲ق خشت‌های نفیس روی گنبد را به خشت‌های طلا تبدیل کرد. اندکی بعد در شورش [[عبدالمومن خان شیبانی ( ـ۱۰۰۶ق)|عبدالمؤمن‌خان ازبک]] خشت‌های طلای گنبد و گلدسته، همراه با دیگر نفایس آستان قدس، به یغما رفت. شاه عباس اول در ۱۰۱۰ق در سفری که پیاده از [[اصفهان، شهر|اصفهان]] به مشهد رفت، دستور طلاکاری مسجد و گنبد را داد. وسعت‌دادن به صحن کهنه، احداث ایوان شمالی، اتاق‌ها و سردرها و ایوان‌های شرقی و غربی آن از دیگر اقدامات شاه عباس اول بود. ایجاد رواق توحیدخانه در شمال حرم از آثار منسوب به [[فیض کاشانی، ملامحسن (کاشان ۱۰۰۷ـ ۱۰۹۱ق)|ملامحسن فیض]] است. ایوان طلای صحن کهنه توسط [[نادرشاه افشار]] تعمیر و طلاکاری شد. طلاکاری منارۀ بالای آن مربوط به ۱۱۴۲ق و بنای منارۀ ایوان شمالی و [[تذهیب]] آن نیز مربوط به دورۀ نادری است. در دورۀ [[قاجار، ایل|قاجار]] نیز تعمیرات و آثار چندی به وجود می‌آید. بنای صحن نو در سلطنت [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه قاجار]]، بنای رواق دارالسّعاده در ۱۲۵۱ق، و ترکیب رواق درالضّیافه در ۱۳۳۰ق ازجمله آثار دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجاریه]] است. در جریان تجاوز روس‌ها به خراسان و حمله به آستانه و به توپ‌بستن گنبد و سوراخ‌کردن چند جای آن، رواق‌ها به اشغال قزاق‌های روسی درآمد (۱۳۳۰ق). ویرانگری‌های روس‌ها در ۱۳۳۱ق توسط سلطان میرزا حسین‌خان، والی خراسان، مرمت شد. در ۱۳۰۷ش فلکۀ دور حرم و سپس بنای موزه، کتابخانه و تالار تشریفات احداث شد. در جریان تعمیرات و تغییرات در ۱۳۵۰ش برخی آثار با ارزش تاریخی منهدم و به‌جای آن فضای سبز ایجاد شد. آینه‌کاری‌های دیوارهای حرم مربوط به دورۀ [[ناصرالدین شاه قاجار]] است (۱۲۷۵ق). آینه‌کاری‌های دیگر واحدها نیز از این زمان به بعد آغاز شد. | ||
'''صندوق و ضریح مطهر'''. اولین صندوق ظاهراً در ۵۰۰ق و پس از آن در دورۀ سلطنت محمد خوارزمشاه نصب شده است. | '''صندوق و ضریح مطهر'''. اولین صندوق ظاهراً در ۵۰۰ق و پس از آن در دورۀ سلطنت [[محمد خوارزمشاه ( ـ۶۱۷ق)|محمد خوارزمشاه]] نصب شده است. شاه طهماسب اول صندوقی را با صفحۀ ضخیم طلا بر روی مرقد نصب کرد (۹۵۷ق) و در عهد شاه عباس صندوق جدید طلاپوش بر روی مرقد نصب شد (۱۰۱۲ق). صندوق را در ۱۳۰۰ش به موزه انتقال دادند و در همان سال به‌جای آن صندوقی مرکب از یازده قطعه مرمر لیمویی‌رنگ بر روی مرقد نهادند. بر روی صندوق سه ضریح تودرتو قرار دارد؛ ضریح کوچک‌تر داخلی از مفرغ ساخته شده و با سنگ‌های زبرجد و یاقوت جواهرنشان شده است. بانی آن شاهرخ از نوادگان نادرشاه افشار بود (۱۱۶۰ق). ضریح دوم از فولاد جوهری است. ضریح سوم یا ضریح پرکار و نفیس کنونی به‌جای ضریح قبلی نصب شده است. داخل ضریح از بلور فرش شده که مربوط به ۱۲۳۸ق و دورۀ فتحعلی شاه قاجار است. هم‌اکنون مجموعۀ آستان قدس رضوی از واحدهای عمدۀ زیر تشکیل شده است: حرم مطهر، دارالحفاظ، دارالسّیاده، مسجد بالاسر، دارالاخلاص، دارالشّکر، توحیدخانه، دارالفیض، گنبد، گنبد الله‌وردی‌خان، حاتم‌خانی، دارالضّیافه، دارالسّعاده، دارالسّرور، دارالذّکر، دارالزّهد، دارالعزّه و دارالسّلام. | ||
'''بست‌ها'''. دو محوطۀ وسیع در دو جانب صحن عتیق (کهنه) وجود دارد که به نام‌های بست بالاخیابان و بست پایین‌خیابان نامیده می‌شود. بست در گذشته نقشی خاص در زندگی سیاسی‌ـ‌اجتماعی مردم داشت. | '''بست‌ها'''. دو محوطۀ وسیع در دو جانب صحن عتیق (کهنه) وجود دارد که به نام‌های بست بالاخیابان و بست پایین‌خیابان نامیده می‌شود. بست در گذشته نقشی خاص در زندگی سیاسی‌ـ‌اجتماعی مردم داشت. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
'''صحن‌ها'''. صحن عتیق؛ واقع در میان دو بست که از آثار دورۀ امیرعلی‌شیر نوایی است و در زمان شاه‌عباس توسعه یافته است. چهار ایوان صحن عتیق بدین‌قرارند: ایوان طلا (ایوان جنوبی)، ایوان عباسی (واقع در شمال)، ایوان نقاره‌خانه (واقع در شرق صحن)، و ایوان ساعت (واقع در غرب صحن). در وسط صحن عتیق سقاخانۀ زیبایی با کتیبه‌ای طلاپوش از یادگارهای نادرشاه وجود دارد که معروف به سقاخانۀ اسماعیل طلایی است. صحن نو؛ واقع در شرق حرم که از آثار دورۀ فتحعلی‌شاه (۱۲۲۳ق) و تزیینات کاشی‌کاری آن مربوط به دورۀ محمدشاه قاجار است. ایوان‌های سه‌گانه آن عبارت‌اند از: ایوان طلای ناصری، ایوان شمالی، و ایوان جنوبی. | '''صحن‌ها'''. صحن عتیق؛ واقع در میان دو بست که از آثار دورۀ امیرعلی‌شیر نوایی است و در زمان شاه‌عباس توسعه یافته است. چهار ایوان صحن عتیق بدین‌قرارند: ایوان طلا (ایوان جنوبی)، ایوان عباسی (واقع در شمال)، ایوان نقاره‌خانه (واقع در شرق صحن)، و ایوان ساعت (واقع در غرب صحن). در وسط صحن عتیق سقاخانۀ زیبایی با کتیبه‌ای طلاپوش از یادگارهای نادرشاه وجود دارد که معروف به سقاخانۀ اسماعیل طلایی است. صحن نو؛ واقع در شرق حرم که از آثار دورۀ فتحعلی‌شاه (۱۲۲۳ق) و تزیینات کاشی‌کاری آن مربوط به دورۀ محمدشاه قاجار است. ایوان‌های سه‌گانه آن عبارت‌اند از: ایوان طلای ناصری، ایوان شمالی، و ایوان جنوبی. | ||
'''واحدهای وابسته'''. موزۀ آستان قدس رضوی که در ۱۳۱۶ش بنا شده و آثار بسیار باارزش و نفیس در آن نگهداری می‌شود؛ موزه | '''واحدهای وابسته'''. موزۀ آستان قدس رضوی که در ۱۳۱۶ش بنا شده و آثار بسیار باارزش و نفیس در آن نگهداری می‌شود؛ [[آستان قدس رضوی، موزه قرآن|موزه قرآن]]؛ [[آستان قدس رضوی، کتابخانه|کتابخانۀ]] معتبر به‌ویژه به لحاظ نسخ خطی؛ تالار تشریفات در غرب مقبرۀ [[شیخ بهایی، محمد (بعلبک ۹۵۳ـ مشهد ۱۰۳۰/۱۰۳۱ق)|شیخ بهایی]]؛ دانشگاه علوم اسلامی؛ مؤسسۀ پژوهش‌های اسلامی؛ بنیاد فرهنگی رضوی و بالاخره مؤسسه چاپ و انتشارات از مؤسسات فرهنگی وابسته به آستان قدس رضوی‌اند. به‌رغم ازبین‌رفتن برخی آثار نفیس تاریخی در جریان تغییرات و تعمیرات در طی سال‌ها، آستان قدس رضوی هم‌اینک مجموعۀ بسیار باارزشی از آثار هنر معماری به‌ویژه تزیینات کاشی‌کاری، آینه‌کاری، گچبری، حجاری، فلزکاری، منبت‌کاری و مانند آن است، تا آن‌جا که می‌توان آن را بزرگ‌ترین و شکوه‌مندترین آستانه‌های دنیای اسلام و جهان تشیع به‌شمار آورد. هرساله میلیون‌ها زائر از اطراف و اکناف ایران و جهان به زیارت امام رضا (ع) می‌شتابند. برای ادارۀ مجموعۀ وسیع بناهای آستانه، نظافت و نگهداری و برقراری نظم، گروه‌های بسیاری به خدمت اشتغال دارند که عنوان آن‌ها با توجه به وظیفه‌ای که برعهده دارند عبارت است از. خُدّام، پاسداران، فراشان، دربانان و پاسبانان، موذنان، نقاره‌چی‌ها، کفش‌داران و سرایداران. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۰
| آستانِ قُدسِ رَضَوی | |
|---|---|
| نام | آستانِ قُدسِ رَضَوی |
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| موقعیت | خراسان رضوی |
| کاربری | زیارتگاه |
| زمان ساخت | هستۀ اصلی آن مربوط به قرن 2ق |
آستان قدس رضوی (Astan Quds Razavi)
مجموعۀ وسیع و باشکوه زیارتگاه حضرت امام رضا (ع) در شهر مشهد و مجلل‌ترین زیارتگاه ایران و جهان اسلام. هستۀ اصلی آن مربوط به قرن ۲ق است. امام رضا (ع) پس از شهادت (۲۰۳ق) در بقعه‌ای که هارون‌الرشید در آن مدفون بود، به خاک سپرده شد. این بقعه در آبادی «سناباد» واقع بود و بعد از دفن امام رضا (ع) به مشهد شهرت یافت. در عهد دیلمیان بقعۀ آن تزیین شد، اما سبکتکین غزنوی دستور داد تا سقف و قسمتی از دیوار آن را ویران کنند. در زمان سلطان محمود غزنوی آن را تعمیر کردند و مناری بر آن افزودند. در ۵۴۸ق در جریان حملۀ غُزان، بنای بقعه آسیب دید و چند سال بعد در عهد سلطان سنجر سلجوقی مرمت شد. خواهرزادۀ سلطان سنجر، زمّرد ملک، بعد از وی ازارۀ حرم را با کاشی تزیین کرد. از دورۀ خوارزمشاهیان سه محراب نیز در حرم وجود دارد. در یورش مغول حرم مطهر آسیب فراوان دید اما در دورۀ ایلخانان، نخست توسط غازان و سپس در زمان الجایتو (۷۰۳ـ۱۷۶ق)، پادشاه شیعی مذهب ایلخانی، مرمت و بر آبادانی آن افزوده شد. در قرن ۸ق آثار آستان قدس عبارت بودند از حرم، مسجد بالاسر، چند بنای متصل به ضلع شمالی و یک مدرسه. با کوشش شاهرخ تیموری برای آبادانی مشهد، مجموعۀ آستان قدس نیز به همت همسرش گوهرشاد گسترش چشمگیری یافت. نخستین مسجد جامع شهر مشهد به نام مسجد گوهرشاد در سمت قبلۀ حرم در ۸۲۱ق ساخته شد. سپس دارالحفاظ، دارالسّیاده (بزرگ‌ترین رواق اطراف حرم) و بالاخره تحویل‌خانه یا خزانه را بنا کردند. در سال‌های پایانی دورۀ تیموری، امیرعلی شیرنوایی، وزیر سلطان حسین بایقرا، صحن قدیم و اساس ایوان طلا را برآورد که صحن یاد شده در زمان شاه عباس گسترش یافت. شاه طهماسب صفوی منارۀ نزدیک گنبد را مرمت و طلاکاری و در ۹۳۲ق خشت‌های نفیس روی گنبد را به خشت‌های طلا تبدیل کرد. اندکی بعد در شورش عبدالمؤمن‌خان ازبک خشت‌های طلای گنبد و گلدسته، همراه با دیگر نفایس آستان قدس، به یغما رفت. شاه عباس اول در ۱۰۱۰ق در سفری که پیاده از اصفهان به مشهد رفت، دستور طلاکاری مسجد و گنبد را داد. وسعت‌دادن به صحن کهنه، احداث ایوان شمالی، اتاق‌ها و سردرها و ایوان‌های شرقی و غربی آن از دیگر اقدامات شاه عباس اول بود. ایجاد رواق توحیدخانه در شمال حرم از آثار منسوب به ملامحسن فیض است. ایوان طلای صحن کهنه توسط نادرشاه افشار تعمیر و طلاکاری شد. طلاکاری منارۀ بالای آن مربوط به ۱۱۴۲ق و بنای منارۀ ایوان شمالی و تذهیب آن نیز مربوط به دورۀ نادری است. در دورۀ قاجار نیز تعمیرات و آثار چندی به وجود می‌آید. بنای صحن نو در سلطنت فتحعلی‌شاه قاجار، بنای رواق دارالسّعاده در ۱۲۵۱ق، و ترکیب رواق درالضّیافه در ۱۳۳۰ق ازجمله آثار دورۀ قاجاریه است. در جریان تجاوز روس‌ها به خراسان و حمله به آستانه و به توپ‌بستن گنبد و سوراخ‌کردن چند جای آن، رواق‌ها به اشغال قزاق‌های روسی درآمد (۱۳۳۰ق). ویرانگری‌های روس‌ها در ۱۳۳۱ق توسط سلطان میرزا حسین‌خان، والی خراسان، مرمت شد. در ۱۳۰۷ش فلکۀ دور حرم و سپس بنای موزه، کتابخانه و تالار تشریفات احداث شد. در جریان تعمیرات و تغییرات در ۱۳۵۰ش برخی آثار با ارزش تاریخی منهدم و به‌جای آن فضای سبز ایجاد شد. آینه‌کاری‌های دیوارهای حرم مربوط به دورۀ ناصرالدین شاه قاجار است (۱۲۷۵ق). آینه‌کاری‌های دیگر واحدها نیز از این زمان به بعد آغاز شد.
صندوق و ضریح مطهر. اولین صندوق ظاهراً در ۵۰۰ق و پس از آن در دورۀ سلطنت محمد خوارزمشاه نصب شده است. شاه طهماسب اول صندوقی را با صفحۀ ضخیم طلا بر روی مرقد نصب کرد (۹۵۷ق) و در عهد شاه عباس صندوق جدید طلاپوش بر روی مرقد نصب شد (۱۰۱۲ق). صندوق را در ۱۳۰۰ش به موزه انتقال دادند و در همان سال به‌جای آن صندوقی مرکب از یازده قطعه مرمر لیمویی‌رنگ بر روی مرقد نهادند. بر روی صندوق سه ضریح تودرتو قرار دارد؛ ضریح کوچک‌تر داخلی از مفرغ ساخته شده و با سنگ‌های زبرجد و یاقوت جواهرنشان شده است. بانی آن شاهرخ از نوادگان نادرشاه افشار بود (۱۱۶۰ق). ضریح دوم از فولاد جوهری است. ضریح سوم یا ضریح پرکار و نفیس کنونی به‌جای ضریح قبلی نصب شده است. داخل ضریح از بلور فرش شده که مربوط به ۱۲۳۸ق و دورۀ فتحعلی شاه قاجار است. هم‌اکنون مجموعۀ آستان قدس رضوی از واحدهای عمدۀ زیر تشکیل شده است: حرم مطهر، دارالحفاظ، دارالسّیاده، مسجد بالاسر، دارالاخلاص، دارالشّکر، توحیدخانه، دارالفیض، گنبد، گنبد الله‌وردی‌خان، حاتم‌خانی، دارالضّیافه، دارالسّعاده، دارالسّرور، دارالذّکر، دارالزّهد، دارالعزّه و دارالسّلام.
بست‌ها. دو محوطۀ وسیع در دو جانب صحن عتیق (کهنه) وجود دارد که به نام‌های بست بالاخیابان و بست پایین‌خیابان نامیده می‌شود. بست در گذشته نقشی خاص در زندگی سیاسی‌ـ‌اجتماعی مردم داشت.
صحن‌ها. صحن عتیق؛ واقع در میان دو بست که از آثار دورۀ امیرعلی‌شیر نوایی است و در زمان شاه‌عباس توسعه یافته است. چهار ایوان صحن عتیق بدین‌قرارند: ایوان طلا (ایوان جنوبی)، ایوان عباسی (واقع در شمال)، ایوان نقاره‌خانه (واقع در شرق صحن)، و ایوان ساعت (واقع در غرب صحن). در وسط صحن عتیق سقاخانۀ زیبایی با کتیبه‌ای طلاپوش از یادگارهای نادرشاه وجود دارد که معروف به سقاخانۀ اسماعیل طلایی است. صحن نو؛ واقع در شرق حرم که از آثار دورۀ فتحعلی‌شاه (۱۲۲۳ق) و تزیینات کاشی‌کاری آن مربوط به دورۀ محمدشاه قاجار است. ایوان‌های سه‌گانه آن عبارت‌اند از: ایوان طلای ناصری، ایوان شمالی، و ایوان جنوبی.
واحدهای وابسته. موزۀ آستان قدس رضوی که در ۱۳۱۶ش بنا شده و آثار بسیار باارزش و نفیس در آن نگهداری می‌شود؛ موزه قرآن؛ کتابخانۀ معتبر به‌ویژه به لحاظ نسخ خطی؛ تالار تشریفات در غرب مقبرۀ شیخ بهایی؛ دانشگاه علوم اسلامی؛ مؤسسۀ پژوهش‌های اسلامی؛ بنیاد فرهنگی رضوی و بالاخره مؤسسه چاپ و انتشارات از مؤسسات فرهنگی وابسته به آستان قدس رضوی‌اند. به‌رغم ازبین‌رفتن برخی آثار نفیس تاریخی در جریان تغییرات و تعمیرات در طی سال‌ها، آستان قدس رضوی هم‌اینک مجموعۀ بسیار باارزشی از آثار هنر معماری به‌ویژه تزیینات کاشی‌کاری، آینه‌کاری، گچبری، حجاری، فلزکاری، منبت‌کاری و مانند آن است، تا آن‌جا که می‌توان آن را بزرگ‌ترین و شکوه‌مندترین آستانه‌های دنیای اسلام و جهان تشیع به‌شمار آورد. هرساله میلیون‌ها زائر از اطراف و اکناف ایران و جهان به زیارت امام رضا (ع) می‌شتابند. برای ادارۀ مجموعۀ وسیع بناهای آستانه، نظافت و نگهداری و برقراری نظم، گروه‌های بسیاری به خدمت اشتغال دارند که عنوان آن‌ها با توجه به وظیفه‌ای که برعهده دارند عبارت است از. خُدّام، پاسداران، فراشان، دربانان و پاسبانان، موذنان، نقاره‌چی‌ها، کفش‌داران و سرایداران.